Zastanowiła się...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Mahskevic nie podniósł nawet wzroku znad swych korzennych roślin, choć przerwał wyrywanie chwastów na dość długo, by zastanowić się nad tą propozycją...
prac¹ rodziny i szko³y, sta³ siê w Polsce tak powszechnie stosowany, ¿e nikomu nie przychodzi do g³owy zastanowiæ siê, o co tutaj w³aciwie chodzi...
Zastanawiając się nad tym, czym mógł się zajmować Orgevald, gdy był jeszcze normalnym człowiekiem, Grey poszedł spać, odruchowo drapiąc świeże ukąszenia...
Barak nerwowo odchrząknął, zastanawiając się nad aktualną równowagą umy-słu O’Loga i rozważając, czy nie powinien w gruncie rzeczy wycofać się...
Street, zastanawiając się, co zrobi na kolację, kiedy przed maskę wyskoczyło jejjakieś zwierzę...
Zastanawiałeś się kiedyś czy zasób słów jaki posiadamy ma wpływ na po- ziom naszej kreatywności...
Czy to znaczy, że Syndykat przemknął i tutaj? — zastanowił się Kellerman...
Czy Król Eahlstan jest częścią mojej historii? - zastanawiał się Simon...
Gnom zastanowił się nad tym przez chwilę, po czym wzruszył po prostu ramionami...
Co robić? – zastanawiała się, kompletnie rozstrojona...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

- Może ułatwił mu to, służąc za wzór, ale jeśli pyta pan, czy sprowadził go na złą drogę, nie, nie wierzę w to.
- A więc uważa pani, że Jamey jest homoseksualistą?
To pytanie ją zaskoczyło.
- Oczywiście, że jest.
- Pani mąż ma zupełnie inne zdanie.
- Doktorze... - Westchnęła. - Mój mąż to bardzo porządny człowiek.
Ciężko pracujący, oddany ojciec. Ale potrafi być także bardzo uparty.
Kiedy wbije sobie coś do głowy, nawet coś nielogicznego, nie sposób go
przekonać. Bardzo kocha Jameya, do niedawna uważał go za syna. Myśl,
że Jamey nie jest seksualnie normalny, to coś, czemu Dwight po prostu nie potrafi stawić czoła.
W świetle o wiele bardziej brutalnych prawd o chłopcu zastanowiło mnie, czemu jego seksualna odmienność była aż tak ważna dla Cadmusa. Nie było jednak sensu teraz tego poruszać.
- Kiedy zrozumiała pani, że Jamey jest gejem? - spytałem.
- Podejrzewałam od jakiegoś czasu. Raz, kiedy nadzorowałam pokojówkę sprzątającą jego pokój, znalazłam homoseksualną pornografię. Wiedziałam, że gdybym powiedziała Dwightowi, doszłoby do eksplozji, więc po prostu wyrzuciłam te zdjęcia i miałam nadzieję, że to przejściowe. Ale kilka tygodni później zastąpił to, co wyrzuciłam, nowymi zdjęciami, i poszerzył jeszcze kolekcję. Uświadomiłam sobie wtedy, że naprawdę ma problem. Potem zaczęłam kojarzyć fakty: to, że nigdy nie interesował go
sport ani zabawa z innymi chłopcami, to, jak unikał dziewczynek. Jesteśmy towarzysko dość aktywni, więc nie brakowało okazji, żeby poznał młode damy, ale kiedy sugerowaliśmy coś albo próbowaliśmy go komuś przedstawić, denerwował się i uciekał. Gdy zaczął spotykać się z Digiem, moje podejrzenia się potwierdziły.
- Jak on i Chancellor się poznali?
Przygryzła wargę i zrobiła zakłopotaną minę.
- Naprawdę musimy w to wchodzić? To bardzo... drażliwy temat.
- Na procesie i tak to wyjdzie.
Heather Cadmus sięgnęła do stolika i wzięła z niego platynową papierośnicę. Obok leżała również platynowa zapalniczka, podniosłem ją. Kiedy włożyła papierosa z filtrem do ust, ja już czekałem z płomieniem.
- Dziękuję - powiedziała, siadając wygodnie i wydmuchując koronkową wstążkę dymu. - Rzuciłam dwa lata temu. Teraz wypalam pół paczki dziennie.
Zaczekałem, aż wypaliła jedną trzecią papierosa. To, co zostało, położyła na brzegu kryształowej popielniczki i spytała:
- Jest pan pewien... że to wyjdzie na jaw?
- Obawiam się, że tak. Nawet jeśli nie wyciągnie tego oskarżenie, związek Jameya z Chancellorem prawdopodobnie będzie kluczowym punktem obrony.
- Tak - zgodziła się ponuro. - Horace nam o tym mówił. Pewnie wie, co robi. - Zaciągnęła się papierosem i odłożyła go. - Jeśli musi pan wiedzieć, poznali się tutaj. Na kolacji. To była impreza biznesowa, inauguracja nowego projektu firmy. Bank Diga zainwestował w niego, podobnie jak kilka innych instytucji. Dwight wymyślił sobie, że ściągnie wszystkich inwestorów, żeby zademonstrować jedność przedsięwzięcia i zapewnić mu dobry start. Wieczór zapowiadał się wspaniale, catering od Perina, szampan, orkiestra i tańce. Pozwoliliśmy dziewczynkom zostać i być małymi hostessami. Jamey też był oczywiście zaproszony, ale całą noc siedział w swoim pokoju i czytał. Pamiętam dokładnie, bo przygotowałam mu niespodziankę, strój wieczorowy specjalnie dla niego. Kiedy mu go pokazałam, nie chciał nawet spojrzeć.
- A więc nie przyszedł na przyjęcie?
- Ani na chwilę. Dig musiał zabłąkać się na górę, jakoś się spotkali i zaczęli rozmawiać. W połowie przyjęcia Dwight ich znalazł. Poszedł wziąć aspirynę i zobaczył ich siedzących na łóżku Jameya i czytających poezję. Był oburzony. Wszyscy dobrze wiedzieli o... upodobaniach Diga. Dwight uznał, że Dig nadużył naszej gościnności. Natychmiast tam wszedł i sprowadził go na dół, grzecznie, lecz stanowczo. Zepsuło mu to przyjęcie,
chociaż robił dobrą minę do złej gry. Tego wieczoru rozmawialiśmy o tym i przyznał, że już od jakiegoś czasu martwił się seksualnością Jameya. Może to była naiwność, ale oboje wciąż sądziliśmy, że to zagubiony nastolatek, który mógł jeszcze nie dokonać wyboru, i że Dig jest ostatnią osobą na świecie, jakiej potrzebuje. Modliliśmy się, żeby z tego przypadkowego spotkania nic nie wynikło, lecz oczywiście wynikło. Natychmiast. Następnego dnia, kiedy Dwight pojechał do pracy, Dig zabrał Jameya i zniknęli razem na cały dzień. To samo było kolejnego dnia. Wkrótce Jamey zaczął spędzać u Diga więcej czasu niż tu. Mój mąż był wściekły, podwójnie, bo winił siebie za ich spotkanie. Chciał pojechać do Diga i siłą wywlec stamtąd Jameya, ale przekonałam go, że wynikłoby z tego więcej złego niż dobrego.
- W jakim sensie?
- Nie chciałam, żeby doszło do rękoczynów. Mój mąż jest w dobrej kondycji, ale Dig był olbrzymem. Podnosił ciężary. Poza tym bałam się reakcji Jameya w przypadku konfrontacji.
- Bała się pani, że dojdzie do przemocy?
- Nie. Wtedy nie. Tylko tego, że zrobi się wulgarny i agresywny i że nie da się z nim mieszkać.
- Czy umysłowy rozpad zaczął się po spotkaniu z Chancellorem, czy przed nim?
- Horace pytał o to samo, a ja próbowałam sobie przypomnieć. Trudno jednak uchwycić ten moment. To nie było tak, że normalny chłopiec nagle zaczął się dziwnie zachowywać. Nigdy nie był taki jak inne dzieci, więc zmiana następowała bardziej stopniowo. Mogę tylko powiedzieć, że zaczęło się to mniej więcej wtedy, kiedy Dig okazał mu zainteresowanie.
- Czy pani albo pani mąż rozmawialiście kiedykolwiek z Chancellorem o Jameyu?
- Ani słowa. Cierpieliśmy w milczeniu.
- To musiało poważnie nadwerężyć państwa stosunki z Chancellorem.
- Nie. Utrzymywaliśmy z nim stosunki wyłącznie biznesowe.
- Czy trwały dalej?
Szare oczy zapłonęły gniewem, policzki poczerwieniały. Delikatne mięśnie szczęk zagrały, a kiedy Heather się odezwała, jej głos wzniósł się o ton.