Wszystko to odbywało się w obrębie rodziny: jednych krewniaków strącano i na to miejsce wchodzili natychmiast drudzy, czekający na swoją kolej i obiecujący...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Bóg to radość, Bóg to szczęśliwość, Bóg to zdrowie, Bóg to swoboda, Bóg to przyjemność, Bóg to wygoda i wszystko, co najlepsze...
Elfowie zrobili wiele pierścieni, lecz Sauron potajemnie zrobił Pierścień Jedyny, który miał wszystkimi innymi rządzić...
Ulice Mardecin wybrukowane były granitowymi płytami, wytartymi przez całe pokolenia stóp i kół wozów, wszystkie zaś budynki zbudowano albo z cegły, albo z...
włącznie, wszystko w tym stylu, który fachowcy nazywają stylem winietowym – sposób malo- wania przypominał wielce Sully'ego – w ulubionych...
Od strony ulicy prawie wszystkie bary oraz mniejsze sklepy zamiast ścian miały różnego rodzaju żaluzje, które usuwano całkowicie lub rolowano na czas otwarcia...
Wszystko zaczyna się bardzo prosto, bo system liczbowy Majów jest całkiem prosty: jedynkę oznaczali kropką, dwójkę dwiema kropkami- i tak dalej...
Wszystkie typy pracy wymagają od człowieka umiejętności współpracy z innymi, organizowania własnej pracy, radzenia sobie ze stresem, nawiązywania kontaktu,...
Kramy po obu stronach ulic by³y zbudowane wszystkie wed³ug wzoru i nieomal tej samej wielkoœci, a przed ka¿dym sklepem rozpiêty by³ parasol z p³ótna ¿aglowego,...
„Jakie to miłe, że wszystko, na co tylko mamy ochotę, możemy zanieczyścić pewnymi substancjami, takimi jak: tlen, ozon, azot, argon albo parą czy jakąś biotą...
Jest to przede wszystkim wyraz błagania… a jednak czai się w nim podejrzenie! Ach, do licha z tymi podejrzeniami! Gdybym chciał o nim rozpowiadać, zrobiłbym to już...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

2. Czesi otrzymują własne biskupstwa w Pradze i Ołomuńcu
Sprawa fundacji obu tych biskupstw dotyczy również dziejów Polski za czasów Mieszka I. W
granicach tych biskupstw znajdowała się wówczas cała południowa Polska. Tworzenie tej organizacji w ramach ówczesnych metropolii niemieckich poznajemy przeważnie z ówczesnych
kronik czeskich i niemieckich, z małym, choć znaczącym wkładem polskim. Składają się na nie głównie: Kronika kanonika Kosmasa, Żywot biskupa ratyzbońskiego Wolfganga (972-994), Żywoty św. Wojciecha, przygodne wypisy rocznikarskie i wieloznaczne wzmianki dokumentowe.
Odwołamy się najpierw do tradycji rodzimej.
Kosmasowe historie i zmyślenia. Najpierw dowiadujemy się, że siostra panującego wówczas w Czechach Bolesława II, Mlada-Ma-ria, przywiozła w 967 r. swemu bratu z Rzymu bullę papieża Jana XIII. W tej zaś w całości przytoczonej czytamy: „przyniosła od Ciebie prośbę miłą sercu naszemu, a mianowicie, aby za naszą zgodą w państwie Twoim na cześć i chwałę Kościoła Bożego wolno było założyć biskupstwo, [aj Myto zaiste radosnym sercem podejmujemy [...]. Stąd władzą apostolską (...) przyzwalamy (...], aby przy kościele świętego Wit i świętego Wacława, męczenników, powstała siedziba biskupia" (Kronika, ks. I, rozdz. 22).
142
Następnie kronikarz stosownie do obowiązującego w Kościele zvrnskim kanonicznego schematu opisał wybór korbejskiego mnicha Thietmara (Detmara) na biskupa w Pradze, potem podał treść listu skierowanego do cesarza Ottona I z prośbą o wyrażenie zgody na jego wyświęcenie przez arcybiskupa mogunckiego. Zdaniem Kosmasa miał on umrzeć już w roku 969 (2 stycznia).
Następnie, tym razem zgodnie
opisem zawartym w Żywocie św. Wojciecha, opisuje on jego wybór na biskupa, udzielenie mu inwestytury przez cesarza Ottona II w Wero-nie i konsekrację przez arcybiskupa Willigisa, wreszcie objęcie rządów diecezji w Pradze (ks. I, rozdz. 24-26 pod rokiem 969).
Nie warto się tutaj zatrzymywać nad krytyką tego przekazu: prócz imion i formularzowych opisów wszystko tutaj, włącznie z rzekomą bullą papieża Jana XIII, a przede wszystkim łącznie z chronologią opisywanych wydarzeń, jest wytworem historiograficznej fantazji kronikarza.
Z dalszego ciągu narracji niebawem dowiemy się, na co Kosma-sowi potrzebne były: wybór biskupa Detmara w 967 r., jego rychła śmierć i wybór Wojciecha Sławnikowica na kilka lat przed faktycznym założeniem biskupstwa praskiego (i morawskiego).
Otóż w roku 1067 umarł biskup praski Sewer, który po opanowaniu ponownym Moraw przez księcia Udalryka w roku 1029 objął swoją jurysdykcją tę krainę (przed nim biskupem morawskim miał tam być skądinąd nieznany Wracen), i wykonywał ją prawie aż do 1063 r. Gdy jednak w 1061
r. po śmierci Spitygniewa tron książąt praskich objął Wratysław (1061-1092), rządy nad Morawami oddał on swoim młodszym braciom Ottonowi i Konradowi, wówczas ci wymogli na swoim bracie Wratysławie zgodę na usamodzielnienie kościelne Moraw i odrodzenie dawnego biskupstwa morawskiego. Zgodził się na to także ugodowy Sewer. Pierwszym biskupem po długiej przerwie został Jan (1063-1085). Tymczasem najmłodszy z braci Jaromir--Gebhard, który po śmierci Sewera został biskupem praskim (1068-090), wystąpił z wnioskiem, aby ponownie wcielić Morawy do pra-
'kiej diecezji. Z żądaniem takim wystąpił on na wielkim synodzie zwołanym przez cesarza Henryka IV do Moguncji w roku 1085.1 uzyskał zgodę cesarza i synodu.
W wersji przekazanej przez Kosmasa miało się to odbyć nastę-
5uJąco: a więc gdy Sewer odszedł z tego świata, Jaromir-Gebhard
143