Sączyłam drinka i czytałam dalej...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Wszystko zaczyna się bardzo prosto, bo system liczbowy Majów jest całkiem prosty: jedynkę oznaczali kropką, dwójkę dwiema kropkami- i tak dalej...
– Jesteśmy na dworcu – mówiła dalej...
— I co dalej? Co zrobiłeś? — Okazało się, że muszę zapłacić co najmniej paru prawnikom, których mi załatwili...
To było dobre życie - żadnych dzikich pijatyk, pozamałżeńskiego seksu, narkotyków, nudy ani gorzkich utarczek na temat tego, co powinni dalej robić...
carroll jonathan, kraina chichów Zacząłem pisać również dlatego, że potrzebowałem konkretnego zajęcia na okres podejmowania decyzji, co dalej ze mną...
najmocniejszymi �wiat�ami, wy�apywa� bezb��dnie wszystkie te znaki, kt�re muludzie wskazywali, i przystawa� jak gdyby na pami��, ani bli�ej, ani dalej...
Kawałek dalej, na odcinku Guthrie, na którym mieszkał Reynold Peaty, rozejrzałem się za Seanem Binchym, ale go nie wypatrzyłem...
Gdy trafisz na słowo, którego nie rozumiesz, po prostu podkreśl je i czytaj dalej...
- W jaki sposób mogą go zdobyć? - dopytywała się dalej Nynaeve...
- Co jeśli, Andrea? Dalej, możesz to powiedzieć...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Nie czułam się ani trochę inteligentniejsza. Bantam Books zapłacił ośmiocyfrową zaliczkę za Nawiązanie kontaktu ze swoją wewnętrzną dobrą wróżką. Błękit Czerenkowa był najszykowniejszym kolorem na zimę, a mężczyźni i kobiety palili cygara w Los Angeles, zainspirowani przez Rusha Limbaugha lub Davida Letterma-na, a może przez siły, których nie rozumieli. Jak owce. Jak szczury.
To wszystko jednak nie rozwiązywało problemu, jak mam dalej pracować z Bennettem. Ani gdzie mam znaleźć Barbie Romantyczną Pannę Młodą.
Poszłam do biblioteki i wypożyczyłam Annę Kareninę oraz Cyrana de Bergerac, a w dziale podręcznym wzięłam książkę telefoniczną z Denver. Zrobiłam kopie adresów wszystkich sklepów z zabawkami, które nie były na liście Giny, wszystkich domów towarowych i sklepów z towarami przecenionymi, wyjaśniłam klonowi Flip, że już zapłaciłam grzywnę za Dzieła zebrane Browninga, po czym znowu ruszyłam na przegląd sklepów.
W końcu znalazłam Barbie Romantyczną Pannę Młodą w domu towarowym w Aurorze - wklinowała się za Klub Hippiczny Barbie - i wzięłam ją do kasy.
Kasjerka usiłowała wydać resztę mężczyźnie w kolejce przede mną.
- Osiemnaście siedemdziesiąt osiem - powiedziała.
- Wiem - odparł mężczyzna. - Dałem pani banknot dwu-dziestodolarowy, a potem, gdy kasa wybiła osiemnaście sie-
demdziesiąt osiem, dałem pani trzy centy. Jest mi pani winna dolara i ćwierć.
Odrzuciła z irytacją włosy do tyłu, odkrywając “n".
Poddaj się, poradziłam mu w myślach. To bezcelowe.
- Kasa mówi, że jeden dwadzieścia dwa.
- Wiem - odparł mężczyzna. - Dlatego właśnie dałem trzy centy. Dwadzieścia dwa plus trzy centy dają ćwierć.
- Ćwierć czego?
Ustawiłam Barbie Romantyczną Pannę Młodą na końcu lady, przeczytałam nagłówki gazet i spojrzałam na towary ustawione na stojaku przy ladzie: taśmy samoprzylepne o różnych szerokościach i buty na wysokich obcasach dla Barbie w dowolnych kolorach umieszczone w przezroczystych plastikowych wypraskach.
- Dobrze, w porządku - zgodził się mężczyzna. - Niech mi pani zwróci trzy centy i da mi dolar dwadzieścia dwa.
Wzięłam do ręki opakowanie bucików.
“Nowość! Błękit Czerenkowa" - głosił napis. Umieściłam buciki obok taśmy samoprzylepnej i wtedy odniosłam dziwne wrażenie, jakbym stała na progu czegoś ważnego, jak przy końcowym ruchu kostki Rubika, gdy sześcianik wchodzi z pstryknięciem na właściwe miejsce.
- To nie ma ceny - oznajmiła kasjerka, biorąc do ręki Barbie Romantyczną Pannę Młodą. - Nie mogę sprzedać czegoś, co nie ma ceny.
- Trzydzieści osiem dziewięćdziesiąt dziewięć - odpowiedziałam. - Kierownik kazał to wpisać pod “Różne".
- Och - westchnęła i wpisała cenę.
Tę manię mogę w końcu polubić, pomyślałam, uśmiechając się do jej “n". Kto uprzedzony, ten uzbrojony.
- Razem czterdzieści jeden trzydzieści trzy - powiedziała. Stałam z portmonetką w dłoni, patrzyłam na pudełka z kredkami i starałam się ponownie uchwycić tamto wrażenie. Był w nim błękit Czerenkowa, taśma samoprzylepna i...
Ale i tak minęło. Miałam nadzieję, że to nie lekarstwo na cholerę.
- Czterdzieści jeden trzydzieści trzy - powtórzyła kasjerka.
Starannie odliczyłam drobne i wyszłam z Barbie Romantyczną Panną Młodą. Przed drzwiami nastąpiłam na coś i spojrzałam na podłogę. To był cent. Trochę dalej leżały jeszcze dwa. Najwidoczniej ktoś cisnął je na ziemię.
Prohibicja (1895 - 16 stycznia 1929)
Mania awersyjna antyalkoholowa podsycana przez Kobiecy Związek Chrześcijańskiego Umiarkowania (Woman's Christian Temperan-ce Union), rozbijanie knajp przez Podnieśmy Naród (Carry Nation) i smutne skutki alkoholizmu. Dzieci w szkołach zachęcano do podpisywania petycji, a kobiety do składania przysiąg, że nie dotkną warg, które dotknęły wódki. Ruch nabierał rozpędu i zyskiwał poparcie polityczne w pierwszych latach wieku. Kandydaci partyjni wznosili toasty wodą, kilka stanów wprowadziło suche prawo, aż w końcu nastąpiła kulminacja - ustawa Yolsteada. Mania zanikła natychmiast po prawnym wprowadzeniu prohibicji. Wyparta przez przemyt wódki, nielegalne bary, bimber, piersiówki, zorganizowaną przestępczość. W końcu wielkie odwołanie.

Gina nie mogła uwierzyć, że znalazłam Barbie Romantyczną Pannę Młodą. Dwa razy mnie uścisnęła.
- Jesteś wspaniała! Czynisz cuda!
- Nie we wszystkim. - Próbowałam się uśmiechać. - W tropieniu źródeł krótkich fryzur raczej nie mam szczęścia.
- Kiedy już o tym mówimy - rzekła, nadal podziwiając Barbie Romantyczną Pannę Młodą - zaglądał tutaj doktor O'Reil-ly. Szukał cię. Miał zmartwioną minę.
Co tym razem zgubiła Flip? Perednicę? Ruszyłam na dół do Biologicznego. W połowie drogi natknęłam się na Bena. Złapał mnie za ramię.
- Mieliśmy być w Dyrekcji dziesięć minut temu.
- Dlaczego? O co tu chodzi? - pytałam, starając się dotrzymać mu kroku. - Mamy jakieś kłopoty?
Oczywiście, mieliśmy kłopoty. Gabinet Dyrekcji oglądali jedynie ci - i to mimo tego całego “wsłuchiwania się w głos załogi" - których przenoszono do Zaopatrzenia albo którym obcinano fundusze.
- Mam nadzieję, że nie są to aktywiści praw zwierząt - powiedział Ben, przystając przed dyrekcyjnymi drzwiami. - Czy sądzisz, że powinienem włożyć marynarkę?
- Nie - odparłam, przypomniawszy sobie jego marynarki. -To na pewno jakaś drobna sprawa. Może nie ubieraliśmy się dostatecznie niedbale.
Sekretarka kazała nam natychmiast wejść.
- To nie jest drobna sprawa - szepnął Ben i sięgnął do klamki.
- Może nie mamy kłopotów? Może Dyrekcja chce nas pochwalić za współpracę międzydyscyplinarną?
Otworzył drzwi. Dyrekcja z rękami założonymi na piersi stała za swym biurkiem.
- Nie sądzę - powiedział cicho Ben i weszliśmy.
Dyrekcja poprosiła, byśmy usiedli - następny zły znak. Jedna z ośmiu zasad podnoszenia efektywności LIPY głosiła: “Prowadzenie zebrań na stojąco sprzyja zwięzłości".
Usiedliśmy.
Dyrekcja pozostała na nogach.
- W pole mej uwagi dostała się niezwykle ważna sprawa tycząca was i waszego projektu.
To muszą być obrońcy praw zwierząt, pomyślałam i przygotowałam się na jego dalsze słowa.
- Zaobserwowano, że pomocnicza asystentka przesyłania
wiadomości do miejsc pracy paliła w strefie zagrody dla zwierząt. Powiedziała, że miała na to pozwolenie. Czy to prawda?
Palenie. Chodziło o palącą Shirl.
- Kto jej udzielił takiego pozwolenia? - zapytała ostro Dyrekcja.
- Ja - odpowiedzieliśmy chórem. - To był mój pomysł -oświadczyłam. - Prosiłam doktora O'Reilly'ego o zgodę.