obrzeżony
Serwis znalezionych hasełOdnośniki
- Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
- Gabriel, rozczarowany, uważał, że Aristos wart jest przynajmniej wzmianki...
- do hotelu...
- Kiedy skończyła się uroczystość, nikt nie miał pojęcia, co robić...
- – Nie wjedziemy do Bilmy, jeszcze nie teraz – powiedział...
- poznać: a) wybadać, zasięgać wia-domości, śledzić (alqd, de re); [S)badać, dochodzić (alqd); (sądownie)wdrożyć dochodzenie lub śledztwo(de re); e)...
- Poznańska rezydencja starosty generalnego reprezentowała wysoki poziom dworskiej kultury...
- - On przecież nie mógł być pewien, że ona wróci wcześniej - powiedziałam trochę niepewnie...
- XZLDGRPLÄ‚Ä„VRELH*HQLHXPLH]DSDQRZDÄ‚Ĺş QDGRGUXFKRZ\PLUHDNFMDPL Z\ZRÄ‚Ä„DQ\PLW\PFR]QDMGRZDÄ‚Ä„RVL...
- I po cóż to wszystko, po cóż te wyrzeczenia dla sprawy tak od początku przegranej? Jakby z odkrytej karty czytać było można...
- teresowała tylko matka, która wydała ją na ten świat i opuściła przed laty...
Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Tylne brzegi płytek pancerza porosłe rzadkimi, czarnymi włosami zmieszanymi z jasnymi szczecinami. Spód ciała owło-
siony. P.m. żywi się owadami i innymi bezkręgowcami, jada
też padlinę. Rozmieszczenie obejmuje pampę Argentyny, został też sztucznie wprowadzony do Chile. Mięso jego jest smaczne i cenione
przez krajowców; bywa niekiedy hodowany w domach. [L.S.]
pancernik olbrzymi (Priodon-tes giganteus) — największy gatunek z rodziny -^pancerników. Długość głowy i tułowia zwykle 75—
100 cm, ogona ok. 50 cm; ciężar ok. 60 kg. Pancerz w okolicy grzbietowej pokryty 11, 12 lub 13 rzędami ruchomych płytek, a szyja 3
lub 4. Owłosienie bardzo nikłe. Tarcza głowowa owalna, płytki ogonowe rozmieszczone nieregularnie. Pazury dłoni bardzo silne; trzeci
pazur, największy i silnie zakrzywiony, osiąga 20 cm długości. Ubarwienie ciemnobrązowe, tylko głowa, ogon i szeroki pas wzdłuż
brzegów pancerza białawe. Mieszka w norach, które sprawnie wykopuje; najczęściej przebywa w pobliżu wody. Nocny. Na pokarm
składają się owady i inne bezkręgowce, małe kręgowce i padlina. W razie niebezpieczeństwa zwija się w kulę. Rozmieszczenie obejmuje
wschodnie obszary Ameryki Południowej. [L.S.]
pancernik szczeciniasty -^.pancernik włochaty.
pancernik włochaty (Chaeto-phractus mllosus), zwany także pancernikiem szczecinia-stym — przedstawiciel rodziny -^-
pancerników. Długość głowy i tułowia 30—40 cm, ogona 12—15 cm. Na grzbiecie pancerza 8 rzędów ruchomych płytek. Owłosienie
obfitsze niż u pozostałych gatunków tej rodziny, uszy większe, kończyny i brzuch pokryte białawymi lub jasnobrązowymi włosami.
Mieszkaniec otwartych przestrzeni; kopie nory posługując się pazurami i brzegiem pancerza. Aktywny głównie nocą. Żywi się owadami i
ich larwami, a także częściami roślin; niekiedy zabija małe węże. Okres godowy przypada na wrzesień. Ciąża trwa 2 miesiące. W miocie
zwykle 2 młode. W niewoli żyje do 15 lat. Bywa często łowiony dla smacznego mięsa. Rozmieszczenie obejmuje Boliwię, Chile, Argen-
tynę i Urugwaj. [L.S.]
pancerniki (Dasypodidae) — rodzina -»'6zczerbaków, obejmująca 9 rodzajów z 21 gatunkami. Należą do nich, poza opisanymi wyżej
gatunkami p., peba i kabassu. Rozmiary ciała zróżnicowane;
długość całkowita najmniejszych gatunków wynosi zaledwie ok. 15 cm, największych do 1,8 m. Na grzbiecie szeregi tarczek kostnych
pokrytych warstwą rogową. Uwłosienie grzbietu skąpe, spód ciała bez tarczek, owłosiony. Zęby stale rosnące, drobne, o różnej
liczbie. P. żywią się drobnymi zwierzętami, głównie owadami, miękkimi częściami roślin i padliną. Naziemne, kopią nory; niektóre
znaczną część życia spędzają pod ziemią. Temperatura ciała może ulegać znacznym wahaniom. Ciąża przedłużona (—-rozród); u nie-
których gatunków w drodze podziału zarodka we wczesnym stadium rozwoju powstaje do 12 embrionów, zawsze jednej płci. Gatunki
kopiące nory wyrządzają nieraz szkody; mięso wielu p. jest jadalne. Występują w prawie całej Ameryce Południowej, a w Ameryce
Północnej po Florydę i Teksas. Szczątki kopalne znane od paleocenu [L.S.]
panda mała {Ailurus fulgens)
— niewielki drapieżnik z rodziny —szopowatych. Długość głowy i tułowia 51—63 cm, ogona 28—48 cm; ciężar 3—
—4 kg. Głowa okrągła, o dużych, spiczastych uszach, kończyny o owłosionych stopach
Panda mata
i półwciąganych pazurach;
ogon długi. Sierść miękka i długa. Ubarwienie na grzbiecie od rdzawego do ciemnobrązowego, pysk, wargi, policzki i koniec uszu białe, ze-
wnętrzna strona uszu, kończyny i spodnia strona ciała ciemnobrązowe lub czarne, ogon niewyraźnie obrączkowany. P.n. prowadzi
nocny tryb życia; w dzień śpi na drzewach zwinięta w kłębek jak kot domowy. Łatwo się oswaja, ale trudno adaptuje się do życia w
niewoli. Zaatakowana, staje na tylnych łapach i syczy lub parska. Wszystko-żerna, chociaż głównym jej pokarmem są rośliny (młode
pędy bambusa, trawa, korzenie i owoce, np. żołędzie). W poszukiwaniu pokarmu wędruje parami lub rodzinnymi grupami. Gniazda
zakłada w dziuplach oraz szczelinach skał. Po ciąży trwającej zwykle 90—150 dni samica rodzi
panda wielka
260
l lub 2 młodych, które pozostają z rodzicami aż do następnego miotu. Ubarwienie młodych nie jest tak intensywne jak osobników doro-
słych, ogon nie ma dwubarw-nego obrączkowania. P.m. zamieszkuje Azję, od Himalajów po Syczuan i Birmę. [B.Rz.-K.]
panda wielka (Ailuropoda me-lanoleuca), zdaniem większości zoologów należy do rodziny —>-szopowatych, chociaż wskutek jej
zewnętrznego podobieństwa do niedźwiedzi niejednokrotnie umieszczano ją w rodzinie -»niedźwiedzio-watych. Długość głowy i tułowia
1,2—1,5 m, ogona ok. 13 cm; ciężar 76—160 kg. P.w.
Panda wielka
odznacza się bardzo charakterystycznym ubarwieniem. Uszy, plamki dookoła oczu, kończyny i pasmo biegnące przez łopatki czarne,
reszta ciała biała. Kończyny stopo-chodne, tylne 5-palczaste, przednie wyposażone w dodatkowy szósty "palec" — wyrostek
osadzony na trzesz-czce, przeciwstawny pozostałym palcom; dzięki niemu zwierzę może obejmować gałęzie. Czaszka masywna. Zęby
odznaczają się płaskimi koronami o powierzchniach pokrytych tępymi guzkami, nie są więc podobne do typowych zębów drapieżnych.
P.w. odżywia się głównie młodymi pędami i kłączami bambusów. Tak jak wszystkie zwierzęta typowo roślinożerne, pobierające
niskokaloryczny pokarm, dużo czasu spędza na żerowaniu (10—12 godz. dziennie). Z wyjątkiem okresów rui i wychowu młodych