- Zobaczmy - rzekła Lexa, kartkując stertę życiorysów...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Ed siedział właśnie przy biurku w rogu swojego salonu sprzedaży żując pierwsze tego dnia cygaro, kiedy zobaczył dwóch mężczyzn w roboczych koszulach i...
Bruce Robert, Trening widzenia aury Nie starałem się zobaczyć jej aury...
Gdy zbliżył się do następnego ogniska, mogłem już zobaczyć, że czarna szata to mnisi habit, przewiązany białym sznurem, a raniący przywykłe do mroku...
Na scenie szef zarz¹dzi³ próbê zmiany dekoracji i Romek zobaczy³, jak rupieciarnia zmienia siê w wejœcie do egipskiej œwi¹tyni...
zobaczymy… (po chwili) A dlaczegoż to on teraz już tak się absztyfikuje, myśli gotów zgadywać… przecie nie z czułości, bo któż by patrząc na nich...
Kiedy St’ven zobaczył, że F’lessanowi drżą ręce, sam pozapinał mu kurtkę na guziki, znalazł jego hełm i założył mu na głowę...
Znów nie wiedział, co odpowiedzieć, nie na to, co powiedziała, ani na to, co zobaczył w jej oczach...
nigdy nie zobaczył ich podczas ćwiczeń...
– Głupia, powinna mu była wcześniej powiedzieć, że duch jej pierwszego męża będzie go dręczył – rzekła pani Crick...
- Słuchamy - rzekła Tracy z lekkim zniecierpliwieniem...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

- Nazywa się Gant. Harry Dennis Gant. Ma dwadzieścia jeden lat i mieszka na pensione gdzieś w North Endzie. Nie studiuje.
Hmmm... Motywacja do zatrudnienia w tym filmie: ”Potrzebuję pieniędzy, aby opatentować wynalazek dotyczący domowego wideo i Jamesa Deana. Przykro mi, ale nie mogę podać więcej szczegółów”.
Gant, nieświadom, że jest obserwowany, podszedł do kosza pełnego erotycznych zabawek i próbował wymyślić sensowne zastosowanie dla podwójnego wibratora.
- No, na pewno jest na tyle ciekawski, żeby zostać wynalazcą.
- Zatrudnisz go? - zapytała Joan; zdawało jej się, że delikatnie.
- Myślisz, że sama weźmiesz też jakąś rolę, co? Przykro mi cię rozczarować. Wygląda nieźle i w ogóle, ale... - Lexa wskazała kratkę, którą zakreślił Gant w ankiecie, podpisaną WYŁĄCZNIE HETERO (po gwiazdce dodał: ”Chyba że w grę wchodzi jakaś specjalna premia. H.G.”) - Mam już tylu heteryków, ilu trzeba, a na premie mnie nie stać. Gdyby był jakiś szczególny, można by napisać dla niego nową rolę, ale biały mięśniak... Ograne do bólu.
- I nie nagniesz dla niego swych artystycznych zasad?
- Nie, ale wiesz, co zrobię? Jeżeli da radę nie spać przez pięć nocy z rzędu, znam takie laboratorium w MIT, gdzie badają sen. Oni zapłacą mu sześć stów. Może podam ci ich numer i przekażesz mu, z pozdrowieniami ode mnie?
- Zawsze będziemy przyjaciółkami, Lexa - odpowiedziała Joan.
Godzinę później jadła stek i jajka sadzone w Wursthausie, a całkowicie ubrany Harry opisywał jej swój wynalazek. Mówił z większą pewnością siebie niż Lexa, ale tam gdzie ona wspierała się ciężką pracą i perfekcjonistyczną dbałością o szczegóły, Gant niemal w całości polegał na sile pierwotnego zapału. Według niego znaczenie miało tylko to, że fundamentalny pomysł w jego projekcie jest wystarczająco elegancki. Jeśli tak, wszystkie praktyczne sprawy złożą się w całość mniej lub bardziej automatycznie. Joan wątpiła w słuszność takiego myślenia, ale nie naciskała Harry’ego zbyt mocno. Myślała o paru innych rzeczach.
- Pomysł nasunęły mi nowe bankomaty - powiedział Gant - te co mówią w dwunastu językach. Magnetowidy robią się coraz bardziej skomplikowane, można w nich zaprogramować coraz więcej rzeczy, ale podręczniki za tym nie nadążają. Więc pomyślałem sobie, może zrobić magnetowid, który pomógłby ci w tych trudnych rzeczach? I to nie tylko w różnych językach, ale z różnymi osobowościami. Przypuśćmy, że chcesz nagrać mecz piłki nożnej o północy i talkshow o czwartej, między programami zmienić taśmy i wyciąć wszystkie reklamy. Po prostu bierzesz pilota, który wygląda trochę jak krótkofalówka, i mówisz: ”Cześć, Jimmy Dean”. Pojawia się głos Jamesa Deana i mówi ci krok po kroku, co masz zrobić. Wideo nawet samo naciska guziki za ciebie - chyba że masz ochotę potrenować - więc musisz tylko włożyć taśmy, kiedy on ci powie. A jak nie lubisz Deana, może być Mae West albo Arnold Schwarzenegger. Albo - to dobre - jeśli lubisz muzykę afroamerykańską, może wyrapować dla ciebie instrukcję.
- Brzmi nieźle. Masz już opracowane schematy?
- Schematy? Znaczy te... szkice, projekty? Nie. Nie znam się na elektronice.
- No to chwilę. Jak możesz opatentować coś bez schematów?
Skąd w ogóle wiesz, że da się zrobić coś takiego?
- Kurde, oczywiście, że się da. Technologia jest już ogólnie znana - rozpoznawanie mowy i te sprawy, codziennie się o tym słyszy, dowcip polega na wymyśleniu nowego zastosowania, nowej cwanej kombinacji. Jeśli chodzi o projekty, mam w Atlancie kolegę ze studiów, Christiana, który zajmie się stroną techniczną. Zero problemów.
- Zero problemów - uśmiechnęła się Joan, ale inaczej niż do Lexy. - Będzie w sklepach na Gwiazdkę?
- Może na Gwiazdkę w 2002. Inna rzecz, o której myślę: może uda nam się z Christianem dodać projektor holograficzny, żeby James Dean nie tylko gadał z magnetowidu, ale się ukazywał nad nim, miałby, powiedzmy, piętnaście centymetrów. No, o właśnie, jeśli jesteś samotna albo kiblu jesz w więzieniu, mógłby usiąść i oglądać z tobą film...
Harry Gant pił nikaraguańską kawę bez cukru. Joan po drugiej filiżance, oszołomiona mocnym środkowoamerykańskim aromatem, skorzystała z przerwy w rozmowie, by uczynić propozycję. Nie pierwszy raz działała tak szybko, ale i tak była z siebie dumna, zwłaszcza że Harry z zażenowanym uśmiechem się zgodził. Pod rękę przeszli się Kirkland Avenue do mieszkania Joan w Somendville, podnieceni własnym towarzystwem i możliwościami, jakie otwierała przed nimi młodość, ani przez chwilę nie myśląc, że czynią właśnie pierwszy maleńki krok w kierunku małżeństwa. Małżeństwo przed trzydziestką - co za idiotyczny pomysł w tym nowiutkim stuleciu pełnym róż i namiętności.
“Lust Noir” ukazał się w kwietniu 2002, wyświetlony w dobranym artystycznym kręgu zebrał pochlebne recenzje i zyskowną kontrowersję. W ciągu miesiąca od premiery został potępiony zarówno przez Narodową Organizację Kobiet, jak i przez Nowoangielskich Przyjaciół Cnoty, a kiedy w ”60 minutach” omówiono ”studencki film, po którym zaczerwienił się Boston”, szał nie znał granic. Do lipca Lexa zdążyła podpisać lukratywne kontrakty z Cineplex Odeon i Vestron Video, i latała po Manhattanie w poszukiwaniu mieszkania i prasy drukarskiej.