Tajemnicza postaæ odesz³a od sto³u i sta³a teraz u szczytu schodków...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
punktach było ono skodyfikowaniem stosowanej ju uprzednio praktyki, jednak praktyce tej dopiero teraz nadało charakter w pełni instytucjonalny...
Nie miał czasu myśleć teraz o więźniu, bo gdy kilku ludzi zabrało się do rozbierania martwych kompanów, kłócąc się przy tym o łupy, reszta zaczęła...
Gdyby tego rodzaju wydarzenie zaszło pierwszej nocy, zaraz pomyślałbym o zmarłych mnichach, lecz teraz najgorszego gotów byłem spodziewać się po...
UZNANIE Skoncentrujmy się teraz na znaczeniu uznania i na tym, co ono tak naprawdę oznacza...
— Wyczuwacie taką ingerencję nawet teraz? — Śnieżynka dotknęła swego Klejnotu...
Teraz – mając Boga, a z Nim Jego nieskończone bogactwa – pośpiesznie wyrzekałam się ich...
Chciałam to teraz powiedzieć Beacie, żeby ją skłonić do przemyślenia kwestii i urwałam, bo przyszło mi na myśl, że może spowoduję tym pierwszy krok na drodze...
Czy na zewnątrz wiał wiatr tak silny, że szeleściły liście na drzewach? Czy może mój umysł dał się porwać przez wicher i słuchał teraz, jak tłucze się,...
cio nie ma worka z pieniędzmi? W gronie najbliższych tak nazywała teraz hrabiego, a panowie nie pytali już o niego inaczej, jak: „Czy widziałaś wczoraj...
i rozmaitych spółek, parę silnych branż, jak górnicy, jeszcze zachowu- je resztki dawnej potęgi, ale zdecydowana większość trzyma się teraz za...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Nawet pomimo skrywaj¹cej je sukni widaæ by³o, ¿e ka¿da z koñczyn zgina siê nie w tym miejscu, co trzeba. Wci¹¿ nie móg³ dostrzec twarzy pod kapeluszem.
Postaæ postawi³a stopê na pierwszym stopniu schodków z patio i Michael zerwa³ siê na równe nogi. W sekundê póŸniej pêdzi³ ju¿ przez ogród w kierunku widniej¹cej w g³êbi bramy z kutego ¿elaza. Zamek ust¹pi³ ³atwo i Michael przystan¹³ na chwilê w alei, ¿eby zorientowaæ siê w sytuacji. - W lewo - wysapa³, z trudem ³api¹c oddech. Us³ysza³ za sob¹ kroki, szczêk zamka. To mia³a byæ pi¹ta czy szósta brama po lewej? W alei by³o zbyt ciemno, aby móg³ jeszcze raz przeczytaæ instrukcjê, ale dostrzeg³ bramy -- po obu stronach. Nad murem ci¹gn¹cym siê wzd³u¿ przeciwleg³ej strony alei majaczy³y grube, czarne, zupe³nie nieruchome drzewa.
Biegn¹c liczy³ bramy... dwa, trzy, cztery, piêæ. Przystan¹³ znowu, ale po chwili zastanowienia podszed³ do szóstej bramy.
¯elazny zamek by³ zamkniêty na klucz. Wiedzia³ instynktownie, ¿e nie wolno mu po prostu przeleŸæ gór¹ - gdyby to zrobi³, zasta³by po drugiej stronie tylko ciemnoœæ. Gor¹czkowo przetrz¹sa³ kieszenie w poszukiwaniu klucza, jedynego klucza, jaki dosta³.
Postaæ w sukni z falbanami znajdowa³a siê ju¿ w odleg³oœci jakichœ szeœciu, siedmiu metrów i zbli¿a³a do niego powolnymi, odmierzonymi susami, jakby mia³a ca³y czas œwiata.
Klucz pasowa³ do zamka, ale nie idealnie. Michael musia³ szarpn¹æ nim kilka razy. Za jego plecami rozleg³o siê przeci¹g³e, suche westchnienie; poczu³ zimny nacisk na ramiê, coœ lekkiego i twardego otar³o siê o rêkaw jego kurtki...
Michael otworzy³ pchniêciem bramê i wpad³ do œrodka, potykaj¹c siê na nierównoœciach terenu i uschniêtym œciernisku, na wpó³ biegn¹c, na wpó³ pe³zaj¹c. Brama zatrzasnê³a siê za nim z metalicznym hukiem i szczêkiem rygla powracaj¹cego na swe miejsce. Zamkn¹³ oczy i czeka³ zaciskaj¹c piêœci na rozsypuj¹cych siê grudkach ziemi i suchych patyczkach.
Minê³o kilka sekund, zanim uwierzy³, ¿e nie jest œcigany. Zmieni³o siê powietrze. Przekrêci³ siê na plecy i spojrza³ na kamienny mur. Postaæ powinna byæ widoczna nad nim albo miêdzy prêtami bramy, ale nie zobaczy³ tam nikogo.
Odetchn¹³ pe³n¹ piersi¹. Czu³ siê teraz bezpieczny - przynajmniej przez chwilê. - Uda³o siê -- mrukn¹³ pod nosem wstaj¹c i otrzepuj¹c ubranie. - Naprawdê siê uda³o! - Mimo wszystko nie odczuwa³ wielkiego podniecenia. Dzia³o siê coœ dziwnego i by³ porz¹dnie wystraszony.
Wykonanie wszystkich instrukcji nie mog³o zaj¹æ Michaelowi wiêcej ni¿ piêtnaœcie minut, a tu na wschodzie rozlewa³a siê pomarañczowa mgie³ka brzasku.
Przeszed³. Ale dok¹d?

Rozdzia³ drugi

Zaraz te¿ pomyœla³, jak wróciæ do domu. Podszed³ ostro¿nie do bramy i wyjrza³ przez ni¹. Po drugiej stronie zamiast alei zobaczy³ szerok¹ groblê opadaj¹c¹ ku szarej rzece, tocz¹cej leniwie swe wody miêdzy brzegami odleg³ymi od siebie o jakieœ trzydzieœci metrów. Rzeka p³ynê³a wœród oparów unosz¹cych siê w œwietle pierwszego brzasku, poprzez pagórkowat¹ bezdrzewn¹ krainê, a wzd³u¿ brzegów pleni³y siê chwasty.
Michael obróci³ siê i rozejrza³ po polu, które mia³ przed sob¹. Kiedyœ by³a to winnica, ale teraz zarasta³o j¹ zielsko, a i ono zbytnio nie wybuja³o. Winoroœle zmarnia³y, pozostawiaj¹c po sobie grube, szare ³odygi uwi¹zane do przechylonych tyczek, otoczone martwymi, zesch³ymi liœæmi i ¿wirem.
Gdy mglisty œwit przyniós³ wiêcej œwiat³a, Michael zauwa¿y³, ¿e ogród znajduje siê na ty³ach bry³owatego, prostok¹tnego dworku. Ruszy³ przez zapuszczon¹ winnicê, mru¿¹c oczy, by lepiej wy³owiæ szczegó³y z ciemnych zarysów budynku. Za dworkiem wschodzi³o s³oñce; nie widzia³ go wyraŸnie, dopóki nie zbli¿y³ siê na odleg³oœæ jakichœ stu metrów.
Dom nie znajdowa³ siê w najlepszym stanie. Po¿ar strawi³ ca³e jedno skrzyd³o. z którego pozosta³y tylko œciany i poczernia³e od ognia belki. Michael nie by³ ekspertem w dziedzinie architektury, ale konstrukcja wygl¹da³a na europejsk¹; stylem przypomina³a dwór francuski. Dom móg³ mieæ od stu do trzystu lat, a mo¿e jeszcze wiêcej. Wokó³ nie by³o œladu ¿ycia.
Michael czu³ siê tu intruzem. By³o mu zimno, nie mia³ zielonego pojêcia, gdzie siê znajduje, a teraz jeszcze zaczyna³ mu doskwieraæ g³ód. Na razie nie mia³ innego wyboru, jak podejœæ do domu, sprawdziæ, czy ktoœ tam mieszka, i postaraæ siê znaleŸæ odpowiedzi na nasuwaj¹ce siê mu pytania.
Znalaz³ w¹sk¹ œcie¿kê biegn¹c¹ przez chwasty i uschniête winoroœle. Dom by³ wiêkszy, ni¿ s¹dzi³; mia³ trzy kondygnacje. Œciany parteru by³y cofniête w g³¹b o oko³o pó³tora do dwóch metrów wzglêdem górnej czêœci budynku. Wystêp podpiera³o piêæ szerokich, kamiennych ³uków wspartych na kolumnach; gdy podszed³ bli¿ej, stwierdzi³, ¿e ze œrodkowego ³uku odpad³ szeroki na metr kawa³ tynku.