Rozległ się mrożący krew w żyłach wrzask, wycie wydobyte z samego dna płuc...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
— No, niech mnie nagła krew zaleje! — zawołał Tay Tay...
Chciałabym mękę waszej pracy pić przez rurkę, jak komar krew hipopotama - o ile to możli-we w ogóle - i przemieniać na moje idejki, takie piękne, takie motylki,...
się krew we mnie rozgrzeje, zapomnę, żeś kobietą i piękną! Zaprawdę, mogę ujrzeć tylko szpiega, co tym dla mnie wstrętniejszy, że jego panem Rzymianin!...
Nasza skóra była ciepła, mózg pracował, serce tłoczyło krew w żyły, byliśmy tacy jak dawniej, jak jeszcze wczoraj, nie utraciliśmy nagle ramienia, nie...
Maria była ciekawa, jaki związek ma krew, która wyciekała spomiędzy jej nóg, z byciem panną, lecz matka nie umiała jej tego wyjaśnić...
Od samego początku nasza praktyka ruszyła ostro z kopyta, mieliśmy dostatecznie dużo pracy, by jako młodzi lekarze poczuć się zadowoleni, ale i na tyle dużo,...
*** Potencja Krwi Potrafisz kontrolowac wlasna krew, sprawiajac ze na krotki czas wzrasta jej moc i obniza sie w ten sposob twoje pokolenie...
Starając się zachować spokój, David pobrał jej krew i dokładnie przebadał, zwracając szczególną uwagę na płuca i system nerwowy...
pośród nich, bezradnych w obliczu śmierci, rozlewał ich krew wzdłuż High Road i podpalał ją...
– Będziemy się trzymać samego środka – krzyczał na całe gardło Amos...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

- Jezu Chryste! Pomóż mi! - krzyknął do Andre jeden z członków załogi. Pociski uderzały w metalowe poszycie jak kamienie rzucane w aluminiową ścianę baraku. Andre pomógł lotnikowi wciągnąć rannego mężczyznę z powrotem do kabiny. Dotknął twarzy żołnierza i zobaczył krew na swoich dłoniach.
- Wynoś się! - wrzasnął do Andre lotnik. Chłopak złapał na oślep swój plecak, zeskoczył na ziemię i pociągnął pakunek jedną ręką, w drugiej ściskając mocno karabin. Z ciemności wyłonił się żołnierz.
- Dostałem - powiedział, trzymając się za pierś z lewej strony. Był blady i miał szkliste oczy. Kolejne bzyknięcie kuli rzuciło Andre na ziemię. Gdy helikopter uniósł się w powietrze, przyciągnął plecak, kryjąc się za nim. Pęd powietrza z wirnika zwiększył się i powietrze wypełniło się drobinkami śniegu i lodu. Gdy ten sztuczny sztorm ucichł, Andre uniósł głowę i stwierdził, że helikopter wraz z rannym rozpłynął się w ciemnościach.
Hałas silników zastąpiły grzmoty wybuchów i strzałów. Pociski smugowe przenikały zarośla przed nimi. Rykoszety odbijały się od drzew we wszystkich kierunkach jak spadające gwiazdy. Granaty rozświetlały las, wybuchając w gejzerach śniegu. Jeden z nich na ułamek sekundy wydobył z ciemności stojącą postać ludzką. Andre zdał sobie sprawę, że strefa lądowania znajdowała się na zamarzniętym jeziorze, otoczonym ze wszystkich stron lasem. Białą misę okoloną wysoką skarpą przepełniał ogłuszający hałas, ale na całym obszarze lądowiska nie było widać ani jednego żołnierza. Widok był niemal kojący.
Andre poderwał się z wysiłkiem na nogi i skierował w stronę, skąd dochodziły odgłosy walki. Biegł zgięty w pół tak szybko, jak tylko mógł. Dotarłszy do brzegu przykląkł za drzewem i przerzucił przełącznik M-16 na strzelanie ciągłe. Zaczął wspinać się po zaśnieżonej skarpie, co z ciężkim plecakiem nie było łatwe. Mięśnie ud paliły go z wysiłku. Przestał kluczyć i kryć się między drzewami, skupiając się wyłącznie na tym, by dotrzeć do szczytu skarpy. Wysoko w konarach drzew syczały zabłąkane kule. W połowie drogi Andre usłyszał głosy... ktoś mówił po angielsku! Skierował się w tamtą stronę i przedarł pod niskim ośnieżonym konarem.
Padł twarzą na ziemię; tuż przed nim z lufy karabinu buchał śmiercionośny ogień. Pociski uderzały raz po razie w plecak Andre; impet uderzeń napinał boleśnie paski na ramionach. Ogień pochodził z całą pewnością z amerykańskiego M-16.
Gdy wystrzelano magazynek, rozległ się odgłos przeładowywania broni. Andre uniósł głowę i wrzasnął:
- Amerykański żołnierz! - Opadł bez sił na śnieg. Serce waliło mu jak młotem. Czekał na śmierć.
- Wyjdź, żebym cię zobaczył! - usłyszał okrzyk z bliskiej odległości. Andre zebrał wszystkie siły i wstał powoli. Ktoś kazał mu iść naprzód.
Pod grubym pniem leżało dwóch mężczyzn. Jeden trzymał się oburącz za zakrwawiony brzuch, drugi ściskał dymiący karabin.
- Jezu! - odezwał się do Andre. - O mało nie odstrzeliłem ci tyłka!
- Pieprzony skurwiel! - wybuchnął Andre.
- Nie powinieneś tak wpadać na kogoś! Co ty jesteś, pieprzony żółtek? Jezu!
Ogłuszająca seria eksplozji bomb zrzuconych z samolotów rozświetliła na chwilę okolice zamarzniętego jeziora. Żołnierze patrzyli na siebie, szczerząc gniewnie zęby. Andre przerwał milczenie pytaniem:
- Gdzie jest druga drużyna?
- Która druga drużyna?
- Z pierwszego plutonu.
- Którego pierwszego plutonu? - pytał dalej żołnierz. - Z jakiej kompanii ty w ogóle jesteś? Zresztą pieprzyć to. Walka jest tam - wskazał na rozjarzony szczyt wzgórza. Drzewa jaśniały od wybuchów pocisków rozmaitego kalibru. Ciągły huk wystrzałów karabinowych przerywały grzmoty artylerii.
- A co ty tu robisz? - zapytał Andre żołnierza.
- Do cholery, jestem ranny! - Miał łydkę obwiązaną bandażem. - I nie mogę zostawić porucznika.
Andre dopiero teraz spostrzegł, że drugi z mężczyzn jest porucznikiem.
- Wyjdzie z tego? - zapytał.
- A skąd ja, u diabła, mam wiedzieć? - odpalił żołnierz. - Próbowałem złapać jakiegoś medyka, jasne? Ale nie znalazłem żadnego!
- On potrzebuje pomocy - odezwał się Andre.
- Sam o tym wiem! Nie mówiłem ci, że szukałem jakiegoś pieprzonego medyka? Nie mówiłem?
Andre miał go już dosyć. Skierował się ku szczytowi wzgórza.