rodu Kolonnów mianował kardynałem22...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
• alkalimetrię (oznaczanie substancji przez miareczkowanie mianowanym roztworem zasady) • acydymetrię (oznaczanie substancji przez miareczkowanie...
Zdarzy�o si� wi�c, i� jednego razu zaszed� do �wi�tyni gagatek z tych rodu, dzi�ki kt�rym rzecz posz�a w mowie, �e warszawiak w pracy, a wilk u p�uga, to jednaka przys�uga...
Uzasadnienie niezb�dno�ci realizacji zasady wodzostwa dla rozwoju ca�ej ludzko�ci zaczyna Hitler od kwestii niepolitycz-52 Rozdzia� Vnych, mianowicie od...
A jak się to wszystko składało na uwiecznienie monopolu jednej klasy i zdławienie w zarodku każdej innej! Tak silnie wierzono w powagę rodu, że nawet synowie...
- Co mianowicie?- Szajka rozszerzyła działalność...
Ulrike — Każdy może wybierać między byciem świnią albo człowiekiem...
czasami zagrożenie) dla nerwów rdzeniowych przebiegających wewnątrz kanału kręgowego...
zaobserwować u pacjentów z zespołem pozapaleniowym mózgu...
Wczesnym południem skierował się ku wzgórzom i zaparkował samochód kil- kaset metrów od zakazanego miejsca...
44 53 8A 3E D6 C6 96 B3 4E 00 71 03 44 52 26 9C Hendersonville_NC-9...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Po śmierci mistrza pruskiego Teodoryka wybrano na jego miejsce Konrada.
Kiedy za jego panowania dwaj książęta pruscy zostali powieszeni, trzeci pustoszy ziemię chełmińską, a podjąwszy walkę z Konradem i Krzyżakami odnosi
zwyciąstwo i pali trzy zamki.
Po śmierci ósmego mistrza pruskiego Teodoryka z Gatterleben zostaje wybrany dziewiąty, Konrad von Thierberg23. Za jego rządów dwaj książęta pruscy: jeden Henryk z Natangii24, drugi zwany Klappe ze Szczeniawy25 wzięci do niewoli,
wydani przez Krzyżaków na szubienicę, kończą życie powieszeni. Trzeci: Diwan z Bartheny26 pragnąc pomścić nędzną śmierć obydwóch wtargnął do ziemi cheł-
mińskiej z wojskiem tak konnym, jak i pieszym, a po dokonaniu w niej w ciągu paru dni dotkliwego spustoszenia, został zaatakowany przez mistrza Prus
Konrada i jego wojsko. Kiedy zaś doszło do bitwy, chociaż Krzyżacy dążyli
usilnie do zwycięstwa, to jednak, kiedy dwunastu Krzyżaków i pięciuset
chrześcijan padło, a reszta z mistrzem Konradem rzuciła się do ucieczki,
przypadło ono barbarzyńcom. Niedługo potem barbarzyńscy Prusowie zaciętym i upartym szturmem zdobywają nowy zamek, wzniesiony wielkim kosztem przez
mistrza Konrada między miastem Chełm-
22 Wiadomość z Hist. eccles., kol. 1178 i 1179. Jakub Colonna był kardynałem od 1306 r., zm. 14 VIII 1318 r.
23 Znów wymienia Długosz mistrzów krajowych pruskich: Teodoryka v. Gattersleben, zob.
przyp. 10 do 1264 r., po nim Konrada v. Thierberg Starszego (rządził od 1273-1279 r.). Ustęp należy do innego roku (zdaje się, 1273) i daje bardzo bałamutną i pomieszaną treść z 2
rozdziałów Kron. Dusburga, nie wiadomo pod którym rokiem (1273?, 1279?), zob. SRPr., t. I, s. 117 i 120-121.
24 Nie znany.
25 Glappo był sławnym wodzem Warminów, został podstępem schwytany i powieszony — o czym obszernie podaje Kron. Dusburga (bez daty) — Steynow to jego przyjaciel, który go wydał Krzyżakom. Błąd Długosza skorygował już Semkowicz, Rozbiór, s. 295. Zob. SRPr., t.
I, s. 117.
26 O wodzu Bartów imieniem Divan Długosz już pisał, o jego najeździe na ziemię chełmińską jest osobny, długi rozdz. u Dusburga (bez daty), w nim liczby poległych są te same co i u Długosza. SRPr., t. I, s. 120 n.
nem a Pomezanią, oraz zamki Radzyn i Wartemberg27. Wszystkich Krzyżaków i chrześcijan spotkanych w wymienionych warowniach mordują z barbarzyńską
wściekłością. Nie mając zaś odwagi ani zatrzymać zdobytych zamków, ani ich
bronić, palą je.
ROK PAŃSKI 1278
Książę kaliski Bolesław Pobożny pustoszy ziemie brandenburskie i zadaje klęskę wojskom margrabiego.
Książę kaliski Bolesław Pobożny pragnąc pomścić bezprawne wzniesienie
zamku Sątoka1, który aż dotąd zatrzymywali margrabiowie brandenburscy, a
nadto chcąc położyć kres ciągłym gwałtom, którymi Sasi niepokoili granice
Polski, ogłasza wyprawę przeciw margrabiom brandenburskim i zbroi na tę wojnę wojsko konne i piesze nie tylko z własnego księstwa kaliskiego, ale i z księstwa swego bratanka, księcia poznańskiego Przemysła. Prosi swego pobratymca,
księcia Pomorza Mszczuja, żeby mu osobiście przyszedł z pomocą ze wszystkimi pomorskimi ludami. Kiedy wreszcie zgromadziły się wszystkie wojska z
Wielkopolski i Pomorza, książę kaliski Bolesław zostawiwszy na wszelki
wypadek w [obydwu] księstwach księcia poznańskiego Przemysła, z samym
tylko księciem Pomorza Mszczujem najechał ziemie, które margrabiowie
brandenburscy posiadają z tej strony Odry i zaczął je pustoszyć ogniem i
grabieżami. Kiedy zaś dotarł aż do Soldina, zabiegł mu drogę Otto Długi, syn Ottona III2 z Sasami i innymi wojskami posiłkowymi. W stoczonej tam bitwie
[Otto], ponieważ był o wiele słabszy, łatwo pokonany przez Bolesława i jego wojsko, schronił się do zamków i warowni i nie usiłował więcej próbować
powodzenia
27 Zupełnie bałamutny koniec lego opowiadania jest chyba wzięty z Kron. Dusburga (SRPr., t. I, s. 125) bez daty. — Wartemberg (Wartenbork), dziś Barczewo, woj. olsztyńskie. O grodzie Radzin (Radzyn Chełmiński, pow. Wąbrzeźno, woj. bydgoskie) kronika pruska nie pisze.
1 Rozdział ten wydaje się amplifikacją wypadków opowiedzianych o Santoku i bitwie pod Myśliborzem (Soldin) pod 1271 r. (zob. przyp. 1 i 2 do 1271 r.) — zaś za podstawę datowania miał Długosz krótką notatkę z R. Traski, MPH, t. II, s. 844. Jednak W. Rubczyński, Wielkopolska, s. 85-86, przyjmuje tę wyprawę za fakt udowodniony dokumentami i oznacza ją przed 4 VI 1278 r. Przyjmuje leż, że Santok wtedy został zdobyty przez Polaków.
2 Otto V Długi zm. 23 VII 1299 r. — od 1267 r. był margrabią brandenburskim. Był synem Ottona III margrabiego od 1220 r., który zm. 9 X 1267 r. Zatem osoby te zgadzałyby się z terminem wydarzeń i chyba są wzięte z jakiegoś nie znanego źródła.
w wojnie. Książę zaś Bolesław osiągnąwszy zwycięstwo oraz bogate łupy i jeńców, po spustoszeniu całej ziemi z tej strony Odry i wzięciu wystarczającego odwetu za swoje krzywdy, wrócił do swych ziem podzieliwszy łupy do równej
części z księciem Mszczujem i Pomorzanami.
Książę Sambor3, brat Świętopełka, a syn Mszczuja wycierpiał ciężkie
prześladowanie ze strony swego bratanka Mszczuja4, którego Bóg uczynił jego przeciwnikiem. Wygnany przezeń z kraju i przyjęty przez Krzyżaków jakiś czas przebywał w Toruniu. Stąd w przebraniu — obawiał się bowiem, by go nie