Ni�ej ujrzeli staw, wygl�daj�cy prawie jakrzeczka, taki by� d�ugi i kr�ty...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Od strony ulicy prawie wszystkie bary oraz mniejsze sklepy zamiast ścian miały różnego rodzaju żaluzje, które usuwano całkowicie lub rolowano na czas otwarcia...
W ciągu trzech pierwszych miesięcy od czasu przeniesienia się do nowej siedziby byłem wciąż bardzo zajęty i prawie nie widywałem mego przyjaciela Holmesa...
Choć na pierwszy rzut oka Terranova wydawała się zwarta i masywna, rozcinało ją prawie na dwoje rozciągnięte południkowo morze wewnętrzne, zwane...
ośnieżonych szczytach Parnasu, odziany jedynie w skórę jelonka; jego ciało poruszało sięnieświadomie, prawie bezwolnie, niczym kwiat w rękach...
Nic nie wskazywało na niebezpieczeństwo, więc Strażnik Księżyca zaczął zsuwać się po prawie pionowym stoku przed jaskinią, wstrzymywany jedynie przez...
wiszącej u sufitu żarówki, jednak w kilka lat później już prawie wszystkie mieszkania w domach przy Stalowej korzystały z oświetlenia elektrycznego...
Nina Łuszczewska nadzwyczaj wiele czasu poświęcając wychowaniu córek i czytaniu wszystkich prawie rozglośniejszych nowości literackich, mniej się...
Co za rodzina z tych Jordachów, stary samobójca, brat zamordowany, a świątobliwy Rudolf pobity prawie na śmierć w swoim mieszkaniu...
Patrycja jednak falowała zupełnie osobno w sennym, odurzającym rytmie, prawie nie zwracając uwagi na charczenie głośników...
że jest tam taki, prawda? To wcale nie jest żaden z tych kościołów, nie są to nawet wspólne ruchy ludzi, to jest bardzo ważne, drodzy bracia, bardzo ważne...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Po�rodku
przecina� go mostek. Poni�ej, a� do
miejsca, gdzie bursztynowe wydmy
piaszczyste odcina�y staw od szafirowej
zatoki morskiej, woda mieni�a si� t�cz�
barw szafranu, szkar�atu, ja�niejszej i
ciemniejszej zieleni oraz wieloma
odcieniami, na kt�re jeszcze nigdy nie
znaleziono w�a�ciwej nazwy. Powy�ej
mostu w�lizgiwa� si� staw mi�dzy k�py
jode� i klon�w, prze�wituj�c ciemn� wod�
w�r�d cieni poruszaj�cych si� ga��zi. Tu i
�wdzie ze stromego wybrze�a wychyla�a
si� dzika �liwa niby bia�o ubrane
dziewcz�, wspinaj�ce si� na palce, by
ujrze� w wodzie swe w�asne odbicie. Z
bagien w pobli�u stawu rozlega� si�
dziwny, jasny i melancholijny ch�r �abich
g�os�w.
Nieco wy�ej na wzg�rzu spomi�dzy
bia�ych jab�oni wychyla� si� niewielki,
szary domek, a pomimo �e zmierzch nie
by� jeszcze zupe�ny, w jednym okienku
migota�o �wiat�o.
- Oto jest staw rodziny Barrych -
powiedzia� Mateusz.
- Fe, jaka szkaradna nazwa! Ja bym to
inaczej okre�li�a... niech mi pan pozwoli
pomy�le�... Jezioro L�ni�cych W�d! Tak,
to jest odpowiednie. Poznaj� to po owym
dreszczu, bo je�li nazwa, kt�r� nadaj�, jest
naprawd� pi�kna, to natychmiast dreszcz
mnie przejmuje. Ach, oto jeste�my na
mo�cie! Zamykam oczy. Zawsze boj� si�
jecha� mostem, bo doznaj� uczucia, �e
kiedy si� znajd� po�rodku, most z�amie si�
jak scyzoryk i zapadnie pod nami. Dlatego
te� przymykam oczy, ale z boku zerkam,
gdy przypuszczam, �e jeste�my blisko
�rodka mostu. Bo gdyby si� za�ama�,
chcia�abym to widzie�... Ach, jak �adnie
dudni! Lubi�, jak tak dudni. Jak to
�wietnie, �e tyle jest na �wiecie rzeczy do
lubienia. Ale oto przyjechali�my! Teraz
spojrz� poza siebie. Dobranoc, kochane
Jezioro L�ni�cych W�d! Zawsze mawiam
"dobranoc" temu wszystkiemu, co lubi�,
tak samo jak ludziom. Chyba ta woda te�
to lubi - patrzy na mnie, jakby si�
u�miecha�a.
Kiedy wjechali na przyleg�y pag�rek i
droga znowu zmieni�a kierunek, Mateusz
rzek�:
- Jeste�my bardzo blisko domu. Zielone
Wzg�rze...
- Ach, niech pan nie m�wi, gdzie! -
przerwa�a �piesznie, chwytaj�c jego
wyci�gni�te rami�, i zamkn�a oczy, by
nie widzie�, co wskazuje. - Prosz�
pozwoli� mi zgadn��. Jestem pewna, �e
zgadn�!
Znowu otworzy�a oczy i rozejrza�a si�
woko�o. Znajdowali si� na szczycie
wzg�rza. S�o�ce ju� zasz�o, ale krajobraz
ton�� jeszcze w �wietle. Na zachodzie na
z�otoczerwonym niebie zarysowywa�a si�
ciemna dzwonnica ko�ci�ka. Ni�ej
roztacza�a si� ma�a dolina, a dalej ci�gn�o
si� d�ugie, �agodne wzg�rze, usiane
przytulnymi, �agodnymi dworkami. Oczy
dziewczynki b��dzi�y uwa�nie i �ywo od
jednego dworku do drugiego. Wreszcie
zatrzyma�y si� na jednym z nich. Do��
obszerny, stoj�cy z dala od go�ci�ca,
otoczony ob�okiem kwitn�cych drzew,
odcina� si� wyra�nie od przyleg�ych las�w.
Ponad tym dworkiem w
po�udniowo-zachodniej stronie czystego
nieba b�yszcza�a wielka gwiazda niby
kryszta�owa lampa, wskazuj�ca drog�
pe�n� obietnic.
- To tutaj, prawda? - rzek�a wyci�gaj�c
r�k� w ow� stron�.
Mateusz ra�nie �mign�� klacz.
- W istocie, zgad�a�! - rzek�. -
Prawdopodobnie pani Spencer bardzo
szczeg�owo opisa�a ci wszystko.
- Nie, wcale nie. To, co m�wi�a, da�oby
si� r�wnie dobrze zastosowa� do innych
dwork�w. Nie wytworzy�am sobie wcale
dok�adnego poj�cia o Zielonym Wzg�rzu.
Lecz zaledwie je zobaczy�am, uczu�am, �e
tam jest m�j dom. Ach, czy to aby nie
sen?! Czy pan uwierzy, �e moje rami�
musi by� sine i ��te, tyle razy szczypa�am
si� dzi� od rana. Co chwila ogarnia�o mnie
straszne uczucie - ba�am si�, �e to
wszystko sen. Szczypa�am si� wtedy, �eby
si� przekona�, �e to prawda... Lecz potem
pomy�la�am sobie, �e je�li to nawet jest
sen, nie chc� si� zbudzi�, wol� �ni� d�u�ej,
i przesta�am si� szczypa�... Ale to jest
przecie� rzeczywista prawda i istotnie
nied�ugo b�d� w domu! Stan�li przed
dworkiem. W podw�rzu by�o ju� zupe�nie
ciemno. Li�cie topoli szele�ci�y woko�o
niczym jedwab.
- Niech pan pos�ucha, jak drzewa
rozmawiaj� we �nie - szepn�a
dziewczynka, kiedy postawi� j� na ziemi. -
Jakie� cudne musz� mie� sny!
Po czym uj�wszy mocno torb� zawieraj�c�
ca�� jej chudob� wesz�a za Mateuszem do
sieni.
Orzeszkowa Eliza
ur. 6 VI 1841 r. na Milkowszczy�nie -
powie�ciopisarka, publicystka, dzia�aczka
spo�eczna; debiutowa�a opowiadaniem
"Obrazek z lat g�odowych" (1866); utwory
narracyjne: "Pocz�tek powie�ci" (1866),
"Ostatnia mi�o��" (1868), "Pami�tnik
Wac�awy" (1871), "Pan Graba" (1872),
"Marta" (1873), "Eli Makower" (1875),
"Maria" (1877), i inne; omawia�a sprawy
kobiet, wykszta�cenia, ma��e�stwa, pracy,
itp.; problemy asymilacji �yd�w na
�amach czasopism i ksi��ek; autorka m.in.
"Meira Ezofowicza" (1878), "Nizin"
(1885), "Nad Niemnem" (1888), "Gloria
victis" (1910), po�wi�cona powsta�com
styczniowym - zm. 18 V 1910 r. w
Grodnie;
"Nad Niemnem"
Zaledwie na kraw�dzi zielonej g�ry stan��,
gdy ni�ej w po�owie jej stoku, pod
roz�o�yst� topol� srebrn�, bia�� sukni� i
czarne w�osy w grona czerwonych
jarz�bin zdobne, zobaczy�. W mgnieniu
oka obok Justyny stan��.
- Strasznie zl�k�em si�! - m�wi� -
my�la�em, �e pani mo�e ju� do domu
posz�a... bez po�egnania!
Justyna ruchem r�ki ukaza�a mu
roztaczaj�cy si� przed nimi widok. By� on
wspania�ym i ol�niewaj�co �wietnym.
Blade s�o�ce jesienne w momencie
zachodu swego ustroi�o si� w takie blaski
i barwy, jakich na zenicie nawet kr�luj�c
nie posiada�o nigdy. Tarczy s�onecznej
wida� nie by�o, bo kry�a j� p�achta z�ota,
purpur� i fioletem zako�czona, wy�ej za�
po ca�ym b��kicie nieba rozsia�y si� puchy
ob�ok�w, szkar�atem i z�otem nalanych i
nier�wne, podarte, krepowe niby smugi
srebra i fioletu. Wszystko to by�o
ruchome, niby �ywe, p�on�o, - przelewa�o
si�, mieni�o i jak w zwierciadle odbija�o
si� w szerokich, przejrzystych, prawie
nieruchomych wodach rzeki. Wi�c i ona
od dalekiego zakr�tu p�yn�a zrazu samym
czystym z�otem, a potem na dnie swoim
ukazywa�a rozrzucone w nie�adzie rubiny,
opale, ametysty i agaty. Wydawa�a si�
rozwart� i kryszta�ow� szyb� przys�oni�t�
kopalni� klejnot�w. W zarzecznym borze,
tak�e blaskami przenikni�tym, ��te pnie
sosen wyra�nie oddziela�y si� od siebie, a