— To niemożliwe, panie — przestraszył się Rizzett...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
cz�stki (przed zmierzeniem jej cech), kt�ra nie znajduje si� nigdziew przestrzeni i czasie? Je�li za jeden obiekt uwa�a� to, co jestopisywane przez jeden wektor...
John chodził po nierównym stożku przez ponad godzinę, co chwila przestawiając dwuobiektywowe soczewki w szybce hełmu na coraz dłuższe okresy, aby spenetrować...
- Aj, aj, jak to dobrze, żeś się tu pojawił, panie szlachetny - jęknął boleśnie, leżąc plackiem u stóp Hodży Nasreddina...
woźniak, geodezja inżynierska, przestrzenne wciecie w przód Politechnika Wrocławska Rok akademicki Wydział Geoinżynierii 2011/2012...
tego, mając na uwadze przestrzeganie dyscypliny (takie pojęcie nie mieściło się w ich umysłach) ani nawet zachowanie porządku...
Uczuciu, iż jest śledzony towarzyszyło naglące pragnienie znalezienia się na otwartej przestrzeni, któremu nie sposób się było oprzeć...
- Niech no pan spojrzy, panie Lohkamp! Czyż to nie śliczne? Co rok się wydaje cudem!Przystanąłem zdumiony...
Przestrzeń pośrodku koncentrycznych osłon miała około sześciu metrów średnicy...
Chodził twardo z przestrzelonym kolanem, aż wdała się gangrena i zległ chory...
Bomani, jak wszyscy mardukańscy barbarzyńcy, potrzebowali do życia dużych przestrzeni...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Na prawej skroni miał małą, nierówną bliznę, która gwałtownie zabarwiła się na czerwono.
— Zabraniasz mi? — spytał oschle autarcha.
Był jednak autarchą, Rizzett skłonił się i powiedział:
— Jak sobie życzysz, panie.

Na pokładzie Bezlitosnego oczekiwanie stawało się nieznośne. Dwa dni nie ruszali się ze swojej orbity.
Gillbret przyglądał się aparaturze z wielką uwagą. W jego głosie zabrzmiały ostre nuty.
— Nie sądzisz, że się poruszają?
Biron spojrzał przelotnie. Golił się, z przesadną ostrożnością posługując się tyrannejskim sprayem depilującym.
— Nie, nie ruszają się. Dlaczego mieliby to robić? Obserwiuą nas i na tym poprzestaną.
Skoncentrował się na kawałku skóry nad górną wargą i wzdrygnął się gwałtownie, czując na języku kwaśny smak sprayu. Tyrannejczycy potrafili operować pojemnikiem z poetycką wręcz gracją. To była bez wątpienia najszybsza, najdokładniejsza i najłagodniejsza metoda golenia. Polegała na delikatnym ścieraniu włosów strumieniem powietrza, przy czym na skórze nie czuło nic poza lekkim muśnięciem.
Jednak Biron odczuwał wobec tej metody pewne opory. Mów się powszechnie — trudno stwierdzić, czy były to fakty czy tył opowieści — że wśród Tyrannejczyków jest więcej przypadków raka twarzy niż w innych grupach etnicznych, i niektórzy uważają, że jest to skutek stosowania sprayu do golenia. Biron zastanawiał się, czy nie byłoby lepiej zdepilować twarz na stałe. W niektórych regionach Galaktyki był to rutynowy zabieg. Odrzucił ten pomysł. Depilacja była nieodwracalna. Tymczasem moda może kiedyć przywrócić wąsy czy baki.
Biron przeglądał się w lusterku, zastanawiając się, jak obejrzeć skórę pod szczęką, kiedy od drzwi rozległ się głos Artemizji:
— Myślałam, że położyłeś się spać.
— Tak. I już wstałem. Spojrzał na nią i uśmiechnął się.
Poklepała go po policzku i delikatnie pogłaskała czubkami palców.
— Jest gładka. Wyglądasz jak osiemnastolatek. Przycisnął jej dłoń do ust.
— Niech cię to nie zmyli.
— Wciąż nas obserwują? — spytała.
— Tak. Czy to nie irytujące, te nudne okresy bezczynności, które dają tyle czasu na siedzenie i myślenie.
— Nie uważam ich za nudne.
— Mówisz o innych aspektach sprawy, Arto.
— Dlaczego nie możemy ich ominąć i wylądować na Lingane?
— Myśleliśmy o tym. Ale nie wydaje mi się, żebyśmy byli gotowi na podjęcie takiego ryzyka. Możemy pozwolić sobie na oczekiwanie, dopóki nie zabraknie nam wody.
Rozległ się donośny głos Gillbreta.
— Mówię ci, że się ruszają.
Biron podszedł do aparatury pomiarowej i sprawdził wskazania masometru. Popatrzył na Gillbreta i powiedział:
— Może masz rację.
Przez chwilę coś liczył na kalkulatorze i wpatrywał się w jego wyświetlacz.
— Nie. Te statki nie poruszają się względem nas. Wskazania masometru zmienił trzeci statek, który dołączył do pilnującej nas pary. Na razie mogę powiedzieć, że jest w odległości ośmiu tysięcy kilometrów, około 46 stopni P i 192 stopni Ö od linii łączącej nas z planetą. Jeśli przyjąłem prawidłowe położenie wyjściowe. Jeśli nie, wielkości są odpowiednio 314 i 168 stopni.
Przerwał na chwilę, żeby odczytać nowy wynik.
— Myślę, że się zbliża. To mały statek. Gillbrecie, myślisz, że uda ci się z nim połączyć?
— Spróbuję.
— W porządku. Ale bez wizji. Zostaw tylko dźwięk, dopóki nie będziemy wiedzieli, kto nadlatuje.
Biron z zachwytem obserwował Gillbreta obsługującego radio podprzestrzenne. Ten starszy mężczyzna miał wrodzony talent. Dotarcie do konkretnego punktu w kosmosie za pomocą ukierunkowanego promienia radiowego nie jest zadaniem łatwym, a urządzenia pokładowe mogą w tym pomóc w nieznacznym stopniu. Dysponował tylko przybliżoną pozycją pojazdu, w rzeczywistości mógł on znajdować się setki kilometrów bliżej lub dalej. Znał też dwa kąty, które mogły różnić się od rzeczywistego o pięć lub sześć stopni w każdym kierunku.