Han pos³u¿y³ siê pok³adowym syntetyzatorem ¿ywnoœci „So- ko³a”, by przyrz¹dziæ posi³ek, w którego sk³ad wchodzi³o...

Serwis znalezionych haseł

Odnośniki

• Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
• ““Zabij go, Tanneguy!”“ A teraz - de Giac roześmiał się konwulsyjnie - teraz ten człowiek, pod którego władzą było tyle prowincji, że można by nimi...
• Wreszcie wczesnym popołudniem któregoś dnia Smuga oznajmił, że wraca jego przyjaciel i mogą mu złożyć wizytę w siedzibie towarzystwa, gdzie pracuje...
• zabiegał u Kazimierza, aby po zgonie wspólnego bratanka Leszka, którego kilkuletnia choroba wróżyła bliską śmierć, jego następcą na stolicy Mazowsza...
• I tak, zaczynając od góry wykresu, efekt przedstawiał się następująco: połączenie cech stałości i ekstrawersji dawało (co oczywiste!) osobnika, którego...
• dziejowe" odbywaj� si� z tak� konsekwencj�, �e staj� si� niedostrzegalnymi,niwecz� sam zmys�, za pomoc� kt�rego mog�yby by� uj�te...
• - Przyj�cie kt�regokolwiek z tych dwu uj�� pozwala nam wyja�ni�, dla 2 ' czego prawdziwe s� nast�puj�ce dwa...
• kępą krzaków, byli na wysokości tego drzewa, na którego pniu Chris zostawił ślady butów...
• stowarzyszenia do kt�rego nale��, podobnie jak nie znaj� jej prawdziwej organizacji oraz tego kim s� jejkierownicy...
• b) Dokumentem, na podstawie kt�rego mo�na naj�atwiej udowodni� wykonanie zobowi�zania, jest pokwitowanie110...
• Po uruchomieniu go pojawi się ekran powitalny, z którego przejdziemy do następnego panelu klawiszem Next...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Leia poczêstowa³a siê ka-
wa³kiem pieczonego i przyprawionego miêsa we³nolamandra,
którego Kirana Ti upolowa³a w d¿ungli. BliŸniêta opycha³y siê
papk¹ sporz¹dzon¹ z mieszaniny miejscowych owoców i jagód.
Dorsk Osiemdziesi¹ty Pierwszy poch³on¹³ s³odki i nieapetycznie
wygl¹daj¹cy posi³ek sk³adaj¹cy siê z potraw prawdopodobnie syn-
tetycznych.
Prawie wcale nie rozmawiano, wymieniaj¹c co najwy¿ej zdaw-
kowe, grzecznoœciowe uwagi. Wszyscy obawiali siê zacz¹æ rozmo-
wê na temat, który naprawdê zaprz¹ta³ ich myœli. Dzia³o siê tak do
chwili, kiedy Kam Solusar odezwa³ siê, nie kryj¹c urazy w g³osie.
– Spodziewaliœmy siê us³yszeæ od pani jakieœ wieœci, pani mini-
ster Organa Solo. Proszê chocia¿ powiedzieæ nam, co powinniœmy
dalej robiæ. Jesteœmy grup¹ uczniów Jedi, którzy nie maj¹ swojego
mistrza. Nauczyliœmy siê niewiele, zbyt ma³o, ¿eby wystarczy³o nam
do podjêcia samodzielnej nauki.
– Nie jestem pewna, czy powinniœmy staraæ siê poznaæ rzeczy,
których jeszcze nie rozumiemy – przerwa³a mu Tionna. – Przypo-
mnijcie sobie, co sta³o siê z Gantorisem! Zosta³ poch³oniêty przez
jak¹œ mroczn¹ rzecz, o której dowiedzia³ siê przez przypadek. A co
z Kypem Durronem? Co siê stanie, je¿eli zostaniemy przeci¹gniêci
na ciemn¹ stronê, a nawet nie bêdziemy o tym wiedzieli?
Stary Streen wsta³ i pokrêci³ g³ow¹.
– Nie, nie! On jest tutaj! Czy naprawdê nie s³yszycie tych g³o-
sów? – Kiedy wszyscy obrócili g³owy i spojrzeli na niego, Streen
usiad³ i skuli³ siê w sobie, jakby chcia³ ukryæ siê we wnêtrzu w³a-
snego p³aszcza Jedi. Poci¹gn¹³ nosem i chrz¹kn¹³, pragn¹c przeczy-
œciæ gard³o, a potem mówi³ dalej: – S³yszê go w swojej g³owie. W³a-
31
œnie teraz coœ szepcze do mnie. Zawsze do mnie coœ mówi. Nie potrafiê przed nim uciec.
Leia poczu³a, jak narasta w niej cieñ nadziei.
– Luke’a? – zapyta³a. – S³yszysz Luke’a, jak mówi do ciebie?
– Nie! – Streen odwróci³ siê w jej stronê. – Mrocznego mê¿czyznê.
Mê¿czyznê spowitego ciemnym p³aszczem, cieniem. To on mówi³ do
Gantorisa. To on rozmawia³ z Kypem Durronem. Od was wszystkich pro-
mieniuje jasne œwiat³o, ale ten cieñ jest zawsze, coœ szepcze, coœ mówi.
Streen uniós³ rêce, zakry³ d³oñmi uszy i œcisn¹³ skronie.
– To staje siê zbyt niebezpieczne – œci¹gaj¹c brwi, odezwa³a siê
Kirana Ti. – Na Dathomirze by³am œwiadkiem tego, co siê sta³o,
kiedy du¿a grupa kobiet przesz³a na ciemn¹ stronê. Z³e wiedŸmy na
mojej rodzinnej planecie od wielu lat uprzykrza³y wszystkim ¿ycie,
a galaktyka ocala³a tylko dlatego, ¿e nie dysponowa³y gwiezdnym
statkiem, by odlecieæ. Gdyby wiedŸmy potrafi³y przekazywaæ swo-
je mroczne nauki od jednego gwiezdnego systemu do drugiego...
– Tak, powinniœmy powstrzymaæ siê od wykonywania jakichkol-
wiek æwiczeñ Jedi – oœwiadczy³ Dorsk Osiemdziesi¹ty Pierwszy,
mrugaj¹c powiekami. – To nie by³ dobry pomys³. Nie powinniœmy
byli nawet próbowaæ.
Leia wsta³a i z g³oœnym klaœniêciem uderzy³a d³oñmi o blat sto³u.
– Doœæ tego! – powiedzia³a. – Luke z pewnoœci¹ by siê wstydzi³,
gdyby s³ysza³, ¿e jego uczniowie wygaduj¹ takie bzdury. Je¿eli bê-
dziecie podchodzili do wszystkiego w taki sposób, nigdy nie zosta-
niecie rycerzami Jedi!
By³a rozgniewana nie na ¿arty.
– Tak, istnieje ryzyko – ci¹gnê³a po krótkiej chwili. – Zawsze trze-
ba liczyæ siê z jakimœ ryzykiem. Widzieliœcie, co sta³o siê z tymi, któ-
rzy zachowali siê nierozwa¿nie, ale to oznacza tylko tyle, ¿e wy musi-
cie byæ ostro¿ni. Nie pozwólcie siê zwieœæ ciemnej stronie. Wyci¹-
gnijcie naukê z tego, w jaki sposób Gantoris zosta³ ofiar¹. Pamiêtajcie o tym, jak kuszony by³ Kyp Durron. Uczcie siê na przyk³adzie, jaki
da³ wasz mistrz, który poœwiêci³ siê, ¿eby chroniæ was wszystkich.
Wsta³a i popatrzy³a po kolei na twarze uczniów Jedi. Niektórzy od-
wracali g³owy, inni mrugali, a jeszcze inni patrzyli jej prosto w oczy.
– Jesteœcie nowym pokoleniem rycerzy Jedi – mówi³a. – To wiel-
ka odpowiedzialnoœæ, ale musicie j¹ ponieœæ, poniewa¿ potrzebuje
was Nowa Republika. Dawni rycerze Jedi chronili Star¹ Republikê
przez tysi¹ce pokoleñ. Jak mo¿ecie rezygnowaæ po pierwszym nie-
powodzeniu? To wy macie zostaæ w³adcami Mocy, bez wzglêdu na
32
to, czy wasz mistrz ¿yje, czy nie. Uczcie siê sami, tak jak uczy³ was Luke: krok po kroku. Musicie dzia³aæ razem, musicie poznaæ to, czego
jeszcze nie znacie, toczyæ walki, których nie mo¿ecie unikn¹æ. Nie
wolno wam uczyniæ tylko jednego: poddaæ siê, zrezygnowaæ!
– Ona ma racjê – odezwa³a siê Cilghal, zwracaj¹c siê do pozosta-
³ych kandydatów ze spokojem, który doprowadza³ do wœciek³oœci. –
Je¿eli siê poddamy, Nowa Republika bêdzie dysponowa³a jedn¹ bro-
ni¹ mniej w walce ze z³em, które nadal panoszy siê w galaktyce.
I nawet je¿eli niektórzy spoœród nas zostan¹ pokonani, pozostali nie
mog¹ nie zwyciê¿yæ.
– Zrób to albo nie rób w ogóle – przypomnia³a Kirana Ti, a Tion-
na dokoñczy³a, wypowiadaj¹c resztê zdania, które mistrz Skywal-
ker wbija³ im do g³ów bez koñca: – Prób nie ma.
Leia, czuj¹c, ¿e jej serce mocno bije, a ¿o³¹dek zaczyna wypra-
wiaæ dziwne harce, powoli usiad³a na poprzednim miejscu. Zdumione
bliŸniêta wpatrywa³y siê z podziwem w matkê, a Han œcisn¹³ jej d³oñ
na znak zachwytu. Leia g³êboko odetchnê³a, a potem zaczê³a siê
z wolna odprê¿aæ...
I nagle jej duszê przeszy³ bezg³oœny zbiorowy krzyk milionów
gin¹cych ludzi. Odczu³a go, jakby przez fale Mocy przetoczy³a siê
lawina. Niezliczone tysi¹ce ludzi w jednej chwili zginê³o. Siedz¹cy
wokó³ sto³u kandydaci na rycerzy Jedi, a zw³aszcza ci bardziej wra¿-
liwi na dzia³anie Mocy, z³apali siê za serca albo zakryli uszy d³oñmi.
Streen wyda³ przeci¹g³y, ¿a³osny skowyt.
– To zbyt wiele, zbyt wiele! – krzykn¹³.
Leia czu³a, ¿e krew przelewa siê w jej ¿y³ach niczym wrz¹tek.
Mia³a wra¿enie, ¿e na jej krêgos³upie zaciskaj¹ siê ostre szpony, roz-
szarpuj¹ jej nerwy i œl¹ impulsy bólu do pozosta³ych czêœci cia³a.
BliŸniêta Jedi wybuchnê³y p³aczem.
Zdezorientowany Han pochwyci³ Leiê za ramiona i lekko potrz¹sn¹³.
– Co siê sta³o, Leio? – Wygl¹da³o na to, ¿e niczego nie odczuwa³. –
Co to by³o?
Leia z trudem oddycha³a.
– To by³o... jakieœ wielkie zak³ócenie... Mocy. W³aœnie wydarzy-
³o siê coœ strasznego.
Z przera¿eniem, które podzia³a³o na ni¹ jak lodowaty prysznic,

copyright � 2009 Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
design by baryman
yoga