transmitować

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Z jakiej racji Oradoursur-Glane skazane zostało na rzeź i totalne, precyzyjne zburzenie?
W procesie, który odbył się w 1953 roku w Bordeaux i podczas którego osądzono 21
oskarŜonych, nie pojawiło się ani jedno wytłumaczenie, mogące rzucić odrobinę światła na całe wydarzenie. Rozprawa opierała się zatem jedynie na poszlakach.
Przygotowana z wszelkimi szczegółami akcja miała z pewnością na celu coś niezwykle
istotnego dla SS, co wychodziło poza samą akcję zniszczenia wioski.
Wysunięto kilka hipotez, były one jednak mało wiarygodne. Jedna z nich opierała się na
przypuszczeniu, jakoby w wiosce przetrzymywano wysokiego rangą oficera niemieckiego,
niejakiego Kampfe, ale o jego domniemanym odbiciu nie wiadomo absolutnie niczego,
milczą równieŜ dokumenty niemieckie. Zresztą taka ewentualność nie tłumaczy
natychmiastowego wybicia wszystkich mieszkańców i zburzenia wszystkich domostw. Gdyby
faktycznie istniało podejrzenie o przetrzymywanie wysokiego oficera, z całą pewnością,
zamiast przechodzić od razu do tak brutalnej akcji, która przynieść musiała niechybną śmierć więzionego, przystąpiono by wcześniej do uwaŜnego przetrząsania domów i wzięcia
zakładników.
Inne wytłumaczenie bazowało na fakcie, iŜ partyzanci francuscy przejęli około 500 kg
czystego złota naleŜącego do Niemiec, zabijając przy tym dwóch Ŝołnierzy przewoŜących
transport w ambulansie. Zgodnie z tą wersją złoto zostało ukryte następnie w Oradour-sur-Glane. Jednak i takie przypuszczenia nie odnajdują Ŝadnych potwierdzeń ani w źródłach
francuskich, ani niemieckich. Gały epizod wydaje się być bardzo niejasny i mało rzeczywisty, i jeśli faktycznie tak właśnie wyglądał przebieg wydarzeń, tym bardziej niejasne staje się wskazanie kryjówki łupu. Istniało bowiem inne Oradour - Oradour-sur-Vayres, które, jak
wieść głosi, w tamtych czasach było niezwykle podobne do Oradour, o którym my mówimy.
Ponadto - co stanowi fakt decydujący - w słynnym procesie w Norymberdze, podczas 189
rozprawy, dnia 29 lipca 1946 roku przesłuchiwano na temat rzezi dokonanej na Oradour-sur-Glane, jednak nawet w tamtych okolicznościach nie odnaleziono Ŝadnego wyjaśnienia, zaś
całe wydarzenie złoŜono na karb bestialstwa oddziałów SS. Dodano oprócz tego, iŜ major
Diekmann zmarł w wyniku postrzału ze strony wroga, albo teŜ popełnił samobójstwo, krótko po całym zajściu.
Jeśli prawdą jest, Ŝe Niemcy, a przede wszystkim zaś SS, dopuściły się takiej przemocy i zniszczenia, prawdą jest równieŜ, iŜ u podstaw całego zajścia leŜeć musiały istotne
przyczyny, jak odwet lub teŜ mroŜący krew w Ŝyłach przykład, mający na celu odstraszenie
od ewentualnych ataków lub sabotaŜy, kiedy sytuacja militarna stawała się krytyczna zwłaszcza na zapleczu działań wojennych. Tak powaŜna, zorganizowana i przeprowadzona z
determinacją akcja musiała być silnie umotywowana. Decyzja Norymbergi odnośnie tych
wydarzeń była dość ogólnikowa. Nie zapominajmy, iŜ równieŜ dzwony z kościoła w Oradour
zostały rozbite. Wyciągnięto trzecią hipotezę, jeszcze dzisiaj pielęgnowaną przez powaŜne telewizyjne pogramy historyczne. Mówi się, iŜ SS poszukiwało w Oradour-sur-Glane skarbu
templariuszy, albo przynajmniej rękopisu zawierającego dokładne wskazówki miejsca jego
ukrycia. Dodaje się, Ŝe właśnie w strefie Creuse, pod-prowincji Limousin, w niewielkiej
odległości od wioski, istniała niegdyś, co jest historycznie udokumentowane, siedziba
templariuszy. Bardziej na południe znajdują się jaskinie i niezbadane dotychczas kopalnie Rennes le Cha-teau. Nie wiadomo, jakie informacje dotarły do centralnego dowództwa SS,
biorąc pod uwagę tajemniczość, jaka otacza tę organizację wojskową, która przed
ostatecznym upadkiem Rzeszy zniszczyła prawie wszystkie archiwa.
Środki, jakie zastosowano podczas tamtej akcji militarnej, popierają hipotezę o poszukiwaniu jakiegoś niezwykle istotnego przedmiotu. Na wioskę, jak juŜ wcześniej powiedzieliśmy, bez wyraźnych wojennych racji wyruszyła cała kompania. Zastosowano bezpośrednią,