Rozmawiano na roboczym śniadaniu na świeżym powietrzu, wydanym na terenie ogrodowym na szczycie Centrum Rządowego, wieńczącego wznoszące się stopniowo...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
- Wy, Ukraińcy, zawsze sobie dziwne miejsca na obronę ojczyzny wybieracie!Stopniowo gdy wino zaczęło działać ich rozmowa wkraczała na coraz bardziej...
Na początku wiosny, kiedy wiatry zaczynały dąć z innych kierunków, a w Certando, Tregei i na południowych krańcach ziemi zwanej niegdyś Tiganą nie stopniały...
kończył obrót o sto osiemdziesiąt stopni, ustawiając okręt ekranami ku przeciwnikowi i kontynuując ostry skręt w lewo...
Sir Brian siedział pod kątem czterdziestu pięci stopni do Jima...
Komnata znajdowała się na samym szczycie najwyższej wieży fortecy Przeoczenie na południe od Pułapki Cienia, miasta położonego na południowym krańcu...
- Stregobor moze i sprawia wrazenie pomylonego, ale nie do tego stopnia...
Podszedłem do ceglanych schodków i usiadłem na najwyższym stopniu...
cej żony, próbując z nią rozmawiać, ale nie chciała się doń odezwać ani też pozwolić, żeby ją trzymał za rękę, a kiedy już na niego patrzyła, to z...
Było to nadal za mało jak na ich potrzeby, „wszystko było wspaniale zorganizowane, bardzo zabawne zupełnie inaczej niż obecnie jest zorganizowane nasze centrum...
Wróciłem do pokoju, zmyłem naczynia po śniadaniu, posłałem łóżko, a potem usiadłem przy stole, wypisałem czek na pięćdziesiąt funtów, napisałem...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Wysoko nad nimi odsunięte zostały żaluzje przykrywające z zewnątrz przezroczysty dach segmentu, by pozwolić cieszyć się niemal zapomnianym zjawiskiem: naturalnym światłem słonecznym, płynącym od Alfy Centrauri stojącej nisko na niebie, na wprost dziobu Wrzeciona. Mayflower II z wolna obracał się, z osią obrotu wycelowaną w stronę gwiazdy.
Garfield Wellesley skończył smarowanie cienkiego tostu pasztetem z wątróbki i spojrzał na mówiącego. - A co z tym typem w Selene, który twierdzi, że jest gubernatorem planety i proponował spotkanie z nami? Co się z nim dzieje?
Kalens rzucił pogardliwe, pełne wyższości spojrzenie. - Moi ludzie skontaktowali się z nim przez chirońską sieć telekomunikacyjną. Okazało się, że jest to pustelnik mieszkający w górach z całym zoo ziemskich i chirońskich zwierząt i trzema uczniami. Wszyscy są chorzy umysłowo.
- Rozumiem... - Wellesley zmarszczył brwi i skubnął kawałeczek tostu.
- Każcie wylądować SS - uranom i ogłoście stan wojenny warknął siedzący obok Kalensa Borfontein. - Mieli swą szansę. Jeśli się od niej odwrócili i oddali ją nam, bierzmy. Co tu się patyczkować?
Dyrektor Handlu i Polityki Gospodarczej Marcia Quarrey sączyła koktajl z niezbyt zadowoloną miną:. - Oczywiście to byłoby możliwe - oświadczyła, odstawiając szklankę. - Ale czy to się na coś przyda? Plany dotyczące nieprzewidzianych wypadków były robione z założeniem, że spotkamy się z oporem. No cóż, żadnego oporu nie było. Jaki sens ma przepuszczenie okazji robienia dobrych interesów i to z perspektywą ich rozwoju, niepotrzebnie prowokując działania wojenne? Franklin możemy mieć po prostu tam wchodząc. Wcale nie musimy tego robić demonstracyjnie.
- Właśnie tak myślałem - dorzucił, kiwając z aprobatą głową, Wellesley. - .Musicie też pamiętać, że nasi ludzie, teraz gdy przestali się bać, stają się coraz bardziej niespokojni. Po dwudziestu latach nie możemy bez żadnych oczywistych powodów trzymać ich stłoczonych jak w klatce na Mayflowerze Il. Mają przygotowane mieszkania we Franklinie koło kosmodromu. Skłaniam się do zdania, że powinniśmy zacząć wysyłać na planetę pierwsze grupy. O ile wiemy, rząd Chirona mógł się ukryć, ponieważ niepokoi się, jakie mamy zamiary. Może to okaże się właściwym sposobem skłonienia ich do tego, by się pokazali.
- Zgadzam się - oświadczyła Marcia Quarrey. Spojrzała na Borfonteina. - Jeśli sprawy mają się w taki sposób, wysyłanie SS - uranów tylko potwierdziłoby ich obawy. To najgorsze, co możemy zrobić.
Kalens, który żuł plaster pomarańczy, zrobił minę, jakby owoc był zgniły. - Ale przecież zostaliśmy publicznie obrażeni zaprotestował. - Co chcesz powiedzieć: że powinniśmy zwyczajnie schować to do kieszeni? To nie do pomyślenia. Jakiż precedens stworzylibyśmy w ten sposób?
- Z ludźmi tego pokroju nie można być delikatnym - oświadczył bez ogródek Borfontein. - Daj im palec, a znienawidzą cię, bo chcą całej ręki. Nie daj nic i przyciśnij ich ostro, to później, gdy im popuścisz na cal, będą cię kochać. Wszystko to już widziałem.
Quarrey westchnęła i potrząsnęła przecząco głową. - Możesz mieć Franklin i cały obszar wokół miasta jako kwitnący okręg produkcyjny i bogaty rynek albo też możesz go mieć w ruinach powiedziała. - Co byś wolał, mając taki wybór? A przecież sprawy nie stoją tak, byśmy nie mieli wyboru, prawda? Wybór mamy.
- Słuszna opinia, zgadzam się z nią - oświadczył Kalens. Ale przy tym trzeba ich nauczyć właściwych manier.
Wellesley lekko uniósł dłoń. - Nie powinieneś tego traktować jako sprawy tak bardzo osobistej, Howardzie - ostrzegł. - Wiem, że wczoraj byłeś w kłopotliwej sytuacji i nie mam zamiaru wybaczyć ich postawy, niemniej powinniśmy... - Przerwał, gdyż Sterm, Zastępca Dyrektora, zrobił ruch, jakby chciał coś powiedzieć. Zdarzało się to tak rzadko, że już z samego tego powodu zasługiwało na uwagę. - Tak, Matt? - Inni spojrzeli na Sterma zdziwieni.