Rozdział 96Susan siedziała na sofie w Węźle nr 3, cała mokra i drżąca...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Ogniem i mieczem - Tom I Rozdzial VI- Mo�ci ksi�� - odpar� Bychowiec - �aska to wysoka waszej ksi��cej mo�ci, �e mog�c rozkaza�, na moj� wol� to zdajesz, kt�rej �aski nie...
— Proszę pani, jeśli pojedzie pani do siedziby detektywów Dystryktu Zachodniego przy Pięćdziesiątej Piątej i Pine, gdzie podpisze pani dokument...
Kr�tko m�wi�c, produkt narodowy brutto to wynik, kt�ry otrzymamy wyra�aj�c w jednostkach pieni�nych ca�� r�norodno�� d�br i us�ug: korn-puter�w, pomara�cz, us�ug...
Ed siedział właśnie przy biurku w rogu swojego salonu sprzedaży żując pierwsze tego dnia cygaro, kiedy zobaczył dwóch mężczyzn w roboczych koszulach i...
wszystkiego, co si� dzieje, ni� z teory�, odgrywaj�cej si� we wszystkiem, co si�dzieje, w o l i m o c y...
W ciągu trzech pierwszych miesięcy od czasu przeniesienia się do nowej siedziby byłem wciąż bardzo zajęty i prawie nie widywałem mego przyjaciela Holmesa...
Wreszcie wczesnym popołudniem któregoś dnia Smuga oznajmił, że wraca jego przyjaciel i mogą mu złożyć wizytę w siedzibie towarzystwa, gdzie pracuje...
Przedstawiony w tym rozdziale projekt pomy�lany by� jako opisowa analiza wywiad�w przeprowadzanych przez kurator�w z podopiecznymi, oparta na badaniu akt�w mowy...
Zanim jeszcze David skończył mówić, Cantor zerwał się z miejsca tak gwałtownie, że przewrócił krzesło, na którym przed chwilą siedział...
— Czy można ukryć całą rodzinę? — Nigdy nie była zbyt liczna...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Strathmore narzucił jej na ramiona marynarkę. Ciało Hale’a leżało w odległości zaledwie kilku metrów. Syreny wciąż wyły. Korpus TRANSLATORA głośno trzasnął, jak pękający lód na zamarzniętym stawie.
– Idę na dół wyłączyć zasilanie – powiedział Strathmore, kładąc dłoń na jej ramieniu. Chciał ją uspokoić. – Zaraz wracam.
Susan patrzyła na niego nieobecnym wzrokiem. Nie był już takim katatonikiem jak dziesięć minut wcześniej. Wrócił komandor Trevor Strathmore – logiczny, opanowany, sprawnie robiący wszystko, co potrzeba, by wykonać zadanie.
Nie mogła przestać myśleć o ostatnich słowach pożegnalnego listu Grega Hale’a. Przede wszystkim, jest mi bardzo przykro z powodu Davida Beckera. Proszę o wybaczenie – oślepiła mnie ambicja.
Oto potwierdziły się jej najgorsze koszmary. David był w niebezpieczeństwie... lub jeszcze gorzej. Może już było za późno. Jest mi bardzo przykro z powodu Davida Beckera.
Susan wpatrywała się w list. Hale nawet go nie podpisał, tylko wystukał na dole imię i nazwisko: Greg Hale. Wyznał grzechy, nacisnął PRINT, po czym strzelił sobie w łeb. Przysięgał, że nie pójdzie ponownie do więzienia, i dotrzymał słowa – zamiast tego wybrał śmierć.
– David... – załkała. – David.
W tej samej chwili, trzy metry pod podłogą Krypto, komandor Strathmore zszedł z drabiny na pierwszy podest. To był koszmarny dzień, jedno fiasko następowało po drugim. Komandor wypełniał patriotyczną misję, ale całkowicie utracił kontrolę nad wydarzeniami, które zmusiły go do podejmowania niemożliwych decyzji i popełniania okropnych czynów – sam nigdy nie podejrzewał, że był do nich zdolny.
To było rozwiązanie! Jedyne rozwiązanie!
Musiał myśleć o swych obowiązkach, kraju i honorze. Strathmore sadził, że ma jeszcze czas, żeby wyłączyć TRANSLATOR i uratować najcenniejszy bank danych w całym kraju. Tak, pomyślał, jeszcze mam czas.
Rozejrzał się dookoła. To był kataklizm. Z pryszniców przeciwpożarowych lała się woda. TRANSLATOR jęczał. Syreny wyły. Wirujące światła wyglądały jak helikoptery latające w gęstej mgle. Komandor miał jednak przed oczami twarz Grega Hale’a – młody kryptograf patrzył na niego błagalnym wzrokiem. Potem padł strzał. Śmierć Hale’a była konieczna dla kraju i honoru. NSA nie mogła sobie pozwolić na jeszcze jeden skandal. Strathmore potrzebował kozła ofiarnego. Poza tym Hale w każdej chwili mógł spowodować jakaś katastrofę.

Rozmyślania komandora przerwał dzwonek telefonu komórkowego, prawie całkowicie zagłuszony rykiem syren i sykiem pary. Strathmore oderwał go od paska i przyłożył do ucha, nawet się nie zatrzymując.
– Słucham.
– Gdzie jest mój klucz? – usłyszał dobrze znany głos.
– Kto mówi? – krzyknął Strathmore.
– Numataka! – odpowiedział gniewny głos. – Obiecał mi pan klucz!
Strathmore szedł dalej. Milczał.
– Chcę dostać Cyfrową Twierdzę! – wysyczał Japończyk.
– Cyfrowa Twierdza nie istnieje! – odrzekł Strathmore, przekrzykując hałas.
– Co takiego?
– Nie istnieje żaden całkowicie bezpieczny algorytm!
– Oczywiście, że istnieje! Widziałem go w Internecie! Moi ludzie już od kilku dni próbują go otworzyć!
– To zaszyfrowany wirus, głupcze! Masz cholerne szczęście, że nie udało ci się go odszyfrować!
– Ale...
– Umowa jest nieważna! – krzyknął Strathmore. – Nie jestem North Dakotą. Nie ma żadnego North Dakoty. Lepiej zapomnij, że kiedykolwiek o nim mówiłem! – Strathmore przerwał połączenie, wyłączył dzwonek i przyczepił telefon do paska. Nie chciał, by ktokolwiek mu przerywał.

Dwadzieścia tysięcy kilometrów od Waszyngtonu Tokugen Numataka stał oszołomiony przy oknie swego gabinetu. Z ust zwisało mu cygaro Urnami. Właśnie dowiedział się, że nic nie wyjdzie z największego interesu jego życia.

Strathmore schodził coraz niżej. Umowa jest nieważna! Numatech Corp. nie otrzyma całkowicie bezpiecznego algorytmu... a NSA nie będzie miała tylnej furtki.