Pokr�ci�em g�ow�, dygoc�c...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
I nagle, jakby zmysły postradał, porwał się z siedzenia i chwyciwszy w obie ręce chudego dryblasa, co kawę roznosił i węgle do fajek, począł głową jego tłuc o...
W takiej scenerii sam siebie szarpię i pożeram Dłoń gardło skręca w sznur głowa ma barwę starej krwi Kłamstwa pewien tryumfalne hymny śpiewam...
– Co, trupia głowa? – zapytał Legrand...
— Rozumiem pana — Hicks pokiwał niewyspaną, łysą głową...
niezwłocznie dawał o tym znać skinieniem głowy, jeśli nie udało mu się uchwycić jego sensu - informował o tym fakcie potrząsając głową...
Robb jechał na czele kolumny, nad jego głową powiewał biały sztandar Winterfell...
Verin pokiwała głową, jakby takiej właśnie spodziewała się odpowiedzi...
pytając: - Pan do pani Ingi, co ją dziś przyjęliśmy? Michał skinął głową...
obyczaje Fremenów? Tyekanik skinął głową, wyrażając aprobatę...
- Kiwnij głową, jeśli dobrze mnie słyszysz...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

- Gdzie jest ta zasrana ksi��ka?
Raz jeszcze pokr�ci�em g�ow�. Nie zd��y�em uchyli� si� przed wymierzonym w ciemno�ciach ciosem. Poczu�em, �e nic nie widz�
i spadam z ��ka, maj�c usta pe�ne krwi, a dzi�s�a rozrywane strasz-
liwym jak bia�y p�omie� b�lem. Uchylaj�c g�ow� przed kolejnym
ciosem, dostrzeg�em le��ce na pod�odze co�, co wygl�da�o na moje
wybite z�by. Ojciec z�apa� mnie za gard�o i uni�s� w powietrze.
- Gdzie jest?
- Tato, b�agam...
Z ca�ej si�y rzuci� mn� o �cian�. Straci�em r�wnowag� i pad�em jak
worek ko�ci. Czo�gaj�c si�, jak mog�em najszybciej, schroni�em si�
w k�cie, tam zwin��em si� w k��bek, by k�tem oka podgl�da�, jak
ojciec otwiera szaf� i opr�nia j� z tych kilku wisz�cych w niej lichych
sztuk ubra�, ciskaj�c je na pod�og�. Przerzuci� szuflady i kufry i nie
znalaz�szy ksi��ki, ca�kiem wyczerpany, ruszy� ku mnie. Zamkn��em
oczy i wtuli�em si� w �cian�, czekaj�c na uderzenie, kt�re jednak nie
spad�o. Otworzy�em oczy i zobaczy�em, �e ojciec siedzi na ��ku i dusi
si� �zami z braku si� i ze wstydu. Kiedy zorientowa� si�, �e patrz� na�,
wybieg� z mieszkania. Przys�uchiwa�em si�, jak w ciszy �witu rozlega
si� stukot oddalaj�cych si� krok�w, i dopiero, gdy uzna�em, �e ojciec
jest ju� daleko, odwa�y�em si� dowlec do ��ka, by wyci�gn�� ksi��k�
spod materaca. Ubra�em si� i z ksi��k� pod pach� wyszed�em z domu.
Gdy dotar�em do drzwi ksi�garni, kt�rej g�rna kondygnacja stanowi�a mieszkanie ojca i syna, na ulic� Santa Ana opada� ca�un
mg�y. Wiedzia�em, �e sz�sta rano to nie jest odpowiednia pora, �eby
dzwoni� do czyichkolwiek drzwi, ale w owej chwili zale�a�o mi tylko na uratowaniu ksi��ki, by�em bowiem ca�kowicie przekonany, �e
je�li ojciec, wr�ciwszy do domu, odnajdzie egzemplarz, rozszarpie
go na strz�py. Nacisn��em dzwonek. Odczeka�em chwil� i zadzwoni-
�em jeszcze raz. Dopiero po trzecim dzwonku us�ysza�em, jak nade
mn� otwieraj� si� drzwi balkonowe, i zobaczy�em, �e stary Sempere
w szlafroku i w kapciach spogl�da na mnie z nieukrywan� niech�ci�
i zdziwieniem. Zszed� szybko, by wpu�ci� mnie do �rodka, i wystar-
czy�o, �e spojrza� na moj� twarz, a ca�a z�o�� mu z miejsca przesz�a.
Ukl�k� i obj�� mnie.
- Bo�e �wi�ty. Dobrze si� czujesz? Kto ci to zrobi�?
- Nikt. Upad�em.
Poda�em mu ksi��k�.
- Przyszed�em odda� panu ksi��k�; nie chc�, �eby co� jej si� sta�o...
Sempere przygl�da� mi si� w milczeniu. Wzi�� mnie na r�ce i zani�s�
na g�r�. Jego syn, dwunastoletni ch�opak, do tego stopnia wstydliwy,
�e nigdy nie s�ysza�em, aby si� odzywa�, obudzi� si�, s�ysz�c, jak ojciec
wychodzi, i czeka� na nas przy schodach. Dostrzeg�szy krew na mojej
twarzy, spojrza� przestraszony na swojego ojca.
- Wezwij doktora Camposa.
Ch�opak przytakn�� i pobieg� do telefonu. Us�ysza�em jego g�os, ..
co rozwia�o moje w�tpliwo�ci, czy przypadkiem nie jest niemow�.
Ojciec z synem przenie�li mnie na fotel w jadalni i w oczekiwaniu
na doktora obmyli moje rany.
-Nie powiesz mi, kto ci to zrobi�?
Nie otworzy�em ust. Sempere nie wiedzia�, gdzie mieszkam, a ja
postanowi�em milcze� jak gr�b.
-Ojciec?
Odwr�ci�em wzrok.
-Nie. Po prostu upad�em.
Doktor Campos, kt�ry mieszka� cztery czy pi�� bram dalej, zjawi�
si� po pi�ciu minutach. Zbada� mnie od st�p po g�ow�, opatruj�c
rany po od�amkach szk�a i badaj�c siniaki najdelikatniej, jak m�g�.
Wida� by�o, �e oczy p�on� mu z oburzenia, ale nic nie powiedzia�.
- Nie ma z�ama�, cho� owszem, sporo pot�ucze�, kt�re b�d� jeszcze dolega� przez kilka dni. Te dwa z�by trzeba b�dzie usun��. Nic
ju� po nich, a istnieje ryzyko infekcji.
Kiedy doktor odszed�, Sempere przygotowa� mi fili�ank� gor�cej
czekolady i u�miechaj�c si�, przypatrywa� mi si�, kiedy pi�em.
-Znaczy si� wszystko po to, �eby ratowa� Wielkie nadzieje?
Wzruszy�em ramionami. Ojciec z synem wymienili porozumiewawcze u�miechy.
- Kiedy nast�pnym razem b�dziesz chcia� uratowa� jak�� ksi��-
k�, naprawd� uratowa�, nie ryzykuj �ycia. Po prostu mi powiedz,
a ja zaprowadz� ci� do takiego tajemnego miejsca, gdzie ksi��ki
nigdy nie umieraj� i nikt nie mo�e ich zniszczy�.
Zaintrygowany, popatrzy�em wpierw na ojca, potem na syna.
- Co to za miejsce?
Sempere pu�ci� do mnie oko i obdarowa� tym swoim tajemniczym
u�miechem, kt�ry zdawa� si� by� przyw�aszczony z jednego z cykli
powie�ciowych Aleksandra Dumas i jak wie�� nios�a, by� rodzinnym
znakiem szczeg�lnym.
- Wszystko w swoim czasie, m�j przyjacielu. Wszystko w swoim
czasie.
Przez ca�y tydzie� ojciec, trapiony wyrzutami sumienia, chodzi� ze
wzrokiem wbitym w ziemi�. Kupi� now� �ar�wk� i nawet powie-
dzia� mi, �e je�li chc�, to mog� j� zapala�, ale nie na d�ugo, bo pr�d
jest drogi. Wola�em nie igra� z ogniem. W sobot� ko�cz�c� �w ty-
dzie� chcia� kupi� mi ksi��k� i zaszed� do ksi�garni przy ulicy Palia,
przy starych murach z czas�w rzymskich, pierwszej i ostatniej ksi�garni, w jakiej si� w swoim �yciu znalaz�, ale nie mog�c przeczyta�
tytu��w na grzbietach setek wystawionych na rega�ach ksi��ek, wyszed� z niej z pustymi r�koma. P�niej jednak da� mi pieni�dze,
wi�cej ni� zazwyczaj, i powiedzia�, �ebym kupi� sobie, jak� tylko
chc�. Ten moment uzna�em za najw�a�ciwszy, by wreszcie zapozna�
ojca ze spraw�, kt�r� od tamtej pory, z braku sprzyjaj�cej okazji,
trzyma�em przed nim w tajemnicy.
-Do�a Mariana, nauczycielka, prosi�a mnie, �ebym przekaza� oj-
cu, czy ojciec m�g�by w tych dniach przyj�� do niej, do szko�y, po-
rozmawia� - powiedzia�em jakby nigdy nic.
-Porozmawia�? A o czym? Co �e� znowu zmalowa�?
-Nic, ojcze. Do�a Mariana chce porozmawia� z ojcem o mojej
dalszej nauce. M�wi, �e istniej� takie mo�liwo�ci i �e wydaje jej si�,
�e mog�aby mi pom�c w uzyskaniu stypendium, abym m�g� uczy�