Poczuła się zakłopotana, dlatego przyśpieszyła...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Tak rozumiana diagnoza psychologiczna w szeregu wypadk�w musi oprze� si� na diagnozie lekarskiej i dlatego wsp�praca z lekarzem jest dla psychologa konieczna, l) Lekarz...
Przez jakiś czas obserwowałem ich i może dlatego, że byli nowi, patrzenie na nich sprawiało mi przyjemność; przy nich czułem się bezpieczny...
ze spokojem opuścić element TIM, ponieważ stacje wysyłające ramki typu Probe nie są jeszcze skojarzone z siecią i dlatego nie potrzebują wiedzy na temat,...
nawet wtedy, kiedy została już sprasowana w kostki, i właśnie dlatego trzeba ją było Szczęście bywa czasami bardzo kapryśne...
carroll jonathan, kraina chichów Zacząłem pisać również dlatego, że potrzebowałem konkretnego zajęcia na okres podejmowania decyzji, co dalej ze mną...
Minąłem pokój znajdujący się obok i poczułem na sobie wzrok pedantycznej Gülizar, nerwowej Gülendam i Gülcihan, która właśnie wróciła, położywszy do...
Rozwój dzieci dyslektycznych jest nieharmonijny, dlatego też na tym etapie badania poszukuje się, w jakim zakresie jest on zaburzony i jaki jest stopień tego...
prostszego i bardziej przekonującego sposobu oświadczenia, Ŝe ja uwaŜam cię za Ŝe - kolejny raz - poczuł, jak z jego serca znikają resztki chłodu...
Leia sięgnęła po kartkę z wynikami głosowania i skrzywiła się, kiedy poczuła ból wszyscy nowi senatorowie się z nim zapoznali...
Przeszył mnie niewidzialny prąd, bo oto na ogromnej tablicy zapłonęły cyfry 83, i poczułem energiczne szturchnięcie...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Wiedziała, co Ward
sobie teraz wyobraża. Po chwili jednak znowu jechał obok niej.
– Nie wstydź się – powiedział łagodnie. – Naprawdę nie masz czego.
– Chyba naprawdę myślisz, że jestem podlotkiem – obruszyła się.
– Jasne. – Uśmiechnął się szeroko. – I to mi się bardzo podoba.
Marianne spojrzała na rozległy horyzont zaznaczony przez niskie
drzewa i niekończące się linie płotów, i na pastwiska pełne bydła.
– Nie miałam wielu chłopaków, a mój tata był bardzo surowy.
– Opowiedz mi o nim coś więcej.
– Był bardzo wysoki i uparty, ale cudowny. Miałam wspaniałych
rodziców, bardzo ich kochałam. To był straszny cios, kiedy zmarli. Nigdy
TL R
wcześniej nie tęskniłam za tym, by mieć rodzeństwo, ale gdy ich zabrakło...
– Musisz się czuć bardzo samotna.
– Samotna czuję się od dawna. Mój tata nie był szczególnie wylewny,
poza tym bez końca powtarzał, jakie to ważne, bym była samodzielna. Może i
miał rację, nauczyłam się żyć w samotności po tym, jak zmarła mama.
– Ja przynajmniej miałem babcię i Belindę...
Chociaż z babcią to była ciągła walka, jest zbyt podobna do mnie.
No tak, to były te dwie kobiety, na których mu zależało, dobrze
zapamiętała jego słowa.
– Co porabia twoja siostra?

93
– Jest podobna do babci i do mnie – odparł z uśmiechem. – Jeszcze
jedna uparta kobieta z klanu Jessupów.
– Z wyglądu też jest do ciebie podobna?
– Nie bardzo. Owszem, oboje mamy zielone oczy, ale ona jest
zdecydowanie ładniejsza, no i ma inną budowę.
– Też mi nowina – skomentowała kpiąco.
– Chodzi mi o to, że jest bardzo drobna i niska. Ja wdałem się w ojca,
który był olbrzymi.
– Też był nafciarzem? Ward kiwnął głową.
– Tak, fanatycznie kochał ten zawód. I wciąż czekał na odkrycie wielkiej
ropy. – W jego glos wdarł się jakiś dziwnie niepokojący ton. – To tam go
znaleźliśmy, w tym zagajniku – powiedział cicho, wskazując drzewa na
horyzoncie. – Dziś to trudno opisać, jaki to był szok dla wszystkich...
Wyglądał, jakby spał.
– Bardzo mi przykro.
– To już było tak dawno... – Obrócił konia i przepuścił ją na ścieżkę
prowadzącą nad rzekę. Zsiadł z konia i przywiązał go do drzewa, a potem
pomógł zsiąść Marianne.
– Zabawne, ale nigdy nie wyobrażałam sobie tak Teksasu – powiedziała
zamyślona, przyglądając się wąskiej rzece, która wiła się pośród kamieni i
skał, i przysłuchując się, jak szemrze spokojnie. – Tu jest tak pusto, tyle
przestrzeni, tylko gdzieniegdzie drzewa... Nie tego się spodziewałam.
– Jest tu inaczej niż w Georgii, prawda? – zapytał Ward, kładąc się pod
dębem. Cały czas bacznie się jej przyglądał.
– U nas nie ma drzew moskitowych, ale zdarzają się w pobliżu sawanny
zimozielone dęby, takie jak ten. – Uniosła wzrok. – A w okolicy Atlanty jest
dużo dereni, klonów i sosen. Nie ma jednak tak wiele otwartej przestrzeni,

94
chociaż może na południowym zachodzie Georgii wygląda to trochę po-
dobnie.
– Zgadza się, widziałem tam nawet opuncje.
– A ja grzechotnika diamentowego. Kiedy byłam mała, jeździłam
czasem do ciotecznej babki, która mieszkała w tamtej okolicy. Do dziś
pamiętam te wizyty.
Ward usiadł i oparł się o drzewo.
– Tęsknisz za domem, prawda?
– Nie, nie do końca – powiedziała trochę speszona. – Zawsze chciałam
pomieszkać na prawdziwym ranczu.
– Akurat to marzenie już się spełniło – powiedział z namysłem.
– Myślisz, że ciocia da sobie radę?
– Z pewnością, jak zawsze. – Ward uśmiechnął się pod nosem. – Nie
powiedziałaś Lillian, że wiemy o sobie nawzajem więcej, niż się jej wydaje?
Że znamy całą prawdę?
– Dotąd milczałam, bo nie chciałam ciotce sprawiać przykrości, ale
kiedyś wreszcie musimy jej o tym powiedzieć.
TL R
– Jeszcze nie teraz. – Zmierzył wzrokiem smukłą sylwetkę Marianne i