Na zmianę na lepsze warunków w życiu obozowym wpływało także i inne zachowanie się blokowych i kapów...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Najczęściej wolno ci tylko kopiować pliki z serwera, ale często możesz także kopiować własne pliki na serwer do specjalnie w tym celu utworzonego katalogu...
-od po�udnia: Morze Andama�skie, Morze Arabskie, Ocean Indyjski-Kontynent azjatycki graniczy tak�e z morzami wewn�trznymi (Morze Czerwone, Morze Czarne, Morze...
Pomijaj�c bardziej szczeg�ow� analiz� procesu sekularyzacji, om�wiony zostanie sam pluralizm, a tak�e proces jego nasilania si�...
– Już ja ją przezpiecznie odeślę albo i sama odwiozę – mówiła mu Baśka – prędzej zaś sama odwiozę, bo raz w życiu chciałabym widzieć całe...
Protokół informacyjny strefy odpowiedzialny jest także za współpracę z protokołem RT MP w uaktualnianiu tablicy ZIT...
Żal, że dał się podkupić mojemu bratu i że w sposób typowy dla naszego rodzinnego konfliktu zaraz po złotych triumfach - Hary był pierwszy także ze sztafetą...
Jeśli rodzice nie dadzą dziecku doświadczyć miłości, jeśli nie ujawnią swoim zachowaniem, że samo jego istnienie jest dla nich radością, dziecko odwróci od...
Być ojcem więc, to może także stawiać wymagania, podprowadzać pod zadania coraz trudniejsze, ale jednocześnie umożliwiać ich realizację przez stałą...
Wypracowali sobie także niemalże fobię braku zainteresowania dla wszelkiej tradycji, włączając w nią również wytwory największych umysłów...
ba, wybrał także tego syna Izaaka i Rebeki, by przez niego realizować swoje obietnice (Rdz 28,3-4...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

A to znów łączyło się z paczkami żywnościowymi. Byli tacy, którzy chcieli mieć fory u blokowego czy u kapa, to dawali im prezenty w postaci tłuszczu, wędlin i ciasta. Politykę tę ze szkodą dla mnie stosował Stasiek M. Okupywał się blokowemu, który terroryzował tych, którzy otrzymywali dużo paczek. Po otrzymaniu paczki z tłuszczem niósł część paczki do kapówki, a dopiero reszta była do spółki. Ja nie dałem się blokowemu złamać. Pewien wypadek, który za chwilę opiszę, zdecydował, że stałem się znany blokowemu od pierwszego dnia jego przyjścia na blok w charakterze blokowego.
Było to latem 1943 r. Wiosną tego roku przeniesiono mnie z bloku 5 na blok 3. Dotychczasowy blokowy - Amelung - został tego dnia mianowany starszym obozu nr 2. Został zastępcą Rorbachera.
Mimo że miałem z M. wszystko do spółki, w dalszym ciągu słałem jego łóżko; później robił to nam Rosjanin Jakub. Słał łóżka i wykonywał inne usługi - w zasadzie tylko M. Ja nie mogłem się przekonać do usług, za które dawało się miskę obozowej zupy dziennie i kawałek chleba. Robiłem dla siebie sam. Jakuba prosiłem tylko nieraz o jakąś przysługę, ale tylko wtedy, gdy sam nie mogłem albo nie miałem czasu. Nie byłem przyzwyczajony, by mi usługiwano, i wszelkie późniejsze usługi traktowałem jako pomoc koleżeńską, a ci, którzy robili to, byli moimi kolegami. Był więc Ośka K., serdeczny kolega i przyjaciel, był Edmund Tomaszewski z Warszawy, chłop dużo starszy ode mnie, i był Henio Sadłowski z Wołomina koło Warszawy. W tym czasie dawali nam każdej niedzieli pół litra mleka na śniadanie. Głównemu nosicielowi jedzenia - Niemcowi - nie podobały się widocznie moje oczy, bo zaczął wyciągać mnie do noszenia kotłów, nie dając w zamian żadnej dolewki. Tej niedzieli też: tylko zapalili światło, gdy już złapał mnie, żebym szedł po mleko.
Wstawałem zawsze krótko przed dzwonem na wstawanie, ubierałem się i w ubraniu - bez butów tylko - kładłem się do łóżka. Gdy dzwonili, brałem się do słania łóżek - a miałem do słania dwa łóżka. Potem trzeba było zafasować jedzenie, zjeść, przynieść ranną zupę od R., umyć naczynia, a przedtem jeszcze samemu się umyć.
Może on brał mnie do noszenia dlatego właśnie, że już byłem ubrany. Ze złością, ale poszedłem. Czekamy pod kuchnią, a tu mleka nie wydają. Denerwuję się, bo tam dwa łóżka rozwalone, które jeszcze trzeba posłać. Chciałem urwać się klasycznym sposobem, ale mój “opiekun” zauważył. Uderzył mnie w twarz, ja jego i stoimy dalej. On tylko pyskuje, że mi “pokaże” na bloku. Znów urwałem się. Tym razem nie zobaczył. Wpadłem na sztubę. Wszystkie łóżka posłane, tylko moje i M. rozwalone. Ledwo zacząłem słać, gdy otrzymałem od tyłu uderzenie w pysk, “opiekun” mój szarpnął mnie, by biciem zapędzić mnie pod kuchnię. Ale był to już inny czas. Wtedy już tak łatwo nie dałem się bić. Gdy mnie szarpnął - strzeliłem łbem. Dopadło jeszcze dwóch Niemców... i rozpoczął się taniec. Tu przydała mi się wprawa z młodych lat na Czerniakowie. Poprzewracaliśmy stoły, stołki, łomot - i kocioł. Wypadł z kapówki Amelung i nowy blokowy.
- Co jest? - pytają się.
Stoimy przed nimi w czterech, trzech pobitych, a ja zmęczony.
- Nie chciał iść do kuchni po jedzenie - mówi mój “opiekun”.
- Tak? - pyta mnie Amelung,
- Tak - odpowiedziałem.
Nowy blokowy nic się nie odzywał. Amelung zawołał mnie do kapówki i wyjmując z szafki bykowiec wymyślał mi od najgorszych. Amelung był jednym z trzech bijaków, którzy wykonywali oficjalne wyroki bicia na koźle, a więc w biciu miał dobrą wprawę.
- Nachyl się! - rozkazał.
Nachyliłem się. On lał. Ja liczyłem - i wszystko odbywało się zupełnie normalnie i prawidłowo. Gdy liczyłem, to jeszcze pomyślałem sobie, że Amelung to szczeniak przy Klugem. Tamten to bił!