— Stać! Kto idzie? Wróg czy Przyjaciel Ziemi?

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
W pewien sposób cieszyła się, że Egwene oraz jej przyjaciółek tu nie ma, cieszyła się, że nie może widzieć ich twarzy, a na nich, być może, piętna...
187mo�emy przyj�� jako zasad�, �e ka�dy kraj wymieniony w�r�d owych affines le�a� na zewn�trz granic tego pa�stwa, jako jego �bok" (tatu�] Kieruj�c si� t� zasad�,...
Podczas gdy d'Artagnan pędził po ulicach i pukał do bram, Aramis przyłączył się do dwóch towarzyszy; wróciwszy do domu d'Artagnan zastał przyjaciół w...
W ciągu trzech pierwszych miesięcy od czasu przeniesienia się do nowej siedziby byłem wciąż bardzo zajęty i prawie nie widywałem mego przyjaciela Holmesa...
– Zabierzesz stąd te akta, zrobisz gdzieś kopie, roześlesz część do przyjaciół i znajomych rozrzuconych możliwie po całych Stanach, a resztę ukryjesz,...
Wreszcie wczesnym popołudniem któregoś dnia Smuga oznajmił, że wraca jego przyjaciel i mogą mu złożyć wizytę w siedzibie towarzystwa, gdzie pracuje...
Mama nie rozumie, że co innego koledzy, a co innego prawdziwy przyjaciel...
a żadna ze stron, mimo półminutowej obserwacji, nie wykonała najmniejszego ruchu, choć nie ulegało wątpliwości, że obcy nie żywią przyjaznych zamiarów...
Tak więc w niedzielę późnym rankiem wysłałem do Akeleya depeszę zawiadamiając go, że przyjadę do Brattleboro w najbliższą środę - 12 września - o ile ten...
król przyjaźnił się z ludożercami? Wszystko to wiedział Maciuś od swoich szpiegów i minister spraw zagranicznych ostrzegał, że może być wojna...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Dom jak zwykle miał ochotę podać złą odpowiedź i jak zwykle nad nią zapanował: raz dokonał eksperymentu i miał dość na długo. Głuchota ustąpiła gdzieś po dwóch godzinach, za to rezonans zdemolował magazyn. Babcia, gdy się dowiedziała o wszystkim, uśmiała się do łez, choć rzadko się uśmiechała, po czym wygarbowała mu skórę, by lepiej zapamiętał, czego nie należy robić.
— Przechodź, PZ! — polecił robot.
— Któregoś dnia dowiem się, jak wychodzisz, nie uruchamiając alarmów — obiecał głos Korodore'a.
— Ale jeszcze nie teraz. Musisz się sporo nauczyć.
— Podejdź no do skanera... Dobrze widziałem: ta blizna jest świeża.
— Ktoś do mnie strzelał na bagnie, ale uciekłem.
— Kto? — spytał powoli Korodore, wykazując godne podziwu opanowanie.
— Rany, skąd mam wiedzieć?! Zresztą to było parę godzin temu i... hm...
— Za dziesięć minut jesteś w moim biurze i opowiesz mi przebieg dzisiejszego dnia z dokładnością, która ciebie samego zaskoczy. Zrozumiałeś?
Dom przygryzł wargę, łypnął wrogo i burknął:
— Zrozumiałem.
— To dobrze. Może dzięki temu nie będę szorował zębami tratwy, a ty na miesiąc nie dostaniesz aresztu domowego. — Głos Korodore'a nieco złagodniał. — Co masz na szyi? Wygląda znajomo...
— To bagienny ig.
— Rzadkość, prawda?
Dom zerknął na planetarny herb wyryty nad drzwiami — logo sadhimistów na czerwonej tarczy podtrzymywały na nim niebieskie flamingi i raczej niepodobny do siebie ig. Pod spodem wyryto, zdecylowanie głębiej, niż było to konieczne, Przykazanie.
— Znałem kiedyś przemytnika, który miał takiego — dodał Korodore. — Są o nich ciekawe legendy które chyba znasz. Możesz go wnieść do środka. Kontrolka zgasła, a robot odsunął się, robiąc przej
scie.
Dom przemknął przez główną część mieszkalną, kierując się ku kuchniom, w których panowało solid ne zamieszanie w związku z przygotowaniami do ju trzejszego bankietu. Wśliznął się do najbliższej, zła pał talerz z przekąskami ze stojącego przy drzwiach stołu i zniknął w korytarzu ścigany dwujęzycznymi przekleństwami. Spokojnie ruszył korytarzem w la birynt magazynów, schodów, korytarzyków i schow ków, aż dotarł na niewielki dziedziniec. Położono m nim dach z przydymionego plastiku, przez który na wet See-Why wyglądało ponuro. W plastik wtopiono plątaninę cienkich rurek rozpylających stale wodę dzięki czemu na dziedzińcu cały czas mżyło. Na środ ku zbudowano szałas z trzcin, ale próba wyhodowa nią grzybów i porostów na otaczającym go terenie niezbyt się powiodła. Dom odsunął przemoczony ma teriał osłaniający wejście i wszedł.
Hrsh-Hgn siedział w płytkim basenie pełnym letniej wody i czytał sześcian w świetle oliwnej lampki Na powitanie machnął ręką o podwójnym stawie i przyjrzał się Domowi jednym okiem.
— Dobrze, że jesssteśśś, posssłuchaj: “Ssskama for macja dwadzieśśścia kilometrów na południe od Ram py na Third Eye zdaje sssię zawierać ssskamielin dotyczące nie tylko przeszłośśści, ale i przyszłośśśc: które..."
Phnob skończył nagle i ostrożnie odstawił sześcian na podłogę, po czym przyjrzał się uważnie Domowi wpierw jego minie, potem bliźnie, a na koniec igowi wciąż owiniętemu wokół szyi.
— Udajesz — ocenił Dom. — Choć robisz to dobrze, le piej niż Korodore czy nawet poławiacze na nabrzeżu,
— Cieszymy sssię naturalnie, że wróciłeśśś bezpiecznie.
— A wyglądasz, jakbyś zobaczył nieboszczyka. Phnob mrugnął.
— Hrsh, jutro zostanę przewodniczącym rady, co niewiele znaczy...
— To bardzo zaszczytne stanowisko.
— ...bo i tak cała władza nadal należeć będzie do Babci. Uważam natomiast, że przewodniczący powinien wiedzieć parę rzeczy. Na przykład dlaczego nigdy nie mówiłeś mi o rachunku prawdopodobieństwa i co się stało... jak zginął mój ojciec? Słyszałem od poławiaczy, że to było na moczarach.
Zapadła tak głęboka cisza, że ig się obudził i zaczął energicznie drapać.
— No — ponaglił Dom — jesteś moim nauczycielem.
— Powiem ci po jutrzejszej ceremonii. Teraz jessst późno... Jutro wszystko ci wyjaśśśnię. Dom popatrzył na niego ze smutkiem.
— Ciekawe, czy jeszcze kiedyś ci zaufam — powiedział cicho. — To jest ważne, a ty nadal udajesz.
— Tak? A jakie uczucia ssstaram sssię ukryć?
— Myślę, że... strach — odparł Dom. — I żal... ale
przede wszystkim przerażenie. — I wyszedł. Hrsh-Hgn odczekał, aż jego kroki ucichną w oddali, i złapał za komunikator.

— Stać! Kto idzie? Wróg czy Przyjaciel Ziemi?— Naturalnie, że PZ...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.