– Zwariowałem na twoim punkcie

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
EXT REF1 SELECT lub 1106 EXT REF2 SELECT – na COMM, COMM+AI1 lub COMM*AI1...
— Wierzę, że ci się uda — przyznała, a potem spytała: — A co ze mną?— Cóż, z tobą to inna sprawa...
— Ale musisz przyznać, że naprawdę pochodzi z innej planety — dokończyła Trillian, pojawiając się w polu widzenia z drugiej strony mostka...
Popatrzył na sierżant, potem na Despreaux, i doszedł do wniosku, że największą szansę przeżycia daje mu przyznanie się do wszystkiego...
— Nie możecie, czy nie chcecie, Strażniczko? — podchwyciła cicho lodowatym tonem Śnieżynka...
choćbyś i mnie miał waszmość tak pochlastać, zawszeć winszuję, winszuję! – Et, dalibyście sobie waszmościowie pokój; bo w rzeczy nie macie się...
nie potrafi wyrazi� tej potrzeby i nie przyznaje si� do niej nawet przed sob�...
znalazł i któż zaręczy, czy ją znajdzie? – Prawda jest! Ale gdy Bóg go przez nasze ręce od Bohuna uwolnił i przez tyle niebezpieczeństw, przez...
Po prawej, najbliżej ściany hangaru, stały bok w bok nowiutkie Gromy i Błyskawice – nieco mniejsze wozy bojowe przystosowane do przewozu piechoty...
Gdy już dostatecznie podniesiesz poziom energii, wtedy wyobraź sobie, że kreatywna nadwyżka, która zgromadzona została w twoim magazynie many, przepływa...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

– Nie mam pojęcia, co z tym zrobimy, ale tak właśnie to wygląda.
Oczy Thandi dziwnie się zamgliły.
– Dzięki – szepnęła. – Za to, że to powiedziałeś. To rzeczywiście szaleństwo, ale nic mnie to nie obchodzi. Pierwszy raz w życiu będę robiła coś tylko dlatego, że mam na to ochotę.
Opuściła go i pocałowała.
Był to długi pocałunek, ale spokojny.
Obietnica, a nie nagroda.
Przerwało im energiczne pukanie do drzwi sypialni, które okazało się nadmiarem uprzejmości, bo mniej niż dwie sekundy później do pokoju wtargnęła Ginny.
– Victor, wyglądasz lepiej niż kiedykolwiek! – oznajmiła. – Thandi, jesteś skarbem! A teraz obawiam się, że musicie zabrać się do poważnej pracy koncepcyjnej, bo wszystko się rozłazi w diabły.
Oboje czym prędzej usiedli i zaczęli się ubierać.
– Co się stało? – spytał Cachat.
– Otrzymaliśmy wiadomość z Felicii. Twoja próba zyskania na czasie nie udała się: zagrozili, że jeśli za dwie godziny księżniczka nie zjawi się na pokładzie, wysadzą statek. Nadali to otwartym tekstem i przy użyciu radia, więc dotarło do wszystkich agencji prasowych na Erewhonie.
Victor zamarł i zmarszczył czoło.
– Nie doceniłem ich – przyznał, po czym spojrzał niepewnie na Thandi. – Chyba nie powinniśmy...
– Dokończ, a pożałujesz! – warknęła.
– Nawet po śmierci! – dodała Ginny. – Ona cię udusi, a ja twoim trupem nakarmię lokalne ścierwojady. Podobno są wyjątkowo obrzydliwe. Jakaś glista czy inna stonoga: wgryza się w brzuch, składa jaja, a potem wygryza się inną drogą. Aha, Thandi: twój nowy chłopak ma wręcz bezdenną skłonność do obwiniania się. Jakbyś nie zauważyła.
Wciągająca but dziewczyna uśmiechnęła się.
– Zauważyłam. Ale wydaje mi się, że potrafię temu przeciwdziałać. Sądząc po ostatniej nocy, nawet skutecznie... Popatrz na niego: zarumienił się! Facet, który nieomal mnie zgwałcił godzinę temu, teraz się rumieni! A wtedy ani trochę, uwierzysz w to, Ginny?
Victor był pewien, że jego twarz przypomina barwą buraka.
A potem dotarło doń, że pod pewnymi względami Thandi może być równie złośliwa jak Ginny.
– Miałaś okazję przejść się po sklepach? – spytała niewinnie Thandi. – Założę się, że w takim miejscu jak to musi być porządny sklep z bielizną. Muszę uzupełnić braki. Okazało się, że drze się szybciej, niż podejrzewałam.
– Znajdziemy go – zapewniła Ginny. – Przy pierwszej okazji.
– A z wyrobami skórzanymi? – spytała Thandi, wstając.
Ginny przyjrzała się jej krytycznie.
– I z łańcuchami – dodała. – W łańcuchach będziesz wyglądała fantastycznie! Barbarzyńska księżniczka na łasce zdobywcy.
Thandi rozpromieniła się.
– Jedna z moich ulubionych fantazji. A tak...
Victor desperacko próbował zmienić temat, gdyż po obrazku, jaki podsunęła mu na te słowa wyobraźnia, stwierdził, że ma problemy z włożeniem spodni.
– Jaka była dokła...
Thandi zignorowała go kompletnie.
– ...i tak sobie myślę, że kupię mu jakiś bicz. Naturalnie nie taki do bicia: masochistką nie jestem, ale taki mały, do zabawy, żeby tylko poczuć uderzenie – po czym spojrzała na Victora i spytała niewinnie: – Spodnie ci się skurczyły, kochanie?
Spróbował spojrzeć na nią spode łba, ale parsknął śmiechem.
– Jestem skończony! – oznajmił.
– Najwyższy czas – oceniła Ginny i wskazała na drzwi. – Lepiej uporaj się z portkami w ciągu pięciu sekund, bo będziesz skończony publicznie. Zaraz tu wpuszczę wycieczkę!
I wyszła.

* * *

Ginny dała im dziesięć sekund – akurat tyle, by oboje ubrani wypadli z sypialni do salonu i zamknęli za sobą drzwi. Przy okazji Victor odkrył, że modne spodnie, do zakupu których zmusiła go Ginny, niczego w takiej sytuacji nie rozwiązują, bo są ciasne i nieco zbyt elastyczne.
Pospiesznie zrobił jedyne, co mógł – opadł na fotel i założył nogę na nogę.
Thandi znacznie spokojniej usiadła w sąsiednim.
A Ginny otworzyła drzwi.
Pierwsza wpadła przez nie Ruth, która zaczęła mówić, ledwie przekroczyła próg:
– Wszystko jest przygotowane, nawet Jiri w końcu przyznał, że muszę z tobą lecieć, więc nie protestuj. W końcu jest od ciebie wyższy stopniem.
I wskazała palcem za siebie.
Następny do pokoju wszedł komandor porucznik Watanapongse, któremu po piętach deptała Berry. Widząc minę Thandi, Watanapongse wzruszył ramionami i wyjaśnił:
– To nie rozkaz, ale przez ostatnich kilka godzin obserwowałem Ruth w akcji i przyznaję, że jest znacznie lepszym hakerem niż ja. Na dodatek dobrze byłoby, gdybym został na stacji, na wypadek gdyby trzeba było coś skoordynować z naszymi okrętami.
Thandi potrząsnęła głową.
– O czym wy oboje mówicie? – spytała z lekką irytacją. – Bo ktoś gdzieś zgubił, zdaje się, kilka zdań wyjaśnienia.

– Zwariowałem na twoim punkcie – przyznał cicho...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.