Gdy wreszcie opuściłem jej komnatę i dom kobiet, była już noc...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Już dawniej kilka razy udało mi się wślizgnąć między Żydów pracujących we dnie poza gettem; kontrola nie była ścisła, chyba tylko wariat pchałby...
CEL PRACY Celem pracy była ocena poziomu wiedzy z zakresu udzie- lania pierwszej pomocy uczniów szkół ponadgimnazjalnych (liceum i technikum) oraz...
w swej głowie wymalował, iż potym sztychując ono z rzeczą prawdziwą a widomą, chocia sama w sobie onad rzecz była dziwnie osobna, jednak przeciwko onej...
Nasza skóra była ciepła, mózg pracował, serce tłoczyło krew w żyły, byliśmy tacy jak dawniej, jak jeszcze wczoraj, nie utraciliśmy nagle ramienia, nie...
— Gdy przyjechałem, była pani na dole?— Tak...
Maria była ciekawa, jaki związek ma krew, która wyciekała spomiędzy jej nóg, z byciem panną, lecz matka nie umiała jej tego wyjaśnić...
Melanię to wszystko razem więcej śmieszyło, niż irytowało, Felicja była wściekła, miała własne poglądy na nakrycie stołu i nie przywykła, żeby nią ktoś...
— Czy można ukryć całą rodzinę? — Nigdy nie była zbyt liczna...
Trzecią córką regenta, z którą najtrudniej sobie radził, była panna de Valois; ojciec nie mógł się oprzeć podejrzeniu, że jest ona metresą diuka de...
Will zacisnął zęby, sama myśl o tej czynności była obrzydliwa, ale ją wykonał, potem dołożył starań, by odnosząc młodzieńca na posłanie nie narażać go...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Strażnicy i słudzy w Złotym Domu pokazywali mnie sobie palcami chichocząc, nogi chwiały się pode mną, oczy miałem wybałuszone i szaty zmięte. W domu czekała na mnie Merit, niespokojna i trwożna, że się spóźniam, a także pragnęła usłyszeć o śmierci królowej matki. Gdy mnie zobaczyła, podniosła ręce do ust i także Muti przycisnęła ręce do ust, i obie wymieniły ze sobą spojrzenia. W końcu Muti odezwała się do Merit rozgoryczonym głosem:
– Czyż ci nie mówiłam tysiąc razy, że wszyscy mężczyźni są tacy sami i że nie można na nich polegać?
Ale ja byłem zmęczony i chciałem zostać sam ze swoimi myślami. Toteż powiedziałem do nich z gniewem:
– Miałem dzień męczący i nie mogę ścierpieć waszych fochów.
Wtedy oczy Merit zrobiły się twarde, twarz jej pociemniała od gniewu i podniósłszy mi do oczu srebrne zwierciadło powiedziała:
– Spójrz na twoją twarz, Sinuhe! Wcale ci nie bronię zabawiania się z obcymi kobietami, ale chciałabym, żebyś to przynajmniej robił po kryjomu, by nie ranić mi serca. A chyba nie możesz w żaden sposób twierdzić, że byłeś sam i spędziłeś w smutku czas od chwili opuszczenia tego domu.
Obejrzałem swoją twarz i okropnie się przeraziłem, bo cała była pokryta plamami szminki Mehunefer, której usta pozostawiły czerwone znaki na moich policzkach, na szyi i na skroniach. Chcąc ukryć swoją brzydotę i liczne zmarszczki, pomalowała ona sobie bowiem twarz tak grubo, że szminka tworzyła jak gdyby warstwę, a w swej próżności smarowała na nowo wargi za każdym razem, gdy napiła się wina z pucharu. Toteż twarz moja wyglądała jak twarz dotkniętego zarazą i wstydziłem się z całego serca, i szybko ją wytarłem, a Merit bezlitośnie trzymała cały czas przede mną zwierciadło.
Kiedy już zmyłem sobie twarz oliwą, powiedziałem ze skruchą:
– Z pewnością zupełnie źle sobie wszystko tłumaczysz, Merit, moja najdroższa. Pozwól więc, że ci wyjaśnię wszystko.
Ale ona spojrzała na mnie z ukosa i odparła:
– Nie trzeba żadnych wyjaśnień, Sinuhe, i nie chcę, żebyś plugawił sobie usta kłamstwem z mego powodu, bo niemożliwością jest coś zrozumieć, gdy się widziało twój wysmarowany ryj. Z pewnością sądziłeś, że już nie czuwam i nie czekam na ciebie, jeśli nie zatroszczyłeś się nawet o to, żeby zmyć z twarzy ślady rozpusty. A może chciałeś chełpić się przede mną podbojami i pokazać mi, że kobiety w Złotym Domu są przy tobie jak słabe trzciny? Albo też całkiem po prostu spiłeś się jak wieprz, tak że już wcale nie zdawałeś sobie sprawy, jak niewłaściwie się zachowujesz?
Z wielkim wysiłkiem starałem się ją uspokoić, a ze współczucia dla niej i Muti wybuchnęła płaczem i przykrywszy twarz wyszła szlochając do kuchni, wielką objawiając pogardę dla wszystkich mężczyzn. Doprawdy więcej miałem trudu z uspokojeniem Merit niż pozbyciem się Mehunefer, tak że w końcu przeklinałem głośno wszystkie kobiety i powiedziałem:
– Merit, znasz mnie przecież lepiej niż ktokolwiek inny i możesz na mnie polegać. Wierz mi zatem, że gdybym chciał, mógłbym ci to wszystko wyjaśnić i na pewno byś mnie zrozumiała. Ale to może nie tylko moja tajemnica, to tajemnica Złotego Domu i dlatego dla twego własnego dobra lepiej będzie, gdy jej nie będziesz znać.
Język jej jednak był ostrzejszy od żądła osy, gdy drwiąco odparła:
– Sądziłam, że cię znam , Sinuhe, ale teraz widzę, że w sercu twoim są czeluście, których nawet nie przeczuwałam. Bez wątpienia dobrze czynisz oszczędzając cześć kobiety i ja też wcale nie jestem ciekawa twojej tajemnicy. Daleka jestem od tego, bo jeśli chodzi o mnie, masz pełną swobodę i możesz robić, co ci się podoba, i dziękuję też wszystkim bogom, że umiałam zachować wolność i nie zgodziłam się na to, by stłuc z tobą dzban, jeżeli w ogóle mówiąc o tym istotnie tego chciałeś. Ach, Sinuhe, jaka byłam głupia wierząc twoim kłamliwym słowom. Z pewnością to samo szeptałeś do pięknych uszek przez całą tę noc. Dlatego wolałabym raczej nie żyć.
Próbowałem ją pogłaskać, żeby ją uspokoić, ale cofnęła się i powiedziała:
– Nie dotykaj mnie, Sinuhe, bo jesteś z pewnością bardzo zmęczony od tarzania się przez całą noc na miękkich matach w pałacu. Nie wątpię wcale, że maty te są miększe od mojej, ani też, że znajdujesz tam młodsze i piękniejsze ode mnie towarzyszki zabaw.
Tak to mówiła zadając memu sercu mnóstwo maleńkich piekących ran, aż wreszcie zdawało mi się, że zwariuję. Dopiero wtedy dała mi spokój i odsunąwszy mnie odeszła, nie pozwalając nawet odprowadzić się do “Ogona Krokodyla". Cierpiałbym może jeszcze bardziej, że odeszła, gdyby nie to, iż serce moje szumiało od myśli jak morze i że chciałem zostać sam z moimi rozmyślaniami. Toteż pozwoliłem jej iść i zdaje mi się, że bardzo była zdziwiona, iż jej dałem odejść bez dalszych sprzeciwów.