Choć znacznie bardziej pasowało określenie: odmiennej...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Mimo to w żyłach elfa płynęła adrenalina wywołana łowami – górskim szlakiem poniżej uciekał tuzin orków – a jeszcze bardziej...
Kiedy Canan przejął zarządzanie codziennymi operacjami magazynu, Lovejoy jeszcze bardziej skupił swą uwagą na rekrutacji, sprowadzając ostatecznie jeszcze...
Program komputerowy jest sekwencją rozkazów, które muszą być wykonane w określonym porządku, zaś wynik działania rozkazu często zależy od wyniku...
b) dokona� wyboru i rozpoznania miejsca zasadzki,c) okre�li� czas rozpocz�cia, przebiegu i zako�czenia zasadzki,d) wyznaczy� i przygotowa� sprz�t oraz...
Kto wie, jak działa na proste katolickie umysły eksponowana w mediach świetność beatyfikacji i kanonizacji, jak bardzo wyraża się w kanonizacjach określona...
— Co ty tam masz na ekranie? — zapytała Gale, za sprawą widocznej konsternacji Joanny jeszcze bardziej zaciekawiona...
Pomijaj�c bardziej szczeg�ow� analiz� procesu sekularyzacji, om�wiony zostanie sam pluralizm, a tak�e proces jego nasilania si�...
- Wy, Ukraińcy, zawsze sobie dziwne miejsca na obronę ojczyzny wybieracie!Stopniowo gdy wino zaczęło działać ich rozmowa wkraczała na coraz bardziej...
5) przestrzega� tajemnicy okre�lonej w odr�bnych przepisach,6) przestrzega� w zak�adzie pracy zasad wsp�ycia spo�ecznego...
Niemniej obawiałem się wyjść z lasu — choć skądinąd było oczywiste, że prędzej albo później wyjść muszę...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

..

* * *

– Kiedy mam wejść na Felicię? – spytała rzeczowo Thandi.
Twarz Victora nadal wyglądała na wyciosaną z marmuru, toteż prawie się zdziwiła, widząc, że porusza jednak ustami.
– Na pewno nie przez najbliższych dwanaście godzin. A może nie przez osiemnaście.
– Dlaczego tak długo? – zdziwiła się. – Myślałam, że chcesz iść za ciosem.
– Żeby iść za ciosem, trzeba mieć kim. Ty możesz dalej działać, ale wszyscy pozostali łącznie ze mną potrzebują odpoczynku. Poza tym musimy poczynić stosowne przygotowania, a to wymaga czasu. Zdobycie frachtowca, nim będziemy gotowi, by go wykorzystać, nic nam nie da; tak naprawdę możemy poczekać i kilka tygodni.
Thandi próbowała nadążyć za jego tokiem myślenia i poniosła klęskę.
– O czym ty gadasz?! – zirytowała się lekko. – Incydent, którego potrzebowałeś, już się wydarzył, teraz trzeba jedynie zdobyć frachtowiec, żeby wszystkim udowodnić, że to statek niewolniczy i...
Umilkła, gdyż w oczach Victora coś błysnęło.
Zamiast niej odezwała się Berry:
– Planujesz ze znacznie większym wyprzedzeniem, prawda?
– Bardziej improwizuję – poprawił ją Victor. – Klecę i zmieniam po drodze, można by rzec. Ale masz racje, robię to, mając na względzie znacznie dłuższy czas i dalsze konsekwencje. Moje plany i pomysł stały się spójną całością dzięki czemuś, co powiedziała Ruth. I dlatego poprosiłem ją, żeby ściągnęła tu tego kapitana Królewskiej Marynarki. Powinna z nim wkrótce porozmawiać. Jeśli go przekona...
Berry prawie że zaklaskała z radości – w tym momencie widać było, że jakkolwiek poważnie i rozsądnie by się zachowywała przy innych okazjach, jest typową nastolatką.
– Ja też mam w nim jakąś rolę do odegrania? – spytała z nadzieją.
Blask w oczach Cachata nasilił się; co Thandi przestało się to podobać.
– Victor, opamiętaj się. Mogę zdobyć ten cholerny statek sama, jeśli będę musiała. Mając kody dostępu i sześciu terrorystów, którzy nawet nie zauważą mojego zbliżenia się, bo to pudło ma cywilne sensory, nie będzie to trudne. To frachtowiec, więc będzie miał kilka śluz wejściowych. Tym razem mogę zabrać broń, więc tych sześcioro durniów nie będzie miało żadnych szans. A załogę albo wybili, albo gdzieś zamknęli, więc też nie będzie stanowiła problemu. To naprawdę łatwe zadanie. Dostarczę ci ich w takim stanie, w jakim będziesz sobie życzył.
– Nie są mi do niczego potrzebni. Potrzebny jest statek, Thandi. A co ważniejsze, musimy stworzyć wrażenie, że nadal kontrolują go ludzie Templetona. I to przez ładnych parę tygodni, bo nic nie daje posiadanie konia trojańskiego, jeśli nie ma kogo do niego wsadzić. A potrzebujemy czasu, bo Balet jest w tej chwili rozsiany po sporym kawałku galaktyki. Nie wspominając już o drobiazgu, że musimy przekonać do pomysłu tego całego kapitana Oversteegena, a z twoim kapitanem Roszakiem uzgodnić wszystkie szczegóły.
Thandi potrząsnęła głową, próbując się połapać w tym, co usłyszała.
– Co za koń trojański? O czym ty, do cholery, gadasz?!
Najwyraźniej Berry znała to pojęcie, bo jej oczy nagle wręcz rozjarzyły się wewnętrznym blaskiem.
– Rozumiem! – szepnęła. – Chcesz, żebym udawała księżniczkę i poleciała na ten statek, a potem... naturalnie! To przecież oczywiste! I doskonałe! To będzie klasyczny pat z porywaczami, dziennikarze zlecą się zewsząd na wieść, że fanatykom z Masady mimo olbrzymich strat udało się porwać księżniczkę z Domu Winton i teraz trzymają ją na frachtowcu jako zakładniczkę. A trupów jest dość, by wszyscy w to uwierzyli. Tylko co ma Oversteegen... A! No naturalnie! To wręcz doskonałe. Oficer i arystokrata, którego raczej diabli wezmą, niż pozwoli bandzie piratów na taką profanację, no ale jako mój... to jest Ruth krewniak też nie bardzo ma ochotę pociągnąć za spust...
I Berry zaklaskała w dłonie.
A Thandi wreszcie zrozumiała wszystko, i to z najistotniejszymi, bo militarnymi szczegółami. I omal nie przylała Cachatowi.
– Zdumiałeś?! – warknęła. – Chcesz użyć siedemnastoletniej dziewczyny, żeby zyskać na czasie? Chodzi ci tylko o to, żeby Felicia dotarła na Congo, oficjalnie nadal pozostając w rękach terrorystów i handlarzy niewolników. Dopiero tam księżniczka zostanie uwolniona. Powiedziałeś, że na zebranie Baletu potrzeba tygodni. Żeby cię nagła cholera, Cachat, to są maniacy i sadyści! Jak uważasz, co się stanie przez te tygodnie, gdy będzie na pokładzie, zanim...
Błysk w oczach Cachata zgasł. Natomiast pojawiło się w nich zaskoczenie i ból.
Za to Berry przyglądała się jej jak skończonej idiotce.
– Och! – jęknęła Thandi, czując się jak skończona idiotka.
– Właśnie – przytaknęła Berry. – Nie przejmuj się, każdemu może się przydarzyć.
I poklepała ją po ramieniu, co dziwnie przypominało kotka pocieszającego tygrysa.