Przy wejściu stała Cecile wymachując torebką i przyglądała mu się z wyraznym rozbawieniem...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Metody przetwarzania AC Przetworniki delta Przetworniki delta charakteryzują się błędami przy szybkich zmianach sygnału...
resów, na które na le ¿y prze kie ro waæ wia do moœæ, plik fil tru mo¿e za wie raæ te sty za - war to œci przy chodz¹cej wia do mo œci, tak by na przyk³ad wia do...
— Proszę pani, jeśli pojedzie pani do siedziby detektywów Dystryktu Zachodniego przy Pięćdziesiątej Piątej i Pine, gdzie podpisze pani dokument...
Przez jakiś czas obserwowałem ich i może dlatego, że byli nowi, patrzenie na nich sprawiało mi przyjemność; przy nich czułem się bezpieczny...
uśmierzyć bizony, gdy klatki przez dłuższy czas pozostaną odkryte?Tymczasem orszak zbliżył się do pierwszej klatki, przy której trzymało...
Ed siedział właśnie przy biurku w rogu swojego salonu sprzedaży żując pierwsze tego dnia cygaro, kiedy zobaczył dwóch mężczyzn w roboczych koszulach i...
Nie miał czasu myśleć teraz o więźniu, bo gdy kilku ludzi zabrało się do rozbierania martwych kompanów, kłócąc się przy tym o łupy, reszta zaczęła...
jan brzechwa, wlosJan BrzechwaW�osPan starosta jad� przy stole,Naraz patrzy - w�os w rosole...
sność drugiej ćwierci; suma wniesiona do wspólnoty stanowić będzie jedną czwartą właści- wego wkładu, pozostałym zaś przy życiu małżonkom...
Kosmonauci informowali:- Zdumiewa twardy sen mieszkańców miasta, nie reagują zupełnie na światła lamp, przy pomocy których odnajdujemy drogę w labiryncie...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

- To się nazywa studiowanie ludzkiej natury? - spytała słodko.
- Nie powinienem tam wejść! - oznajmił, zdejmując okulary i rozglądając się wokół niepewnie w typowy dla krótkowidza sposób. Ponieważ właściciel stojącej naprzeciwko strzelnicy - krępy jego
mość z twarzą boksera, któremu niezbyt się wiodło na ringu, przyglą24
dał mu się wręcz nachalnie, Bowman nałożył okulary i spojrzał na Cecile.
- Złe wieści na przyszłość? - spytała niewinnie.
- Najgorsze. Ta baba twierdzi, że za dwa miesiące będę żonaty. Z pewnością się myli.
- A pan nie jest stworzony do małżeństwa - stwierdziła współczująco i wskazała głową drugi namiot. - Myślę, że należy zasięgnąć opinii Madame Jak-Jej-Tam...
Bowman przyjrzał się reklamie Madame Zetterling, po czym rzucił okiem na drugą stronę parkingu. Właściciel strzelnicy w dalszym ciągu był nim zafascynowany, toteż bez ociągania posłuchał rady Cecile.
Madame Zetterling wyglądała na starszą siostrę Marie-Antoinette, ale stosowała inną technikę; jej narzędziem pracy była talia zatłuszczonych kart. Posługiwała się nimi z taką wprawą i szybkością, że pierwsze rozdanie spowodowałoby natychmiastowe wyproszenie z każdego kasyna w Europie. Także i ona stwierdziła, że czeka go świetlana przyszłość. Opłata również była taka sama.
Cecile nadal z uśmiechem czekała przed namiotem, zaś przy bramie sterczał Ferenc, najwyraźniej zaskoczony miną właściciela strzelnicy. Bowman ponownie zdjął okulary i zabrał się za ich staranne czyszczenie.
- Boże, miej nas w opiece - mruknął - toż to nic tylko agencja matrymonialna. Nadzwyczajne. Prawdę mówiąc, to wręcz niewiarygodne!
Założył okulary i przyjrzał się nieco zaskoczonej dziewc2ynie. - Cóż takiego?
- Twoje podobieństwo do osoby, z którą mam się ożenić - wyjaśnił śmiertelnie poważnie.
- No, no - roześmiała się szczerze ubawiona. - Rzeczywiście ma pan wyobraźnię, panie Bowmax~.
- Neil - poprawił automatycznie i nie czekając na ciąg dalszy, wszedł do trzeciego namiotu.
Nie zrobił tego jednak aż tak szybko, by nie dostrzec, jak Ferenc wzrusza ramionami i wraca na podjazd. Trzecia wróżka mogłaby występować jako jedna z wiedźm w „Makbecie". Posługiwała się kartami tarota i była nieco oryginalniejsza od pozostałych, gdyż przepowiedziała mu długą podróż morską, w trakcie której spotka kruczowłosą piękność i się z nią ożeni. Na oświadczenie, że za dwa tygodnie bierze §lub z blondynką, tylko się uśmiechnęła i zainkasowała pięć franków.
Cecile, najwyrażniej traktująca go jako najlepszą rozrywkę w okolicy, nie mogła się wprost doczekać, co powie.
25
- I jakież rewelacje tym razem? - spytała, nie próbując nawet ukryć złośliwego zadowolenia.
Bowman ponownie zdjął okulary i potrząsnął głową w osłupieniu. Zdążył zauważyć, że wreszcie nikt się nim nie interesuje.
- Nic nie rozumiem - przyznał zakłopotany. - Powiedziała tak: „Jej ojciec jest wielkim marynarzem, podobnie jak jego ojciec i jak ojciec jego ojca". To zupełnie bez sensu!
Dla Cecile natomiast wróżba ta najwyraźniej miała sens - jej uśmiech zgasł, a w zielonych oczach pojawiło się zaskoczenie i niepewność.
- Mój ojciec jest admirałem - powiedziała powoli. - Tak jak dziadek i pradziadek. Mogłeś... mogłeś się tego skądś dowiedzieć...
-- Pewnie, że mogłem. Mam taką fanaberię, że kompletuję dane dotyczące każdej dziewczyny, jaką spotkam. Jeśli się pofatygujesz do mojego pokoju, to znajdziesz w walizce także i swoją teczkę. Poza tym ta stara jędza powiedziała jeszcze, że masz znamię w kształcie róży w miejscu raczej niewidocznym.
- Mój Boże!
- ładnie powiedziane. Przygotuj się moralnie na jeszcze gorsze now~Y - z ~ pełnymi otuchy słowami wszedł do czwartego namiotu, jedynego, który naprawdę go interesował.
Zasłona dymna była tak skuteczna, że nie musiał się już niczego obawiać; Cyganie uznali go za maniaka wróżbiarstwa, a Cecile była tak wstrzą§nięta, że potraktowała jego zachowanie jako zupełnie normalne.
Wnętrze namiotu było pogrążone w mroku, który rozpraszała słaba lampka z abażurem, rzucająca krąg światła tylko na pokryty zielonym suknem stół i na spoczywające na nim dłonie kobiety. Twarzy jej nie można było dostrzec, gdyż siedziała z pochyloną głową, pogrążona w mroku. Natomiast to, co było widać, zdecydowanie wykluczało ją z grona wiedźm z „Makbeta". Była młoda, tycjanowe włosy opadały jej na plecy, a ręce nawet w skąpym oświetleniu były delikatne, smukłe i kształtne; z pewno§cią należały do młodej osoby.
Bowman siadł na krześle i spojrzał na ustawioną na stole wizytówkę wróżki, na której było napisane: „Hrabina Maria le Hobenaut".