23 Myœla³em nie bez podstaw, ¿e te okolicznoœciowe pochlebstwa przeczytane na granicy zapewni³yby mi spokój na resztê podró¿y...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
¦ Podstawowe terminyzmienna dyskretna 73 zmienna kontrolna 72 zmienna niezależna 71 zmienna zależna 71 związek 74 związek dodatni 75 związek pozorny 72...
Cena bazowa netto Pole umożliwia podanie ceny netto, będącej wraz ze stopami marży i stawką podatku VAT podstawą naliczania ceny sprzedaży oraz punktem...
Ustalenie zakresu poj�cia zwyk�ych potrzeb rodziny zale�y od kryterium, kt�re stanowi� b�dzie podstaw� zdefiniowania tego poj�cia...
Rozw�j fizyczny, jako proces irnian somatycznycH (anatomicznych) i funkcjonalnych (fizjologicznych) w organizmie, stwarza podstawy dla rozwoju motoryki...
w pe�ni zrealizowany ze wzgl�du na wybuch U wojny �wiatowej, to jednak podstawy prawne pos�u�y�y jako dorobek stanowi�cy punkt wyj�cia do prac kontynuatorskich w Polsce...
osho, medytacja podstawy praktykiNie jesteś tym, kto działa -jesteś tym, kto patrzy i widzi...
"papieże nie tylko byli mordercami na wielką skalę, lecz ponadto uczynili mord podstawąprawną Kościoła chrześcijańskiego oraz warunkiem zbawienia"...
Wnioski, kt�re na podstawie tych bada� wprowadzono, zmierza�y do przeorganizowania ca�ego systemu szkolnego, do stworzenia szko�y "na miar� dziecka"...
Niemcy miały kluczowe znaczenie: stanowiły deklarowany cel Armii Czerwonej i dostarczały bolszewikom mocnych podstaw do optymizmu...
Legendy i podania polskieWo�y stanowi�y do �redniowiecza, a w Polsce po�udniowej i u licznych narodowo�ci s�owia�skich do niedawna, podstawow� sil� poci�gow�...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Pomerania, stacja pocztowa osiemnaœcie mil od Petersburga, 3 sierpnia 1839.
Podró¿owaæ koñmi pocztowymi po drodze z Petersburga do Moskwy to doœwiadczaæ ca³ymi
dniami wra¿enia, jakiego siê doznawa³o zje¿d¿aj¹c w Pary¿u diabelskim m³ynem.
...Droga ta, szersza od dróg w Anglii, jest tak samo g³adka, choæ mniej wygodna, a ci¹gn¹ce
nas konie s¹ ma³e, ale ¿wawe.
Mój feldjeger ma pogl¹dy, postawê i twarz, które mi nie pozwalaj¹ zapomnieæ o duchu
panuj¹cym w jego kraju. Gdy doje¿d¿aliœmy do drugiej stacji, jeden z naszych koni,
zaprzêgniêtych obok siebie, potkn¹³ siê i wpad³ pod ko³o. Na szczêœcie woŸnica, pewien
pozosta³ych koni, natychmiast je wstrzyma³. Mimo ¿e lato ju¿ na odlocie, w œrodku dnia jest
jeszcze bardzo gor¹co, a powietrze duszne z powodu kurzu. Myœlê, ¿e koñ ten dosta³ pora¿enia
s³onecznego, i je¿eli mu siê nie puœci natychmiast krwi, padnie. Wo³am wiêc feldjegra i
wyjmuj¹c z kieszeni futera³ zawieraj¹cy lancet weterynarski podajê mu go ze s³owami, ¿eby
zaraz zrobi³ z niego u¿ytek, je¿eli chce uratowaæ biedne zwierzê. Feldjeger odpowiada mi z
przekorn¹ flegm¹, nie bior¹c podawanego mu narzêdzia, nie patrz¹c na zwierzê:
– To ca³kiem zbyteczne, jesteœmy na stacji.
Po czym, zamiast pomóc nieszczêœliwemu pocztylionowi wyci¹gn¹æ zwierzê spod ko³a,
wchodzi do pobliskiej stajni, ¿eby zamówiæ œwie¿y zaprzêg.
Cz³owiek ten, Inflantczyk z pochodzenia, na moje szczêœcie mówi po niemiecku. Pod
pozorami oficjalnej grzecznoœci, poprzez uni¿ony sposób mówienia, czyta siê w jego myœlach
wielkie zuchwalstwo i upór. Budowê ma s³abowit¹, w³osy koloru lnu dodaj¹ jego rysom
dzieciêcej miêkkoœci, której zaprzecza twardy wyraz fizjognomii, a zw³aszcza oczu o spojrzeniu
fa³szywym i okrutnym; s¹ szare, obrze¿one niemal bia³ymi rzêsami. Czo³o wypuk³e, ale niskie,
gêste jasne brwi, jakby wyp³owia³e, twarz sucha, cera by³aby jasna, ale jest ogorza³a od sta³ego
dzia³ania powietrza i wiatru; usta delikatne, zawsze zaciœniête. Kiedy milczy, wargi s¹ tak
cienkie, ¿e je widaæ tylko wtedy, gdy mówi. Mundur koloru zgni³ej zieleni, czysto utrzymany,
dobrze skrojony, œciœniêty wokó³ bioder skórzanym pasem zapiêtym z przodu na sprz¹czkê, daje
mu pewien rodzaj elegancji. Chód ma lekki, ale umys³ niezwykle ociê¿a³y.
...Ten feldjeger nie budzi we mnie zbytniego zaufania. Oficjalnie nazywa siê moim opiekunem
i przewodnikiem, ale ja widzê w nim ukrytego szpiega i myœlê, ¿e w ka¿dej chwili mo¿e
otrzymaæ rozkaz ujawnienia siê jako stra¿nik lub ¿andarm... Takie myœli mog³yby zak³óciæ
przyjemnoœæ podró¿owania, ale, jak Ci ju¿ mówi³em, przychodz¹ mi do g³owy tylko wtedy, gdy
piszê, a w drodze porywaj¹cy mnie ruch i szybko zmieniaj¹ce siê rzeczy nie pozwalaj¹ mi myœleæ
o niczym.
Mówi³em ci ju¿ tak¿e, ¿e Rosjanie miêdzy sob¹ przeœcigaj¹ siê w grzecznoœci i w brutalnoœci,
wszyscy siê pozdrawiaj¹ i bij¹ ze sob¹. Oto wœród mnóstwa innych przyk³ad wymiany
komplementów i z³ego traktowania. Pocztylion, który mnie zawióz³ dopiero co na stacjê
pocztow¹ sk¹d piszê do Ciebie, przed odjazdem poniós³, nie wiem za jak¹ przewinê, karê, do
której ponoszenia jest bardziej nawyk³y ni¿ ja do widoku, gdy jeden cz³owiek zadaje j¹

drugiemu. Ten wiêc, ca³kiem jeszcze m³ody, mo¿na powiedzieæ nawet zupe³ne dziecko, przed
odjazdem ze mn¹ zosta³ mocno skopany i zbity piêœciami przez swego kolegê, zarz¹dcê stajni.
Ciosy by³y mocne, bo z daleka s³ysza³em ich dudnienie o pierœ biedaka. Kiedy oprawca i mœciciel
pocztowy zmêczy³ siê swoj¹ robot¹, sponiewierany nieszczêœnik powsta³ bez s³owa, zdyszany,
dr¿¹cy, poprawi³ sobie w³osy, pozdrowi³ swego zwierzchnika i zachêcony doznanym
potraktowaniem r¹czo wsiad³ na kozio³, by przebywaæ potrójnym galopem cztery i pó³ do piêciu
mil na godzinê.
Cesarz przebywa mil siedem. Poci¹gi kolei ¿elaznej z trudem nad¹¿a³yby za jego powozem.
Ile ludzi musi zostaæ pobitych, ile koni musi zdechn¹æ, by umo¿liwiæ tak zdumiewaj¹c¹
szybkoœæ, i to na przestrzeni stu osiemdziesiêciu mil za jednym zamachem!...
...Lud rosyjski przypomina mi ludzi obdarzonych wdziêkiem, którzy s¹dz¹, ¿e s¹ zrodzeni
wy³¹cznie dla si³y: przy nonszalancji mieszkañców Wschodu ma wyczucie sztuk piêknych, co
jest równoznaczne z twierdzeniem, ¿e natura da³a tym ludziom potrzebê wolnoœci; zamiast tego
ich w³adcy robi¹ z nich maszyny do gnêbienia. Byleby cz³owiek wzniós³ siê o w³os ponad masy,
a od razu zdobywa prawo – wiêcej, obowi¹zek – maltretowania innych ludzi, którym ma