Równocześnie kocha ono rodzica-rywala spostrzegając go jako osobę wszechpotężną i wszech-wiedzącą, a więc również o skrytych pragnieniach dziecka...
Serwis znalezionych hasełOdnośniki
- Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
- W lipcu 1941 roku jako czBonek Episkopatu Polski witaB chlebem i sol oficerów niemieckich wojsk okupacyjnych, haDbic ród arystokratów polskich i Episkopat
- Być może, iż tu właśnie odkryjemy jeszcze dziedzinę naszego wynalazku, dziedzinę, w której zdobyć się możemy jeszcze na oryginalność, naprzykład [!] jako parodyści...
- Od samego początku nasza praktyka ruszyła ostro z kopyta, mieliśmy dostatecznie dużo pracy, by jako młodzi lekarze poczuć się zadowoleni, ale i na tyle dużo,...
- W jakiej więc mierze obiektywny jest uzyskany przez nas opis świata, w szczególności - opis świata atomów? Fizyka klasyczna opierała się na przekonaniu (może...
- Analiza ta wyjaśnia nam również, dlaczego poziom produkcji odpowiadający naturalnej stopie bezrobocia jest równoznaczny z potencjalnym poziomem produkcji danego...
- Zaistnienie filozofii jako dziedziny kultury narodowej, w której nacja wyra|a swój [wiatopogld, byBo mo|liwe, pojawiB si bowiem system okre[lonych poj i metod
- Polecenie traceroute zwykle jest wykorzystywane w ten sposĂłb, jak polecenie ping – jako parametr naleĹĽy podać nazwÄ™ hosta docelowego...
- pozytywistycznych, które wszelkie warianty artyzmu traktują jako instrumenty krasomówcze, a wartość słowa poetyckiego pragną mierzyć wartością...
- 08 Przynoście więc owoc godny nawrócenia,09 a nie wmawiajcie sobie: Abrahama mamy za ojca, bo powiadam wam: Z tych kamieni Bóg może wywieść synów Abrahamowi...
- Rozwój fizyczny, jako proces irnian somatycznycH (anatomicznych) i funkcjonalnych (fizjologicznych) w organizmie, stwarza podstawy dla rozwoju motoryki...
Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
Czuje się więc winne i obawia się kary
ze strony rodzica tej samej ptci co własna. Aby pozbyć się tego ogromnego obciążenia
rozdarciem między miłość i nienawiść, zazdrość, poczucie winy i lęk przed karą, rozwiązuje
konflikt korzystając z obronnego mechanizmu - identyfikacji. Dokonuje się ona dzięki naśladow-
nictwu zachowań rodzica tej samej płci i przejęciu, a następnie interioryzacji jego standardów
moralnych. W ten sposób kształtuje się superego dziecka (przyp. ttum.). neutralna wyprawka
nie ujawniała ptci dziecka, to przechodniom napomykało o tym coś takiego, jak różowy smoczek
dziewczynki lub błękitny kocyk w wózku. Mimo iż najstarsze z badanych niemowląt miało
zaledwie 13 miesięcy, to w 90% przypadków obce osoby prawie bezbłędnie ustalały płeć dzieci.
Rozmaitego rodzaju wzmocnienia różnic związanych z płcią są kontynuowane
przez okres niemowlęcy i poniemowlęcy. Zabawki i gry dostarczają odpowiednich
bodźców wzmacniających ustalenie płci dziecka, podobnie jak rodzicielskie oczekiwa-
nia. Na przykład rodzice są skłonni uczestniczyć w pełnych ruchu zabawach z synami
i demonstrować więcej zrozumienia dla fizycznych niebezpieczeństw zagrażających
córkom. Inne sygnały odnoszą się do ogólnych form zachowania dziecka. Na przykład
dziewczynki zwykle znajdują się bliżej matek w czasie zakupów lub w trakcie zabaw
na dworze. Pod koniec pierwszego roku życia chłopcy zwykle bardziej oddalają się od
matek, wędrują po otoczeniu, uzyskując większy stopień społecznej niezależności od
dziewczynek (Brody i Steelman, 1985; Doyle, 1985; Maccoby, 1987, 1990).
Rodzice muszą sobie zdawać sprawę, że opanowywanie ról związanych z płcią
stanowi ważny aspekt ogólnego rozwoju osobowości przez całe dzieciństwo. To
w okresie poniemowlęcym rodzice zaczynają zauważać wyraźnie, że dziecko zdaje
sobie sprawę, do jakiej płci należy, jakie role są konsekwencją tej identyfikacji,
i ujawnia pewne przejawy zgodności tych ról z płcią. Małe dzieci obu płci muszą
wiedzieć, że płeć, do której należą, ma wartość. Co więcej, łobuzowate dziewczęta
i spokojni chłopcy muszą czuć, że są akceptowani dla nich samych, a nie mogą być
wpychani w stereotypowe ramy (Oppenheim i in., 1984; Turner i Rubinson, 1993).
Rozwój emocjonalny
Emocje definiuje się jako zmiany w stopniu pobudzenia, które mogą albo
przeszkadzać w motywowaniu zachowania, albo je ułatwiać. Emocjom zwykle towa-
rzyszą reakcje fizjologiczne, takie jak wzrost ciśnienia krwi, tempa bicia serca lub
napięcia mięśniowego. Co więcej, istnieją jawne emocjonalne zachowania, takie jak:
mimika lub gesty czy ruchy całego ciała, jak też poznawcza interpretacja własnego
stanu emocjonalnego przez jednostkę.
Emocje są wysoce złożonymi stanami nie tylko u dzieci, ale też i u dorosłych.
Dlatego w psychologii rozwoju człowieka w ciągu życia szczególnie trudny jest
problem, jak najlepiej poklasyfikować czy skategoryzować emocje (Eckman, 1992;
Izard, 1992; Panksepp, 1992; Turner i Oriony, 1992). Jest to zwłaszcza niezwykle
trudne dla osób badających emocje niemowląt, ponieważ w chwili urodzenia brak jest
zróżnicowania emocjonalnej reaktywności. Rozmaitość kulturowa w zakresie ekspresji
emocji także komplikuje wysiłki zmierzające do ich poklasyfikowania. Należy to też
wziąć pod uwagę (Mesquita i Frijda, 1992; Russell, 1991).
Dodatkowo problem ten utrudnia fakt, iż jawna ekspresja emocji u niemowląt może nie
odpowiadać ich stanowi wewnętrznemu. Na przykład krzyk lub płacz są zachowaniami,
które między innymi mogą oznaczać reakcję na ból, głód lub wyrażać niezadowolenie.
Jednak wiadomo, iż z czasem zachowania emocjonalne niemowląt stają się coraz
bardzej złożone i zróżnicowane. Co więcej, niemowlęta potrafią również coraz
precyzyjniej rozpoznawać cudze stany emocjonalne (Bloom, Beckwith i Capatides, 1988).
Podejmowano próby oceny emocji niemowlęcia bez badania samych dzieci, lecz
przez studiowanie interakcji niemowlęcia i bodźców środowiskowych wywołujących
emocje. Zakładano bowiem, że zachowanie niemowlęcia jest nastawione na osiągnięcie