polepszyło, tak, że postanowiliśmy wybrać się w podróż, przyłączając się do pięciu ludzi, któ- rym również sprzykrzyło się tam siedzieć...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
�-------------------{ACTI_Misc00_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc00_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zniszczenie nieprzyjaciela!�-------------------{ACTI_Misc01_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc01_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zniszczenie wikszo[ci oddziaB�w wroga!�-------------------{ACTI_Misc02_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc02_Text_01_Text1}Masz za zadanie doprowadzi swoich ludzi do fortu!�-------------------{ACTI_Misc03_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc03_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest przejcie kontroli nad t lokacj!�-------------------{ACTI_Misc04_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc04_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zajcie tej osady!�-------------------{ACTI_Misc05_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc05_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zajcie miasta!�-------------------{ACTI_Misc06_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc06_Text_01_Text1}Masz za zadanie odnalez i zabi tego czBowieka!�-------------------{ACTI_Misc07_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc07_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest obrona tej lokacji!�-------------------{ACTI_Misc08_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc08_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest obrona miasta!�-------------------{ACTI_Misc09_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc09_Text_01_Text1}PLACEHOLDER�***********************************************************�* *�* CAMPAIGN ADVICE *�* *�***********************************************************�-------------------{Prologue_ROME_ITALY_MUST_BE_UNIFIED_Text_01_Text1b_Title} Mapa kampanii{Prologue_ROME_ITALY_MUST_BE_UNIFIED_Text_01_Text1b_Text1}Oto tereny wok�B Rzymu
Analiza ta wyja�nia nam r�wnie�, dlaczego poziom produkcji odpowiadaj�cy naturalnej stopie bezrobocia jest r�wnoznaczny z potencjalnym poziomem produkcji danego...
że jest tam taki, prawda? To wcale nie jest żaden z tych kościołów, nie są to nawet wspólne ruchy ludzi, to jest bardzo ważne, drodzy bracia, bardzo ważne...
da� si� zwie�� nieszcz�ciom ani innych ps�w, ani innych stworze�, kot�w, kr�w,�wi�, koni, ani te� nieszcz�ciom ludzi...
Istmie i w portach korynckich kolonii w p�nocno-zachodniej GreW Koryncie r�wnie� koncentrowa�a si� wymiana handlowa mi�dzy Peponezem a �rodkow� Grecj�, nic...
R�wnocze�nie kocha ono rodzica-rywala spostrzegaj�c go jako osob� wszechpot�n� i wszech-wiedz�c�, a wi�c r�wnie� o skrytych pragnieniach dziecka...
– Hej! żeby się to tak udało tę wyspę i ten zamek ubiec! – Spojrzyj jeno na tych ludzi – odrzekł Maćko...
Ramię w ramię z nieludzkimi przeraźliwymi stworami maszerowała masa nagich postaci ludzkich - ludzi, których dusze Krwawnik schwytał z pomocą niszczącej...
W Polsce wprowadza si� dopiero, i z oporami, zasady pa�stwowej s�u�by cywilnej, w zwi�zku z czym zmiany polityczne na szczytach w�adzy cz�sto pro- , wadz� r�wnie� do...
Kenneth od dziecka kochał to miejsce równie mocno, jak kochał matkę...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Było nas zatem dziewięciu. Wynajęliśmy muły i
nasza gromadka powiększyła się o sześciu mulników. Uzbrojeni byliśmy wszyscy znakomi-
cie, nawet mulnicy wyglądali tak, jakby żaden z nich nie bał się pójść w zawody z dziesięciu
wrogami. Ruszyliśmy więc nareszcie w drogę i z początku wszystko szło dobrze. Niebawem
jednak zaczęły padać ustawiczne deszcze i towarzyszom odnowiła się febra. Nadto woda tak
rozmiękczyła grunt, że z trudem tylko posuwaliśmy się naprzód, robiąc zaledwie po osiem mil
dziennie. Nawet w ciągu nocy w namiotach nie byliśmy bezpieczni przed upustami niebie-
skimi. To wzmogło jeszcze febrę naszych chorych tak, że musieliśmy biedaków poprzywią-
zywać do mułów.
– To diabelnie przykre! – przerwał jeden z siedzących bliżej. – Ja także zaznałem takich
przyjemności, więc wiem, jak się człowiek wtedy czuje.
– Well. W ten sposób przebyliśmy trzy czwarte drogi i pewnego wieczora wyszukaliśmy
miejsce na obóz. Roznieciliśmy takie ognisko, że zrobiło się jasno jak w dzień, i zajęliśmy się
rozbijaniem namiotów. Wtem ze wszystkich stron huknęły strzały. Ja klęczałem właśnie w
cieniu namiotu, przywiązując sznur do kołka, dlatego mnie nie dostrzeżono. Zerwałem się
czym prędzej i ujrzałem, że nasi mulnicy wsiadają na muły, by się rzucić do ucieczki. Czynili
to jednak z takim spokojem, że napastnicy mogli ich doskonale wystrzelać co do nogi. Nie
zrobili tego jednak. Miałem już zamiar podnieść strzelbę do strzału, lecz powstrzymał mnie
od tego straszny widok, który się ukazał moim oczom. Oto ośmiu rozbójników wypaliło tak
celnie, że pięciu moich zdrowych towarzyszy, zajętych pracą przy rozbijaniu obozu, leżało
bez życia na ziemi, a trzech chorych zamordowano właśnie w chwili, kiedy chwyciłem za
strzelbę. Zostałem więc przy życiu sam jeden. Co wy byście uczynili na moim miejscu, hę?
– Przekleństwo! Byłbym się na nich rzucił i starał wedle sił odpłacić im za wszystko! –
rzekł jeden.
– Nie. Ja bym celnymi kulami zmiótł najprzód kilku z nich! – zapewniał drugi.
– Bardzo dobrze – odparł opowiadający. – Tak się to mówi, ale w rzeczywistości postąpili-
byście podobnie jak ja. Rzucać się na nich było szaleństwem, a strzelać również nie bardzo
mądrze, gdyż w takim razie zginąłbym i ja. Na pewno postaraliby się o to, żeby nie został przy
życiu żaden świadek napadu. Ścigaliby mnie więc zawzięcie, a ja mogłem przecież zabić naj-
wyżej jednego lub dwóch.
– Cóż więc zrobiliście?
– Pieniądze i papiery miałem w kieszeni, a mój muł stał nie opodal namiotu razem z inny-
mi. Kiedy łotry przeszukiwały namioty, zakradłem się do zwierząt i odwiązałem go. Wtem
jeden z rozbójników gwizdnął, a zaraz potem dał się słyszeć tętent. Jak myślicie – co się sta-
ło?
130
– No?
– Mulnicy wrócili. Wydali nas w ręce tych łotrów i przybyli teraz po swój udział w łupie.
Było ich więc teraz razem czternastu. Wobec tego wsiadłem na muła i uciekłem, jak tylko
mogłem najprędzej. Na szczęście było to zwierzę bardzo łagodne, a nie takie uparte bydlę,
jakie się często spotyka między mułami. Rozległy się wprawdzie za mną głośne przekleństwa
i wielki hałas, a potem nawet tętent, ale udało mi się szczęśliwie umknąć pod osłoną nocy.
– A potem?
– Potem? Przybyłem do San Francisko, a teraz cieszę się, że siedzę tutaj zdrów i popijam
porter.
– Czy żadnego z rozbójników nie poznaliście?
– Mieli na twarzach czarne maski. Jeden tylko, jak się zdaje dowódca, wsadzając palec do
ust, aby gwizdnąć, odsunął maskę z twarzy. Wtedy zobaczyłem jego fizjonomię. Poznałbym
tego łotra od razu, gdyby mi się nasunął przed oczy. Był to Mulat i miał na twarzy bliznę,
prawdopodobnie od noża.
– A mulnicy?
– Poznałbym wszystkich, ale za nic nie wrócę już do tego piekła, w którym diabeł gotuje i
topi swoje złoto, aby niewinne dusze wabić na śmierć i zgubę.
– Jak się nazywał mulero39? Dobrze jest czasem znać nazwisko takiego dżentelmena?
– Wołano na niego Sanchez, ale dawniej niewątpliwie musiał mieć także i inne nazwiska.
Sądzę, że większość tych łotrów należy do tych hounds40, których San Francisko wypluło do
wszystkich kopalni złota. Teraz rabują tam do spółki – różni agenci, mulnicy i zwykli zbóje.
Byłoby najlepiej, gdyby kopalnie złota, podobnie jak w San Francisko, utworzyły straż, która
zajęłaby się ściganiem i tępieniem tych band. Opowiedziałem wam już teraz wszystko. Skoń-
czyłem.
– Jeśli tak – rzekł Bernard – to pozwólcie, że zapytam jeszcze raz o owego Marshalla, o
którym mówiliście poprzednio. Jest to bowiem mój brat.
– Wasz brat? Rzeczywiście, zdaje mi się, że jesteście nawet do niego podobni. Czego
chcielibyście się o nim dowiedzieć?
– Wszystkiego, co o nim wiecie. Jak dawno widzieliście go po raz ostatni?
– Z pięć tygodni temu.
– Czy sądzicie, że jest jeszcze w Yellow-water-ground?
– Wątpię. W kopalniach złota jest człowiek dzisiaj tu, a jutro tam. chociażby nawet posta-
nowił siedzieć w jednym miejscu.
– Dziwi mnie to, że nie odpisywał mi nigdy, chociaż wiem, że otrzymał moje listy.
– Tego nie możecie wiedzieć na pewno. Pomyślcie tylko o tym, co teraz opowiedziałem.
Czy stąd idzie poczta do kopalni? Tak, idzie, ale to, co tutaj nazywają pocztą, pocztą nie jest.
List błąka się często tam i z powrotem i nie dochodzi do rąk, które jedynie miałyby prawo go
otworzyć. Wstępujecie tam na przykład do tawerny, a gospodarz należy do houndsów, wcho-
dzicie do sklepu, a kupiec to także hound, gracie z trzema ludźmi w karty – dwóch z nich lub