Wyjaśniła Ellie, jak to było z białą, weselną suknią, że rodzina tak tego chciała, i ile radości sprawiają jej te metry jedwabnych koronek i długi, lśniący...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
�-------------------{ACTI_Misc00_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc00_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zniszczenie nieprzyjaciela!�-------------------{ACTI_Misc01_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc01_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zniszczenie wikszo[ci oddziaB�w wroga!�-------------------{ACTI_Misc02_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc02_Text_01_Text1}Masz za zadanie doprowadzi swoich ludzi do fortu!�-------------------{ACTI_Misc03_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc03_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest przejcie kontroli nad t lokacj!�-------------------{ACTI_Misc04_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc04_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zajcie tej osady!�-------------------{ACTI_Misc05_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc05_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zajcie miasta!�-------------------{ACTI_Misc06_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc06_Text_01_Text1}Masz za zadanie odnalez i zabi tego czBowieka!�-------------------{ACTI_Misc07_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc07_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest obrona tej lokacji!�-------------------{ACTI_Misc08_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc08_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest obrona miasta!�-------------------{ACTI_Misc09_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc09_Text_01_Text1}PLACEHOLDER�***********************************************************�* *�* CAMPAIGN ADVICE *�* *�***********************************************************�-------------------{Prologue_ROME_ITALY_MUST_BE_UNIFIED_Text_01_Text1b_Title} Mapa kampanii{Prologue_ROME_ITALY_MUST_BE_UNIFIED_Text_01_Text1b_Text1}Oto tereny wok�B Rzymu
\par cech, w kt\'f3rej badacze wyr\'f3\'bfniaj\'b9 elementy achajskie (nie wymienili\'9c-\par my tego dialektu w nazwanych wy\'bfej grupach, bo p\'f3\'9fniej nie...
aparaty cyfrowe Rodzaj pamięci to informacja na temat tego na jakich kartach pamięci aparat zapisuje zdjęcia...
METODY ZAGĘSZCZANIA BETONU NA BUDOWIE Aby do tego nie dopuścić, niezbędne są nadzór i kontrola bieżąca procesu zagęszczania na budowie...
187mo�emy przyj�� jako zasad�, �e ka�dy kraj wymieniony w�r�d owych affines le�a� na zewn�trz granic tego pa�stwa, jako jego �bok" (tatu�] Kieruj�c si� t� zasad�,...
Aż do wiosny tego roku schemat wyglądał następująco: coraz pospieszniejsze stosunki, po których następowała krótka drzemka (nawiasem mówiąc, ulubiony...
wybra� opcj� Information i nacisn�� ENTER, w rezultacie na ekranie pojawisi� zestaw informacji podobny do tego poni�ej:,j~%%I , Object ID: B6000006NetWare...
Aby uniknąć tego śmiesznego, rzecz jasna, wniosku, w 1900 roku niemiecki uczony Max Pianek sformułował tezę, że światło, promienie Roentgena i inne fale...
Ed siedział właśnie przy biurku w rogu swojego salonu sprzedaży żując pierwsze tego dnia cygaro, kiedy zobaczył dwóch mężczyzn w roboczych koszulach i...
przed laty wieloma przywiózł mu w prezencie pewien bardzo wielki kupiec wprost z Gdań- ska, tliły się kawałki tego czarnego tytoniu, który nosi na paczce...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Opowiedziała o druhnach – Mayfairach, oczywiście – i o Beatrice spełniającej honory matki panny młodej, i o Aaronie, który poprowadzi ją do ołtarza.
Wyjaśniała i wyjaśniała. Tłumaczyła się nawet z konieczności założenia szmaragdowego naszyjnika. – Bądź ze mną, Ellie – powiedziała. I wybacz mi. Tak bardzo tego potrzebuję.
Potem toczyła rozmowę ze swą matką. Była to rozmowa bez słów, po prostu poczucie bliskości Deirdre. I starała się odepchnąć wspomnienia o Carlotcie.
Myślała o swoich przyjaciółkach z Kalifornii, do których telefonowała przez ostatnie tygodnie. Rozmawiało im się tak wspaniale. Były szczęśliwe słysząc, co ją spotkało, choć nie zdawały sobie w pełni sprawy z piękna, bogactwa i wigoru tego staromodnego świata. Barbara chciała przyjechać, ale właśnie rozpoczął się semestr w Princeton, Janie planowała w tym czasie podróż do Europy, a Mattie lada dzień spodziewała się dziecka. Wszystkie przysłały tak wspaniałe prezenty, że oczywiście im wybaczyła. Miała przeczucie, że zobaczy się z każdą z nich niedługo, jeszcze zanim rozpocznie prawdziwą pracę, by urzeczywistnić marzenia o medycznym centrum Mayfairów.
Wreszcie zakończyła swoją modlitwę dość dziwnie. Zapaliła świeczki dla swoich dwóch matek i jedną dla Anthy, a nawet dla Stelli. Był to prawdziwy rytuał – patrzyła, jak małe płomyki rozżarzają się, tańczą przed posągiem Dziewicy. Nic dziwnego, że ci starzy, mądrzy katolicy to robią. Możesz prawie uwierzyć, że te wdzięczne płomyki są żywą modlitwą.
Potem wyszła, by odszukać Michaela, który, jak się okazało, spędził wspaniałe chwile w zakrystii, rozmawiając z uprzejmym starym księdzem o przeszłości parafii.
Następnego dnia ślub miał się zacząć o pierwszej.
Rowan stała wyprostowana sztywno w swoim ślubnym stroju. Cicha, trochę rozmarzona. Na koronkowym gorsecie opinającym piersi spoczywał szmaragd – płonący odblask zieleni, jedyny kolorowy element stroju. Nawet złociste włosy i zielone oczy Rowan wyglądały przy nim blado. Klejnot dziwnie przypominał jej figury Jezusa i Matki Boskiej z odkrytymi sercami, dewocjonalia, które stłukła ze złością w pokoju matki.
Ale wszystkie przykre myśli opuściły ją teraz. Obszerna nawa kościoła Zwiastowania Najświętszej Marii Panny była zapchana ludźmi. Przyjechali Mayfairowie z Nowego Jorku, Los Angeles, Atlanty i Dallas. Było ich ponad dwa tysiące. Druhny – Clancy, Cecylia, Marianne, Polly i Regina Mayfair – jedna za drugą kroczyły środkiem kościoła przy wtórze ciężkich akordów muzyki organowej. Beatrice wyglądała wspaniale – lepiej niż niejedna z młodszych kuzynek. Mistrzowie ceremonii, oczywiście również członkowie rodu – wszyscy świetnie się prezentujący – stali czekając, by wziąć druhny pod rękę. Ale oto nadeszła chwila...
Rowan wydawało się, że nie zdoła zrobić kroku. Jednak trwało to tylko moment. Szybko poprawiła długi welon i uśmiechnęła się do Mony, która miała iść przed nią i sypać kwiaty. Mała wyglądała uroczo, jej rude włosy były jak zwykle przepasane wstążką. Rowan wsparła się na ramieniu Aarona i razem ruszyli za dziewczynką w rytm powolnych dźwięków organów. Po obu stronach przesuwały się setki twarzy, a Rowan wpatrywała się przez mgiełkę bieli w rząd olśniewających świateł i świec na ołtarzu przed nią.
Czy będzie zawsze to wspominać? Bukiet białych kwiatów w rękach, łagodny, promienny uśmiech Aarona, kiedy spoglądał na nią i uczucie, że jest piękna, tak jak piękne są wszystkie panny młode?
I kiedy w końcu zobaczyła Michaela, cudownie wyglądającego w szarym żakiecie, z fularem pod szyją, poczuła, że łzy napływają jej do oczu. Doprawdy był tak wspaniały – jej kochanek, jak anioł – rozpromieniony, czekający na nią przy ołtarzu, z dłońmi uwolnionymi od tych okropnych rękawiczek. Stał z lekko pochyloną głową, jakby chronił się przed nadmiarem jaskrawego światła, choć to jego niebieskie oczy płonęły najpiękniejszym blaskiem.
Gdy Aaron i Rowan dotarli już do ołtarza, Michael przybliżył się do nich. Na Rowan spłynęło wspaniałe uczucie spokoju, kiedy odwróciła się ku Aaronowi, a on uniósł welon i delikatnie odrzucił na jej ramiona. Tkanina łagodnie spłynęła w dół. Dziewczynę przeszył dreszcz. Jeszcze nigdy w życiu nie doświadczyła tak uświęconego tradycją gestu. Nie był to welon symbolizujący dziewictwo czy skromność, ale znak dotychczasowej samotności, która teraz została odrzucona. Aaron wziął dłoń Rowan i wsunął w rękę Michaela.
– Bądź zawsze dobry dla niej – wyszeptał przyjaciel. Zamknęła oczy, chcąc aby ten moment trwał wiecznie, a potem wolno spojrzała na oślepiająco jasny ołtarz, na którym szeregiem stały wspaniałe figury świętych.
Kiedy ksiądz rozpoczął uroczystość tradycyjną formułą, zobaczyła, że w oczach Michaela również lśnią łzy. Gdy jego ręka zacisnęła się na jej dłoni, czuła jak drży.
Bała się, że głos ją zawiedzie. Rano miała lekkie mdłości, prawdopodobnie z przejęcia, ale teraz była tak olśniona, że nie pamiętała już o tym.