– Tak narodził się Związek Północy...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
EXT REF1 SELECT lub 1106 EXT REF2 SELECT – na COMM, COMM+AI1 lub COMM*AI1...
choćbyś i mnie miał waszmość tak pochlastać, zawszeć winszuję, winszuję! – Et, dalibyście sobie waszmościowie pokój; bo w rzeczy nie macie się...
znalazł i któż zaręczy, czy ją znajdzie? – Prawda jest! Ale gdy Bóg go przez nasze ręce od Bohuna uwolnił i przez tyle niebezpieczeństw, przez...
Po prawej, najbliżej ściany hangaru, stały bok w bok nowiutkie Gromy i Błyskawice – nieco mniejsze wozy bojowe przystosowane do przewozu piechoty...
«Dlaczego więc ośmiela się podejść do kapłana za pierwszym razem, kiedy jest całkiem nieczysty, a za drugim razem – zbliżyć się nawet do...
Polecenie traceroute zwykle jest wykorzystywane w ten sposób, jak polecenie ping – jako parametr należy podać nazwę hosta docelowego...
Krzysztof przetarł palcami oczy i powtórzył bezdźwięcznym głosem: – Precz, precz, zabierzcie stąd tego człowieka...
• skrzynia biegów, długa – ponieważ jest wiele szybkich partii (łuki, czasami proste), na których to właśnie dużą prędkością można sporo...
Czemu więc płakała? Obawiał się jednak, Ŝe jeśli będzie próbował nalegać, tylko - Nie musi mi pani od razu odpowiadać –uspokoił ją...
– Zabierzesz stąd te akta, zrobisz gdzieś kopie, roześlesz część do przyjaciół i znajomych rozrzuconych możliwie po całych Stanach, a resztę ukryjesz,...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Pamiętamy.
– Pamiętamy – powtórzył w skupieniu tłum.
– Pamiętamy, jak Przystań K’Vaerna była niczym więcej, jak ubogim schronieniem dla rybaków z odległych portów. Skalistym, dzikim miejscem, w którym chronili się przed sztormami... aż jeden z nich, zwany K’Vaern, rozbił tam swoją łódź i zmuszony brakiem środków do życia zaczął pobierać opłatę od tych, którzy chcieli zacumować przy jego wraku i wyjść na brzeg. Z czasem zbudował dok. Potem karczmę. Potem miasto. Pamiętamy.
– Pamiętamy.
– Lud Wody wszystko pamięta. Pamiętamy założenie Sindi i nadejście Autean z północy, powstanie Ran Tai i wojny na południu. Lud Wody widział to wszystko i pamięta. Chwalimy naszego Boga i głosimy wszystkim jego nauki.
– Teraz nadeszli Bomani i zagrażają nam, tak jak to się już zdarzało w naszych długich dziejach. Najpierw młodzi Auteanie. Potem Sartanie, straszliwi jeźdźcy na civan, którzy z czasem stali się Vasinami ze Związku Północy. A teraz Bomani.
– Auteanie nigdy nas nie zaatakowali. Odkryli cywilizację, której nigdy wcześniej nie widzieli, i z czasem założyli własne miasta, a nami zaczęli pogardzać. My jednak przetrwaliśmy dzięki szczerej wierze w naszego Boga, a oni upadli.
– Wrzeszczące hordy Sartan przybyły z północy, dosiadając swych strasznych civon i walcząc długimi włóczniami. Odpieraliśmy ich, aż wrócili na północ, by założyć tam własne miasta. Oni też z czasem zaczęli nami pogardzać i zapomnieli o Bogu, ściągając na siebie wieczną hańbę.
– Wieczną hańbę – zagrzmiał tłum.
– Teraz nadeszli Bomani. Wielu mówi, że powinniśmy zebrać Robotników Boga, którzy stali się Wojownikami Boga, i stawić im czoła w bitwie. Że powinniśmy odepchnąć ich na pustkowia północy naszą potęgą, wiedzą i wiarą w Boga.
– Inni mówią, że powinniśmy skierować Robotników Boga do odbudowy Dzieł Boga, żeby nasz Bóg nie odwrócił się od nas i nie zwrócił przeciwko nam swojego Wiecznego Gniewu, który zniszczył Auteę. Że powinniśmy zapłacić Bomanom, czerpiąc ze skarbów zgromadzonych w świątyni i z dodatkowych podatków nałożonych na kupców. Że Bomani odejdą bez walki, jeśli damy im złoto.
– Oto nasz dylemat. Czy mamy być ludem Wojowników Boga, którzy ruszają do walki z wrogiem, podczas gdy Dzieła Boga niszczeją? Czy ludem Robotników Boga, tworzących i utrzymujących Jego Dzieła, podczas gdy wróg grozi nam zniszczeniem wszystkiego, co dla nas najświętsze?
– Jakąkolwiek podejmę decyzję, zapanuje trwoga i lament. Jeśli postanowię zapłacić daninę, czekają nas niezasiane pola i głód. Nie wiadomo także, czy uchroni nas to przed zniszczeniem wszystkiego, co dla nas drogie. Ale walka z Bomanami oznacza rozlew krwi. Wielu synów padnie w bitwie, a nas czeka rozpacz i żal. Możemy ponieść klęskę, a wtedy wszystko przepadnie na wieki.

* * *

– Jeśli się nie zdecyduje, my i tak ruszamy – powiedział Julian, stukając palcami w leżący na kolanach hełm.
– Ty przynajmniej nie możesz narzekać – powiedział Cathcart. – Masz, kurwa, pojęcie, jak w tym gównie jest gorąco, kiedy nie działa?
– I na dodatek nie można korzystać z pieprzonej kanalizacji! – warknęła Pentzikis. – Chce mi się lać jak flar–ta.