– Przed dobrymi wiadomościami zamykasz się na cztery spusty...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
EXT REF1 SELECT lub 1106 EXT REF2 SELECT – na COMM, COMM+AI1 lub COMM*AI1...
choćbyś i mnie miał waszmość tak pochlastać, zawszeć winszuję, winszuję! – Et, dalibyście sobie waszmościowie pokój; bo w rzeczy nie macie się...
znalazł i któż zaręczy, czy ją znajdzie? – Prawda jest! Ale gdy Bóg go przez nasze ręce od Bohuna uwolnił i przez tyle niebezpieczeństw, przez...
Po prawej, najbliżej ściany hangaru, stały bok w bok nowiutkie Gromy i Błyskawice – nieco mniejsze wozy bojowe przystosowane do przewozu piechoty...
«Dlaczego więc ośmiela się podejść do kapłana za pierwszym razem, kiedy jest całkiem nieczysty, a za drugim razem – zbliżyć się nawet do...
Polecenie traceroute zwykle jest wykorzystywane w ten sposób, jak polecenie ping – jako parametr należy podać nazwę hosta docelowego...
Krzysztof przetarł palcami oczy i powtórzył bezdźwięcznym głosem: – Precz, precz, zabierzcie stąd tego człowieka...
• skrzynia biegów, długa – ponieważ jest wiele szybkich partii (łuki, czasami proste), na których to właśnie dużą prędkością można sporo...
Czemu więc płakała? Obawiał się jednak, Ŝe jeśli będzie próbował nalegać, tylko - Nie musi mi pani od razu odpowiadać –uspokoił ją...
– Zabierzesz stąd te akta, zrobisz gdzieś kopie, roześlesz część do przyjaciół i znajomych rozrzuconych możliwie po całych Stanach, a resztę ukryjesz,...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Gdy przychodzą złe, bez patrzenia otwierasz przed nimi podwoje – orzekł.
– Skąd wiesz, że bez patrzenia? – zapytałem, i usunąłem się na bok, dając mu przejść na pokoje.
– Potęga obserwacji – postukał się w czoło, kierując się prosto do kuchni.
– Dzień dobry, panie detektywie. Zabierasz mi cenny czas przeznaczony na odpoczynek.
Wykrzywił twarz w uśmiechu.
– Co się stało?
– A co się miało stać? – odkrzyknął z głową zanużoną w lodówce. Kolejny raz wpraszał się w sobie tylko właściwym, rozbrajającym stylu.
A wpadał tu coraz częściej.
Cóż miał innego do roboty?
Odbył właśnie połowę kary – sześciomiesięcznego zawieszenia w obowiązkach służbowych. Większość ludzi z jego wydziału najchętniej widziałaby go w pace, ale mieli cichą nadzieję, że spodoba mu się życie zwykłego obywatela i że nigdy nie wróci. Tylko się oszukiwali.
Wyciągnął chlebek z prażonym ryżem, pastę z łososia i mleko, znalazł nóż i talerz i zabrał się do przygotowywania śniadania.
– Co tak wybałuszasz oczy? – zapytał. – Nigdy nie widziałeś, jak się robi coś do jedzenia?
Poszedłem się przebrać. Kiedy wróciłem, stał oparty o blat szafki i zajadał tost z pastą, popijając mlekiem prosto z kartonu. Wyraźnie przytył – brzuch przybrał rozmiary właściwe zawodnikom sumo, wypychając nylonową koszulkę.
– Co zaplanowałeś na dzisiaj? – zapytał. – Pomyślałem, że moglibyśmy pograć w golfa.
– Nie wiedziałem, że umiesz grać w golfa.
– Nie umiem, ale każdy musi mieć jakieś hobby, prawda?
– Przykro mi, ale jestem zajęty.
– Ach tak. Mam się wynieść?
– Nie, nie chodzi o pacjentów. Muszę trochę popisać.
– Autentyczna umysłowa robótka – stęknął.
– Ciężki kawałek chleba.
– Co, brak weny?
Pokiwałem głową.
– Chcesz, to cię wyręczę – zaproponował.
– W czym?
– Napiszę d, co trzeba.
– Nie wygłupiaj się.
– Nie, poważnie. Pisanie zawsze przychodziło mi z łatwością. Niedoceniano jednak mojej prozy, uznano ją za zbyt brukową. Tak ujął to mój recenzent.
Ugryzł tost. Okruchy posypały mu się na koszulkę, ale nie zwrócił na to uwagi.
– Wielkie dzięki, ale nie potrzebuję kryminału – odparłem i zająłem się zaparzaniem kawy.
– Jaka to różnica? – perorował z zapchanymi ustami. – Nie masz do mnie zaufania?
– To jest artykuł naukowy. Dla czasopisma psychologicznego.
– No i co?
– Więc będą suche fakty. Sto stron faktów.
– Wielka mi rzecz. To wcale nie trudniejsze od artykułu o zabójstwie. – Przebierał palcami po opakowaniu chleba. – Rozdział pierwszy: krótki opis zbrodni. Rozdział drugi: fakty w kolejności chronologicznej. Rozdział trzeci: lista ofiar.
Wetknął kromkę w usta.
– Oto klucz do olśniewającego raportu – mówił przeżuwając – pozbawionego śladów uczucia. Należy zastosować moc skrótów i tautologicznych określeń dla stworzenia nudy, od której można dostać kręćka. Oficer śledczy czytając zdrzemnie się nad tym i może się zdarzyć, że nie spostrzeże, że ktoś komuś groził śmiercią. Tymczasem znajdą ciało i niczego nie uda się już uratować. No powiedz, czy to tak bardzo różni się od tego, co zamierzasz napisać?
Zaśmiałem się.
– Sądziłem dotąd, że mój artykuł coś zmieni. Dziękuję za otwarcie mi oczu.
– Nie ma sprawy. To moja praca.
– A gdy już o tym mowa, co tam na mieście?
Wlepił we mnie ponury wzrok.
– Po staremu. Cholerne gryzipiórki szczerzą zęby w uśmieszkach. Tym razem wynaleźli psychoanalityka.
– Nie sądziłem, że potrzebujesz pomocy lekarza.
– Nazwali to zmianą przebiegu reakcji stresowych. Reszta dopisana malutkim drukiem, którego nie można odczytać.
Potrząsnął głową.
– Ci wszyscy popierdoleńcy o świńskich ryjach mówili ze mną takim spokojnym, miłym tonem, jakbym był niebezpiecznym wariatem. Wypytywali o moje zdolności przystosowawcze. O poziom przeżywanego stresu. Czy podzielam ich szczery niepokój? Zauważyłeś, że ludzie, którzy tak mówią, zwykle kłamią? Nie zapomnieli oczywiście, żeby mnie delikatnie powiadomić o tym, że wszystkie koszty leczenia zostały pokryte przez wydział – dlatego wydział otrzymał kopie wyników badań poziomu cholesterolu, trójglicerydów i tak dalej. Pytali, czy czuję się na siłach powrócić do pełnienia obowiązków w służbie czynnej.
Zaklął szpetnie.
– Banda bezdusznych bałwanów. Zaśmiałem im się w nos i rzekłem, że to zabawne, bo nie pytali o poziom mojego stresu ani trójglicerydów, kiedy wykonywałem codzienną robotę.
– Jak zareagowali na taką galanterię?
– Uśmiechnęli się jeszcze szerzej i zaległa cisza. Można było oszaleć. Bez wątpienia to ten pieprzony psychoanalityk ich przekabacił. Bez obrazy. Myślą tylko o jednym – unicestwić jednostkę.
Spojrzał na karton z mlekiem.
– Odtłuszczone. Dobrze. To tak a propos trójglicerydów.
Napełniłem wodą pojemnik w ekspresie i nasypałem na filtr łyżeczkę kawy kenyan.
– Powiedz chamom jedno słowo – ciągnął – a jeszcze bardziej zaczną upierać się przy swoim. Tym razem z marszu przeszli do gadania o emeryturze. Jakie są aktualne notowania na giełdzie, jak inwestować, gdzie dodać, gdzie ująć, gdzie mądrze ulokować kapitał. Jak spokojny wiódłbym żywot posiadając dzisiaj to, co mam dostać za czternaście lat. Kiedy się na to nie połasiłem, obok marchewki pokazali kij, tłumacząc, że emerytura może być mrzonką w pewnych okolicznościach, że teraz jest najlepszy czas na odejście w stan spoczynku.
Zajął się następną kromką.
– I co ty na to?