– No, bo jeśli kiedyś zadałaś się z niewłaściwymi ludźmi, to nigdy nie jest za późno, żeby się wycofać...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
EXT REF1 SELECT lub 1106 EXT REF2 SELECT – na COMM, COMM+AI1 lub COMM*AI1...
choćbyś i mnie miał waszmość tak pochlastać, zawszeć winszuję, winszuję! – Et, dalibyście sobie waszmościowie pokój; bo w rzeczy nie macie się...
znalazł i któż zaręczy, czy ją znajdzie? – Prawda jest! Ale gdy Bóg go przez nasze ręce od Bohuna uwolnił i przez tyle niebezpieczeństw, przez...
Po prawej, najbliżej ściany hangaru, stały bok w bok nowiutkie Gromy i Błyskawice – nieco mniejsze wozy bojowe przystosowane do przewozu piechoty...
«Dlaczego więc ośmiela się podejść do kapłana za pierwszym razem, kiedy jest całkiem nieczysty, a za drugim razem – zbliżyć się nawet do...
Polecenie traceroute zwykle jest wykorzystywane w ten sposób, jak polecenie ping – jako parametr należy podać nazwę hosta docelowego...
Krzysztof przetarł palcami oczy i powtórzył bezdźwięcznym głosem: – Precz, precz, zabierzcie stąd tego człowieka...
• skrzynia biegów, długa – ponieważ jest wiele szybkich partii (łuki, czasami proste), na których to właśnie dużą prędkością można sporo...
– Zabierzesz stąd te akta, zrobisz gdzieś kopie, roześlesz część do przyjaciół i znajomych rozrzuconych możliwie po całych Stanach, a resztę ukryjesz,...
W życiu są obecne rozmaite problemy – w związkach międzyludzkich, w pracy, w życiu osobistym...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

– Ależ o czym ty mówisz?!
– W porządku, to właśnie chciałem usłyszeć.
Odbicie przyćmionego światła z deski rozdzielczej w samochodzie było dosyć silne, by ukazać jej twarz, ale zbyt słabe, by odsłonić jej napięcie i niezdrową szarość wywołaną strachem. Wyglądała więc teraz tak, jak ją Ben zawsze widział w wyobraźni, kiedy nie przebywali razem: zapierała dech w piersiach.
W innych warunkach byłaby to cudowna chwila, niczym z marzeń albo jednego z tych wspaniałych starych filmów. W końcu, cóż może być bardziej radosnego i podniecającego niż jazda eleganckim sportowym samochodem z reprezentacyjną kobietą? Nietrudno byłoby sobie teraz wyobrazić, że dążą w jakieś romantyczne miejsce, gdzie mogliby porzucić profilowane fotele i zamienić je na świeżą, chłodną pościel, a szybka jazda stanowiłaby preludium do pełnego namiętności aktu miłosnego.
– Nie zrobiłam nic złego, Benny – powiedziała.
– Chciałem tylko sprawdzić...
– Sugerowałeś...
– Musiałem cię o to zapytać.
– Czy wyglądam na czarny charakter?
– Ależ skąd! Jesteś dla mnie aniołem.
– Nie zachodzi niebezpieczeństwo, że mogliby mnie wsadzić do więzienia. Najgorsze, co może mi się przytrafić, to to, że sama mogę paść ofiarą zbrodni.
– Niech mnie szlag trafi, jeśli do tego dopuszczę!
– Jesteś naprawdę bardzo miły – powiedziała. Oderwała wzrok od szosy i zdobyła się na uśmiech. – Bardzo, bardzo miły.
Uśmiechała się tylko ustami, na jej twarzy pozostawał nadal wyraz trwogi, widoczny zwłaszcza w oczach. I mimo że naprawdę doceniała dobre chęci swego przyjaciela, wciąż jeszcze nie była gotowa, by podzielić się z nim swoimi tajemnicami.
O dwudziestej trzeciej trzydzieści dojechali do Geneplan.
Biurowiec, będący główną siedzibą korporacji doktora Erica Lebena, miał cztery kondygnacje, sześć lustrzanych ścian – każda innej długości, oraz modernistyczną bramę wjazdową ze szlifowanego marmuru i szkła. Mieścił się w drogiej dzielnicy biznesu koło Jamboree Road w Newport Beach. Ben w zasadzie nie lubił takiego stylu, ale mimo to musiał przyznać, że prosta, nieregularna bryła budynku Geneplan ma pewien szczególny urok. Plac do parkowania samochodów podzielony był kwietnikami na sektory. W dużych betonowych donicach rosły pelargonie bluszczolistne obsypane czerwono-białym kwieciem. Budynek otaczało zresztą mnóstwo zieleni, w tym ze smakiem rozmieszczone drzewa palmowe. Mimo późnej pory drzewa, kwietniki i biurowiec podświetlone były pomysłowo rozlokowanymi reflektorami, co przydawało temu miejscu romantyzmu, ale i powagi.
Rachael objechała budynek dokoła i znaleźli się na jego tyłach. Tam jezdnia schodziła w dół, do poziomu piwnicy, gdzie rozładowywano samochody dostawcze. Kobieta zjechała i zatrzymała się przed pomalowaną na brązowo bramą. Wokół samochodu wyrosły betonowe ściany, sięgające parteru.
– Gdyby ktoś wpadł na pomysł, że mogłam przyjechać do Geneplan, to będzie szukał mojego auta raczej na parkingu niż tutaj – powiedziała.
Wysiadając z mercedesa, Ben skonstatował, że powietrze tutaj jest o wiele chłodniejsze i przyjemniejsze niż w Santa Ana czy Villa Park, które nie leżą tak blisko oceanu. Chociaż Newport Beach było odległe od wybrzeża o kilka kilometrów i nie docierał tu szum fal ani zapach soli czy wodorostów, to jednak wiatr od Pacyfiku czynił swoje.
W ścianie obok bramy przeznaczonej dla ciężarówek znajdowały się także zwyczajne drzwi, zaopatrzone w dwa zamki.