– Julia jest przekonana, że to Sam spowodował wybuch...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
EXT REF1 SELECT lub 1106 EXT REF2 SELECT – na COMM, COMM+AI1 lub COMM*AI1...
choćbyś i mnie miał waszmość tak pochlastać, zawszeć winszuję, winszuję! – Et, dalibyście sobie waszmościowie pokój; bo w rzeczy nie macie się...
znalazł i któż zaręczy, czy ją znajdzie? – Prawda jest! Ale gdy Bóg go przez nasze ręce od Bohuna uwolnił i przez tyle niebezpieczeństw, przez...
Po prawej, najbliżej ściany hangaru, stały bok w bok nowiutkie Gromy i Błyskawice – nieco mniejsze wozy bojowe przystosowane do przewozu piechoty...
«Dlaczego więc ośmiela się podejść do kapłana za pierwszym razem, kiedy jest całkiem nieczysty, a za drugim razem – zbliżyć się nawet do...
Polecenie traceroute zwykle jest wykorzystywane w ten sposób, jak polecenie ping – jako parametr należy podać nazwę hosta docelowego...
Krzysztof przetarł palcami oczy i powtórzył bezdźwięcznym głosem: – Precz, precz, zabierzcie stąd tego człowieka...
• skrzynia biegów, długa – ponieważ jest wiele szybkich partii (łuki, czasami proste), na których to właśnie dużą prędkością można sporo...
Czemu więc płakała? Obawiał się jednak, Ŝe jeśli będzie próbował nalegać, tylko - Nie musi mi pani od razu odpowiadać –uspokoił ją...
– Zabierzesz stąd te akta, zrobisz gdzieś kopie, roześlesz część do przyjaciół i znajomych rozrzuconych możliwie po całych Stanach, a resztę ukryjesz,...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

– On by się nie zabił – powiedział Donovan stanowczo.
– Nie? A mnie się wydaje, że to całkiem w jego stylu. Nikt inny nie ucierpiał, a w gazetach pisano o wielkim pożegnaniu.
– Ty i Julia jesteście protestantkami. Nie wychowywano was w doktrynie katolickiej, zgodnie z którą samobójstwo to grzech śmiertelny. Bilet do piekła. Sam był żarliwym katolikiem i na pewno nie zabiłby się. Jestem tego pewien.
– Chcesz powiedzieć, że żaden katolik nie przyśpieszyłby końca, gdyby umierał w męczarniach?
– Może kiedy koniec jest bliski, a ból nie do zniesienia – przyznał. – Ale z Samem było jeszcze całkiem dobrze. Poza tym, on lubił walczyć. Nie odpuściłby, wiedząc, że ma jeszcze kilka tygodni czy miesięcy życia. Nawet gdyby lekarze powiedzieli mu, że wszyscy z rakiem trzustki umierają w ciągu trzech miesięcy, wierzyłby, że będzie pierwszym wyjątkiem.
– Masz rację, ale wyrok śmierci może wszystko zmienić. Trudno przewidzieć, co człowiek zrobi w ekstremalnych okolicznościach.
– Mimo wszystko sądzę, że jego śmierć była zbyt nagła. Na pewno chciałby zobaczyć cię po raz ostatni, nawet gdyby ci nie powiedział, dlaczego. Poza tym tuż przed wypadkiem powiedział mi, że zamierza zadzwonić do Toma. Jestem pewien, że chciał się z nim pogodzić przed śmiercią.
– Tak myślisz?
– Oczywiście. Powiedziałem to Tomowi w San Francisco. Kiedy Sam dowiedział się, że jest śmiertelnie chory, uznał, że czas schować dumę do kieszeni.
– Mam nadzieję, że się nie mylisz. Ale nadal nie jestem pewna, czy to nie Sam wysadził budynek.
– Więc podam ci powód, który powinien rozwiać twoje wątpliwości. Sam nie zrobiłby niczego, co osłabiłoby firmę. Był dumny z tego, że PDI nigdy nie zdarzył się wypadek. Nie zniweczyłby tego, zabijając się w pracy. Może popełnił błąd i odpalił ładunek. Ale na pewno nie zrobił tego celowo.
– To brzmi sensownie – przyznała Kate – ale istnieje jeszcze inna możliwość. Może to nie wariat wysadził Jefferson Arms? Może ktoś bliski dowiedział się o chorobie Sama i miłosiernie postanowił dać mu możliwość szybkiej śmierci, tak żeby nie miał na sumieniu grzechu samobójstwa?
Donovan zastanawiał się przez chwilę, a potem potrząsnął przecząco głową.
– Bardzo w to wątpię. Nawet jeśli ktoś z PDI wiedział, że Sam jest chory, nikt nie byłby tak bezczelny, żeby grać rolę Pana Boga i decydować o jego życiu. Na pewno nie ja. Mam nadzieję, że mi wierzysz.
Ich oczy spotkały się. Wiedział, że powinien odejść, ale nie mógł. Erotyzm, który zawsze pomiędzy nimi pulsował, teraz zmienił się w zmysłową powódź. Wystarczyłoby, żeby się pochylił i ją pocałował. Tym razem nie myślała o innym mężczyźnie. Jeżeli odwzajemni pocałunek, zrobi to świadomie, a nie powodowana rozpaczą...
– Zapowiadali śnieżycę, więc jedźmy już do domu – powiedziała Kate.
Zacisnął dłonie, opierając się pragnieniu dotknięcia jej.
– Podwieźć cię? Bezpieczniej jechać jeepem, gdy na drogach są złe warunki.
Wyjrzała przez okno.
– Jeszcze nie pada. Pojadę samochodem Sama. Lepiej schować go w garażu niż zostawić tutaj, żeby zamienił się w bryłę lodu.
Wyszła z gabinetu, a Donovan wyglądał przez okno, marząc o tym, żeby krew w jego żyłach też zamieniła się w lód.
Po lunchu z Kate Julia poszła jeszcze na spotkanie komitetu, ale w końcu musiała wrócić do pustego domu. Kiedy żył Sam, dom nigdy nie wydawał jej się pusty. Choć mąż pracował w biurze do późna i czasami wyjeżdżał na dłużej, wiedziała, że wróci. Ale teraz on już nigdy nie wróci. Bardzo za nim tęskniła. Jednocześnie dręczyły ją wyrzuty sumienia. Nadal nie potrafiła zrozumieć, jak to się stało, że umiała odpowiedzieć na czułość i namiętność Charlesa, choć tak dotkliwie przeżywała śmierć Sama. Dzięki Bogu, Charles to rozumiał i nie miał jej za złe.