Na cotygodniowej audiencji, kiedy to wezyr przyjmował najbliższych współpracowników, rozpatrywano najróżniejsze problemy...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
– Kiedy tylko dotrzemy tam, gdzie mają w miarę rozwinięty przemysł – dodał po chwili – będziemy musieli sprawić sobie trochę odtylcowych...
Kiedy robisz to…82… IDE robi to83Skąd się biorą programy84IDE pomaga Ci kodować86Kiedy zmieniasz coś w IDE, zmieniasz...
Szli w zupełnej ciszy, w milczeniu pokonywali zalaną martwym światłem drogę, a kiedy po forsownym marszu doszli do Hali Pisanej, zatrzymali się bez...
Kiedy Canan przejął zarządzanie codziennymi operacjami magazynu, Lovejoy jeszcze bardziej skupił swą uwagą na rekrutacji, sprowadzając ostatecznie jeszcze...
Ed siedział właśnie przy biurku w rogu swojego salonu sprzedaży żując pierwsze tego dnia cygaro, kiedy zobaczył dwóch mężczyzn w roboczych koszulach i...
«Dlaczego więc ośmiela się podejść do kapłana za pierwszym razem, kiedy jest całkiem nieczysty, a za drugim razem – zbliżyć się nawet do...
Skacz, dziecko, skacz! Od kiedy moja córka Zara umiała już bez pomocy stanąć na stole, na którym zmieniano jej pieluszki, bawię się z nią w...
nizujących poglądach na temat oczyszczenia i poznania prawdy? Istotnie, kiedy czytamy o tym, co według Pseudo- Dionizego znaczy oczyszczenie napotykamy w...
Nie masz te�,nie masz �adnego w tym cudu,Kiedy raz na dno,pod ob�oki drugiLataj�c,musi nadweredzi� fugi;Wpadszy w najg��bsze na ostatek...
Dokładnie w tym samym momencie pociąg silnie zarzucił i Harry rozpaczliwie jął wymachiwać rękoma, kiedy potworna ziejąca w dole czerń ruszyła mu na spotkanie...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Bagej cenił zwięzłe wypowiedzi i nie znosił ludzi gadatliwych. Jego własne wnioski były krótkie i nieodwołalne. Jeden z kancelistów spisywał je, a inny przekształcał w administracyjne decyzje, na których wezyr kładł swoją pieczęć.
-Jakie propozycje ma sędzia Pazer?
-Tylko jedną: powołać nowego szefa policji. Mentemozis okazał się niegodny swojej funkcji. Popełnionych przez niego błędów nie można wybaczyć.
Sekretarz wezyra obruszył się.
-Mentemozis ma olbrzymie zasługi dla kraju. Utrzymywał porządek z przykładną sumiennością.
-Wezyr zna moje argumenty -sprecyzował Pazer. -Mentemozis skłamał, fałszował dokumenty i zniesławił prawo. Ukarano jedynie dawnego dziekana przedsionka. Czemu jego wspólnik miałby pozostać bezkarny?
-Czy szef policji może być naiwnym barankiem?
-Wystarczy -wkroczył wezyr. -Fakty są ustalone i znane, dowody nie kryją żadnych niejasności. Proszę odczytać tekst.
Oskarżenia były przytłaczające. Pazer, niczego nie kryjąc, zapoznał zebranych ze wszystkimi bezeceństwami Mentemozisa.
-Kto jest za utrzymaniem dotychczasowego szefa policji na stanowisku? -zapytał wezyr, wysłuchawszy zarzutów.
W obronie policjanta nie podniósł się żaden głos.
-Mentemozis jest zwolniony -postanowił wezyr. -Jeśli odwoła się od tej decyzji, stanie przede mną. Jeśli zostanie uznany za winnego powtórnie, czeka go zesłanie. Od razu przystąpmy do powołania następcy. Kogo proponujecie?
-Kema -rzekł spokojnym głosem Pazer.
-To skandal! -zawołał jeden z pisarzy. Inni przeciwnicy kandydatury milczeli.
-Kem ma wielkie doświadczenie -nalegał Pazer. -Odczuł na własnej skórze to, co uważa za wielką niesprawiedliwość, ale zawsze stawał po stronie porządku. Zapewne, niezbyt lubi rodzaj ludzki, ale traktuje swój zawód niczym powołanie.
-Nubijczyk niskiego pochodzenia, jakiś...
-Pozbawiony złudzeń człowiek tej ziemi. Nikt nie zdoła go przekupić.
Wezyr przerwał dyskusję.
-Kem został mianowany szefem policji w Memfisie. Kto jest temu przeciwny, niech przedstawi swoje argumenty przed moim trybunałem. Jeśli uznam, że są nie do przyjęcia, zostanie skazany za naruszenie dóbr osobistych. Zamykam posiedzenie.

W obecności dziekana przedsionka Mentemozis przekazał Kemowi kij z kości słoniowej, zakończony dłonią, która symbolizowała władzę szefa policji, oraz amulet w kształcie rożka księżyca, z wyrytym w nim okiem i lwem, emblematami czujności. Mimo nominacji Nubijczyk nie zgodził się zamienić swego łuku, strzał, miecza i kija na szaty notabla.
Kem nie podziękował Mentemozisowi, który był bliski apopleksji. Nie wygłoszono żadnego przemówienia. Nieufny Nubijczyk natychmiast wypróbował swoją pieczęć, z lęku, że dawny szef policji mógł ją sfałszować.
-Jesteś zadowolony? -zapytał nosowym głosem Mentemozis.
-Byłem świadkiem ścisłego przestrzegania dekretu wezyra -odparł spokojnie Pazer. -Jako dziekan przedsionka rejestruję przekazanie kompetencji.
-To ty przekonałeś Bageja, żeby mnie zdjął.
-Wezyr postąpił zgodnie ze swym obowiązkiem. Skazały cię na to twoje własne błędy.
-Powinienem cię był...
Mentemozis nie ośmielił się wymówić słowa, które paliło mu usta. Powstrzymał go wzrok Kema.
-Grożenie śmiercią to przestępstwo -oświadczył surowo Kem.
-Ja nic takiego nie powiedziałem.
-Nie próbuj niczego przeciw sędziemu Pazerowi, bo będę musiał wkroczyć.
-Podwładni czekają na ciebie -rzekł sędzia. -Powinieneś jak najszybciej opuścić Memfis.
Mentemozis, mianowany nadintendentem rybołówstwa w Delcie, miał zamieszkać w małym mieście na wybrzeżu, gdzie nie przygotowywano żadnych spisków, prócz obliczania cen ryb zależnie od ich wagi i rozmiarów.
Były policjant szukał jeszcze jakiejś ostrej repliki, ale widok hieratycznego Nubijczyka odebrał mu natchnienie.

Kem ukrył swoją rękę sprawiedliwości i oficjalny amulet na dnie drewnianej skrzyni, pod kolekcją azjatyckich sztyletów. Zostawiając prace administracyjne biegłym w tych nudnych ćwiczeniach skrybom, zamknął za sobą drzwi dawnego gabinetu Mentemozisa, zdecydowany pojawiać się tam tylko na krótko. Ulica, pola, przyroda były i pozostaną jego ulubioną domeną. Nie aresztuje się winnych, czytając piękne papirusy. Dlatego też radował się podróżą na wieś w towarzystwie Pazera.
Zeszli z pokładu w Hermopolis, świętym mieście boga Tota, mistrza świętego języka. Dosiadłszy osłów wyspecjalizowanych w transportowaniu szacownych jeźdźców, przemierzali wspaniałą i spokojną wieś. Był okres siewów. Ziemia, wzbogacona mułem po wylewie, oddawała się pługom i motykom, które rozbijały grudy. Ustrojeni w wieńce z kwiatów siewcy rzucali ziarno w glebę, opróżniając jednym szerokim gestem małe woreczki z włókna papirusów. Przechodzące przez pola owce, byki i świnie wbijały ziarno w ziemię. Niekiedy oracz mógł dostrzec rybę uwięzioną w kałuży. Kozły prowadziły swoje stada na dobre tereny. Ich pasterze wymachiwali jakże przydatnymi skórzanymi batami, których strzelanie naprowadzało niezdyscyplinowane sztuki na właściwą drogę. Zgodnie z alchemicznym procesem, analogicznym do śmierci i zmartwychwstania Ozyrysa, przykryte już ziarno uczyni z Egiptu żyzną i zamożną ziemię.