W pierwszej chwili rozmyślała sennie, że może w końcu rozkwitają baśniowe fajerwerki miłości, żeby rozświetlić jej życie

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
EXT REF1 SELECT lub 1106 EXT REF2 SELECT – na COMM, COMM+AI1 lub COMM*AI1...
choćbyś i mnie miał waszmość tak pochlastać, zawszeć winszuję, winszuję! – Et, dalibyście sobie waszmościowie pokój; bo w rzeczy nie macie się...
znalazł i któż zaręczy, czy ją znajdzie? – Prawda jest! Ale gdy Bóg go przez nasze ręce od Bohuna uwolnił i przez tyle niebezpieczeństw, przez...
Po prawej, najbliżej ściany hangaru, stały bok w bok nowiutkie Gromy i Błyskawice – nieco mniejsze wozy bojowe przystosowane do przewozu piechoty...
Polecenie traceroute zwykle jest wykorzystywane w ten sposób, jak polecenie ping – jako parametr należy podać nazwę hosta docelowego...
Krzysztof przetarł palcami oczy i powtórzył bezdźwięcznym głosem: – Precz, precz, zabierzcie stąd tego człowieka...
• skrzynia biegów, długa – ponieważ jest wiele szybkich partii (łuki, czasami proste), na których to właśnie dużą prędkością można sporo...
Czemu więc płakała? Obawiał się jednak, Ŝe jeśli będzie próbował nalegać, tylko - Nie musi mi pani od razu odpowiadać –uspokoił ją...
– Zabierzesz stąd te akta, zrobisz gdzieś kopie, roześlesz część do przyjaciół i znajomych rozrzuconych możliwie po całych Stanach, a resztę ukryjesz,...
W życiu są obecne rozmaite problemy – w związkach międzyludzkich, w pracy, w życiu osobistym...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Potem pomyślała, że Sallas pewnie ją czymś nafaszerował. Odrobina LSD w plastykowym kubeczku? Czemu nie, żadna sztuka. Szybko jednak doszła do wniosku, że jest to wyjaśnienie równie fantastyczne jak poprzednie. Jest tyle samo szans, że Ike Sallas sięgnie po narkotyki, żeby zaciągnąć kobietę do łóżka, ile że miłość rozświetli człowiekowi życie za sprawą migocących po suficie świateł disco. W końcu uznała, że z powodu wielkiej burzy słonecznej, którą przepowiadali meteorolodzy, rozjarzyła się nieoczekiwanie aurora borealis, zorza polarna – wybuch naładowanych cząsteczek, rozpędzonych w polu magnetycznym nad biegunem, a potem uderzających o ekran atmosfery ziemskiej, jak w kineskopach tych starych odbiorników telewizyjnych. Zimne ognie podnieconych atomów. Widocznie odbijają się w kalejdoskopowych zwierciadłach, którymi są muszle na podjeździe Sallasa, a potem odbicie wpada przez okno.
Przypomniała sobie, że z atomów tlenu – gdzieś o tym czytała – powstają czerwienie, żółcie i akwamarynowe zielenie, azot zaś daje fiolety, neonowe błękity i te ociężale ociekające plamki jaskrawej bieli. Trochę ją rozczarowało własne, mało romantyczne rozwiązanie zagadki. A więc to tylko rozpędzone atomy w posępnym królestwie fizyki. Ale potem pomyślała o innej, bardziej klasycznej interpretacji. Obróciła się, umościła i tuż przed zaśnięciem wydało jej się, że znów jest na wykładzie mitologii na stanowym uniwersytecie w San Francisco. A według podań wikingów światło – północy to refleksy złotych tarcz niesionych przez walkirie, „waleczne dziewice, które w nagrodę prowadzą po niebiosach dusze poległych bohaterów ku Walhalli, przez tęczowy most. Ach, te klasyczne rozwiązania! Lepsze niż purpurowe halucynacje po lucy, lepsze niż fantazje harlequinów, lepsze niż mroźne zjawiska fizyczne zachodzące w górnych warstwach atmosfery. A także na swój sposób prawdziwsze, w sensie pierwotnie mitycznym, jak wizje Cezanna są prawdziwsze niż Wyetha, Pollocka prawdziwsze niż Picassa, Chagalla niż Hoppera... lecz w senność Alice wdarł się nagle pełen przerażenia krzyk i obalił te wszystkie teorie – fizyczne, fantastyczne, romantyczne i mityczne.
– Ooouuu, Jezu, a nie mówiłam! Podpalili rzeźnię taty!
20Bliskie spotkanie gówna ze śmigłem

Ponieważ miała ów chwytający za serce wdzięczek – bez którego w starych czarno-białych melodramatach nie mógł się obejść żaden bezdomny brzdąc (ale-ja-nie-mam-na-czynsz-i-te-raz-będziesz-musiał-za-mnie-płacić) – nazwano ją Neli.
Była średnią siostrą Shooli; to właśnie ją ów pan Isaak kiedyś upewniał: tak, jestem przekonany, że będą się z tobą bawić. Liczyła sobie sześć wiosen, a jej prawdziwe imię było gmatwaniną tak dziwnych samogłosek oraz spółgłosek szczelinowych i gardłowych, że mógł się na niej połamać najzwinniejszy język – nawet w rodzinnych stronach dziewczynki. W samym zaś imieniu nikt nie potrafił – dziecka nie wyłączając – znaleźć śladu sensu: chodziło o jakieś fladry, lodowe robaki i spóźnienie się na łódź płynącą do kościoła, wszystko poplątane. Tak więc Filmowi Ludzie nazwali ją Neli, a dziewczynka nie widziała w tym nic złego.
Filmowi Ludzie nie tylko wynajęli te ładne motelowe pokoje, ale dla Neli i jej rodziny przygotowali pomieszczenie, w którym czekają przed wejściem na plan Filmowe Gwiazdy; znajdowało się w jednym z pustych skrzydeł na środkowym poziomie starej przetwórni. Powiedzieli, że to zielony hall, chociaż trudno tam było wypatrzeć jakiś kolor. Dużego drewnianego pomieszczenia nigdy nie malowano. Na starej sosnowej podłodze nie położono wykładziny, nie było olicowania na drewnianych dźwigarach. Rury i druty biegły po prostu na wierzchu nie osłonięte, jak żyły i ścięgna obdartej ze skóry foki. Ale nikt z rodziny się nie skarżył. Były łazienka, kuchenka i pełna lodówka. Był duży, sympatyczny kąt, w którym poustawiano wersalki, gdyby ktoś chciał się zdrzemnąć albo pogapić na serial. Albo pograć w pokera czy black jacka na komputerku. W sumie było tu dużo bardziej komfortowo niż w ich domu na Północy. Też był drewniany, wzniesiony ręcznie precz plemię, żeby zachować tubylczy status i wiążące się z nim oenzetowskie granty. Ale współplemieńcy Neli nie uchodzili za ciesielskie znakomitości. Lepiej się czuli, budując ze śniegu.

W pierwszej chwili rozmyślała sennie, że może w końcu rozkwitają baśniowe fajerwerki miłości, żeby rozświetlić jej życie – ale to zbyt...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.