Oczy tamtego zwęziły się i jeszcze bardziej lodowaty tonem dorzucił:

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
�-------------------{ACTI_Misc00_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc00_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zniszczenie nieprzyjaciela!�-------------------{ACTI_Misc01_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc01_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zniszczenie wikszo[ci oddziaB�w wroga!�-------------------{ACTI_Misc02_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc02_Text_01_Text1}Masz za zadanie doprowadzi swoich ludzi do fortu!�-------------------{ACTI_Misc03_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc03_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest przejcie kontroli nad t lokacj!�-------------------{ACTI_Misc04_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc04_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zajcie tej osady!�-------------------{ACTI_Misc05_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc05_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest zajcie miasta!�-------------------{ACTI_Misc06_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc06_Text_01_Text1}Masz za zadanie odnalez i zabi tego czBowieka!�-------------------{ACTI_Misc07_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc07_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest obrona tej lokacji!�-------------------{ACTI_Misc08_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc08_Text_01_Text1}Twoim zadaniem jest obrona miasta!�-------------------{ACTI_Misc09_Text_01_Title} Zadanie{ACTI_Misc09_Text_01_Text1}PLACEHOLDER�***********************************************************�* *�* CAMPAIGN ADVICE *�* *�***********************************************************�-------------------{Prologue_ROME_ITALY_MUST_BE_UNIFIED_Text_01_Text1b_Title} Mapa kampanii{Prologue_ROME_ITALY_MUST_BE_UNIFIED_Text_01_Text1b_Text1}Oto tereny wok�B Rzymu
— Proszę pani, jeśli pojedzie pani do siedziby detektywów Dystryktu Zachodniego przy Pięćdziesiątej Piątej i Pine, gdzie podpisze pani dokument...
Tak więc nie można też ustalić, czy pewne rodzaje literackie ukształtowały się raczej pod naciskiem zjawisk realnych, czy raczej — norm kulturowych jako...
dobiegł do jej wytężonego słuchu — cichy jak brzęczenie komara daleki dzwonek, za chwilę ponowny • dzwonek, już bliżej, potem stukot...
Niemniej obawiałem się wyjść z lasu — choć skądinąd było oczywiste, że prędzej albo później wyjść muszę...
par³ margraf — ale nie jeno przeto, jeno ¿e przez Odrê³acniej siê przeprawiæ, w górnym biegu...
ciekawe i co mnie osobiście bardzo zaskoczyło — zdałem sobie spra- wę, że czasami pracując mniej i krócej, można było zrobić więcej, niż...
le jest potrzebny), niedostępnej dla użytkowników i przeznaczonej wy- łącznie na potrzeby administratora, — skonfigurowanie portów...
wyreperował dach i ściany, wybił otwory i wstawił okna, żeby był przewiew — zmienił całe pomieszczenie tak, że wyglądało prawie jak mieszkanie...
— Od dawna panowało przekonanie, że rzeka Nil wypływa z wielkich jezior leżących u stóp Gór Księżycowych[46]...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

— Wątpisz w me słowa? — zapytał wolno Elminster
— Czemuż to, Dhaerivusie — pamiętam twe pierwsze magowisko! — Skinął głową w zamyśleniu, po czym dorzucił oschłym tonem — wyczarowałeś doprawdy najponętniejszą ropuchę. Dhaerivus zaczerwienił się.
— Znasz zasadę — rzucił oschle, wymachując laską. Wzdłuż jej długości przemknęły snopy światła i w chwilę póz zdobiąca laskę kryształowa kula rozjarzyła się silnym blask Wiszący w powietrzu mężczyzna groźnym gestem opuścił woli laskę, kierując jej świecący koniec w głowę starego maga.
— Dobra, dobra — odrzekł Elminster. Następnie pomachawszy palcem w przód i w tył, rzucił półgłosem — Szczęściarz
Wymierzona w ich stronę groźna laska, pod wpływem Elminstera gwałtownym ruchem skierowała się w górę. Dzierżący ją strażnik zaś jeszcze przez chwilę patrzył na nich z mieszaniną zdumienia i lęku, aż nagle mięśnie jego twarzy zaczęły falować i przegrały pojedynek z kolejną porcją magii starego maga.
Czary te sprawiły, że Dhaerivus mimowolnie chichotał krótką chwilę, po czym zaklęcie prysło. Jego uśmiech gwałtów zmienił się w złowieszczy grymas.
Elminster zdawał się tego nie zauważać.
— Proszę uprzejmie! — rzucił, popędzając swego wierzchowca. — Zaklęcie szczęścia!
Gdy dotarli na szczyt kolejnego wzgórza, Storm obejrzała się za siebie, w stronę rozwścieczonego strażnika. Jego laska błyskała i migotała, jakby tryskały z niej pioruny, a strażnik zgrzytał zębami i gniewnie deptał stopami powietrze. Storm spojrzała na Elminstera i zapytała z ciekawością.
— Rzuciłeś cantrip! Aby dowieść, kim jesteś, przyprawiłeś go o atak śmiechu?
Elminster pokiwał głową.
— Czarnoksiężnik musi udowodnić strażnikowi magowiska tylko to, że potrafi rzucać czary. No, wiesz, żeby nie dopuszczać tam hołoty.
Wywrócił oczyma, by dać jej do zrozumienia, co o tym myśli i spokojnie ponaglił konia, zjeżdżając w dół usłanego kamieniami i porośniętego wysoką trawą zbocza.
— Goście jak ty, są zwolnieni z próby, ale każdy mag może zabrać ze sobą tylko jedną osobę towarzyszącą. Żadnemu magowi nie wolno wejść na teren magowiska bez uprzedniego sprawdzenia jego kompetencji. Zazwyczaj młodzi zapaleńcy powodują silne eksplozje itp. albo wywołują niezwykłe i — ehem — zmysłowe fatamorgany, ale w tym przypadku... no cóż... poczułem się urażony.
Storm zmarszczyła brwi.
— Rozumiem — zauważyła ostrożnie. — Wygląda na to, że na tym magowisku będę musiała bardzo uważać. Elminster machnął ręką.
— Ee, nie, nie — odrzekł — muszę jedynie odebrać pewien magiczny klucz od kogoś, o kim sądzi się, zepnie jest na tyle szalony, aby go tu przynieść — lub że w ogóle nie ma z nim nic do czynienia — a potem trochę się rozerwę. Pewni Harpersi zwrócili się do mnie z prośbą, abym zjawił się tu, by ochronić owego przyjaciela, z którym miałem się spotkać. Nie dziwota, że poproszono również ciebie, byś towarzyszyła mi w tej wyprawie — i dopilnowała, by stary mag nie wpakował się w jakąś kabałę.
Zmierzył ją spojrzeniem. Storm uśmiechnęła się i pokiwała ponuro głową.
Stary mag zachichotał.
— Te magowiska to bardzo prywatne małe zgromadzenia. Nie bywałem na nich od lat: jest wielce prawdopodobne, że moja twarz nie będzie powszechnie znana, zwłaszcza iż znajdujemy się raczej z dala od rodzinnych stron. Tych, którzy przybywają, obowiązują pewne reguły — rozumiesz, nie można dopuścić, by doszło do tego, że ni stąd, ni zowąd, jeden drugiego, zaczną popisywać się czarami — zrobiłby się z nielichy pasztet — ale nie wolno ci zapominać, że prawie wszyscy tutaj potrafią — i to nawet całkiem nieźle, posługiwać rozmaitymi zaklęciami. Stąpaj ostrożnie. Jeżeli ktoś zaproponuje ci coś do picia, rób to tylko w mojej obecności i dobrze się nad tym zastanów. Magicznego miecza dobywaj wyłącznie w ostateczności. Niektórzy przybywają tu, by zdobyć nowe zaklęcia, większość chce się po prostu popisać tym, co umie, jak spragnione zabawy dzieci. Bo większość z nich to po prostu okrutne dysponujące mocą, której nie są w stanie opanować. Podrapał się po brodzie z wyrazem zamyślenia.
— Co się tyczy tych, którzy działają przeciwko nazwiska i twarze ich sług na magowisku są mi nie
— Nagle się uśmiechnął. — Jak zwykle, podejrzewaj każde a wszystko będzie dobrze.
— A co to za klucz, którego szukamy? — spytała Storm
— I czemu jest taki cenny? Elminster wzruszył ramionami.
— Jest cenny z powodu tego, co otwiera. A co się tyczy wyglądu i zastosowania, dowiesz się tego niebawem — krótko mówiąc, chcę powiedzieć, że po prostu nie pamiętam już, jak wygląda i nie mam zielonego pojęcia dlaczego, po tylu latach, klucz nabrał nagle tak kolosalnego znaczenia. — Spojrzał na nią z ukosa i dodał — dostatecznie tajemnicze, złociutka?
Storm odpowiedziała spojrzeniem, które w przeszłości prawiło niejednego mężczyznę o dreszcz przerażenia.
Mag przyjął to zgoła beznamiętnie i uśmiechnął się do gdy pokonywali porośnięte wrzosami zbocze kolejnego pagór
— Przykro mi, moja droga, ale po ostatnim wykładzie od ciebie, o ile mnie pamięć nie myli, dotyczącym zbytniego zagłębiania się w szczegóły spraw, które powinny być zachowywane w sekrecie, postanowiłem postąpić zgodnie z twoją dobrą radą i jak najmniej kłapać jadaczką, ale przede wszystkim zachowywać się tak, jakbym tylko ja znał największą tajemnicę od której zależy bezpieczeństwo całego świata, i stąd to wszystko. Nie potrafię nic na to poradzić. Kiedy przez całe stulecia tylekroć borykasz się z przeróżnymi intrygami i raz po raz ratujesz świat, naprawdę trudno jest zachować śmiertelną powagę. Na czym to ja skończyłem?... Ach, tak...

Oczy tamtego zwęziły się i jeszcze bardziej lodowaty tonem dorzucił:— Dowiedź tego...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.