— To jest ich ostateczny cel, twoje przeznaczenie...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
— Proszę pani, jeśli pojedzie pani do siedziby detektywów Dystryktu Zachodniego przy Pięćdziesiątej Piątej i Pine, gdzie podpisze pani dokument...
Tak więc nie można też ustalić, czy pewne rodzaje literackie ukształtowały się raczej pod naciskiem zjawisk realnych, czy raczej — norm kulturowych jako...
dobiegł do jej wytężonego słuchu — cichy jak brzęczenie komara daleki dzwonek, za chwilę ponowny • dzwonek, już bliżej, potem stukot...
Niemniej obawiałem się wyjść z lasu — choć skądinąd było oczywiste, że prędzej albo później wyjść muszę...
par³ margraf — ale nie jeno przeto, jeno ¿e przez Odrê³acniej siê przeprawiæ, w górnym biegu...
ciekawe i co mnie osobiście bardzo zaskoczyło — zdałem sobie spra- wę, że czasami pracując mniej i krócej, można było zrobić więcej, niż...
wyreperował dach i ściany, wybił otwory i wstawił okna, żeby był przewiew — zmienił całe pomieszczenie tak, że wyglądało prawie jak mieszkanie...
— Od dawna panowało przekonanie, że rzeka Nil wypływa z wielkich jezior leżących u stóp Gór Księżycowych[46]...
mogła umknąć uwagi czatowników pilnujących granicy — i niepostrzeżenie prze- dostać się w głąb terenów Armektu...
2 — Głodna kotka 33 - Świetnie się dogadujecie - stwierdził kiedyś, jeszcze w próbnym okresie Maryjkowego panowania...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Mogę ci o tym teraz powiedzieć, albo będziesz bezwiednie szedł ścieżką wytyczoną ci przez Przeznaczenie.
— Więc powiedz mi — zażądał zniecierpliwiony Elryk.
— Ich ostatecznym celem jest zniszczenie tego świata!
Elryk wstał.
— O nie, Sepirizie. W to nie mogę uwierzyć. Czy mam mieć na sumieniu taką zbrodnię?
— To nie jest zbrodnia. Taka jest naturalna kolej rzeczy. Czas Świetlistego Imperium i Młodych Królestw przemija. Chaos stworzył tę Ziemię i rządził nią przez eony. Ludzie zostali stworzeni, żeby położyć kres tym rządom.
— Ale moi przodkowie czcili moce Chaosu. Moim opiekunem jest Arioch,
Książę Chaosu, jeden z najważniejszych Władców Piekieł!
— Racja. Ty i twoi praojcowie nie byliście prawdziwymi ludźmi, ale czymś
pośrednim stworzonym dla określonego celu. Rozumiecie Chaos, jak żaden prawdziwy człowiek. Możecie kontrolować jego siły, jak żaden inny człowiek. I jako wybraniec możesz osłabić siły Chaosu, ponieważ posiadasz również jego cechy.
45
Osłabienia ich już w jakiejś mierze dokonałeś. Pomimo tego, że twoja rasa czciła Władców Chaosu, twoja rasa była też pierwszą, która zaprowadziła na Ziemi jaki taki porządek. Ludzie Młodych Królestw odziedziczyli go po was i wykorzystali.
Jednak na razie Zło jest wciąż zbyt potężne. Dwa runiczne miecze, Zwiastun Burzy i Żałobne Ostrze, ten przemijający wiek, mądrość, którą twoja i moja rasa posiadły, to wszystko da podstawy dla stworzenia prawdziwego początku Człowieczeństwa. Miną tysiąclecia zanim ono wykiełkuje, a i może się to stać na o wiele niższym poziomie. Najpierw na poziomie zwierzęcym, a dopiero potem przeisto-czy się w ludzi, żyjących w świecie pozbawionym silnego wpływu Chaosu. Ten nowy świat będzie miał swoją szansę. My jesteśmy skazani na zagładę, ale oni nie muszą być.
— A więc to jest to, co miał na myśli Darnizhaan — rzekł Elryk — gdy
wspomniał, że jesteśmy jedynie marionetkami, zanim rozpocznie się prawdziwa sztuka. . . — westchnął, ogromna odpowiedzialność zaciążyła mu na duszy. Nie przyjął jej z radością, ale zaakceptował ją.
— To jest twoim celem, Elryku z Melniboné. Dotychczas twoje życie wyda-
wało się nie mieć sensu. Cały czas szukałeś celu, czyż nie tak?
— Racja — zgodził się Elryk, uśmiechając się nieznacznie. — Przez wiele
lat, chyba od czasu narodzin, byłem niespokojny; ten niepokój nasilił się, kiedy porwano Zarozinię.
— Słusznie — powiedział Sepiriz. — Cel Przeznaczenia jest twoim zadaniem.
Taka jest twoja przyszłość, którą przeczuwałeś w ciągu całego swojego życia. Ty, ostatni z królewskiej linii Melnibonéan, musisz wypełnić swój los. Ciemne czasy nastają, przyroda się buntuje i przeciwstawia się nadużyciom, do których dopro-wadzili Władcy Chaosu. Oceany kipią, lasy się kołyszą, gorąca lawa wylewa się z tysięcy wulkanów, wiatry gwiżdżą o swojej udręce, a na niebie panuje straszne poruszenie. Na Ziemi wojownicy są zaangażowani w walkę, która zdecyduje o losach świata. Te bitwy mają związek z tym, co się dzieje wśród Bogów. Tylko na tym kontynencie na stosach pogrzebowych umierają miliony kobiet i dzieci.
Wkrótce walka przeniesie się na inne lądy. Niedługo wszyscy ludzie na Ziemi opowiedzą się po jednej ze stron i Chaos z łatwością zdobędzie wszystko. Wszystko oprócz jednej rzeczy — ciebie i twojego Zwiastuna Burzy.
— Zwiastun Burzy sprowadził na mnie wiele nawałnic. Może tym razem uda
mu się zażegnać jeden sztorm. A co się stanie, jeżeli Prawo wygra?
— Jeżeli tak się stanie, to również będzie oznaczało upadek i śmierć tego świata. My wszyscy odejdziemy w zapomnienie. Jeżeli Chaos wygra, wtedy śmierć będzie wisiała w powietrzu, w powiewach wiatru będzie czuć agonię konających, a nieszczęście zdominuje ten niestabilny świat magii i nienawiści. Ale ty, Elryku, z pomocą naszą i twego miecza, możesz temu zapobiec. Takie jest twoje zadanie, które musi być spełnione.