— Spójrz na mnie, Hardinie...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
— Proszę pani, jeśli pojedzie pani do siedziby detektywów Dystryktu Zachodniego przy Pięćdziesiątej Piątej i Pine, gdzie podpisze pani dokument...
Tak więc nie można też ustalić, czy pewne rodzaje literackie ukształtowały się raczej pod naciskiem zjawisk realnych, czy raczej — norm kulturowych jako...
dobiegł do jej wytężonego słuchu — cichy jak brzęczenie komara daleki dzwonek, za chwilę ponowny • dzwonek, już bliżej, potem stukot...
Niemniej obawiałem się wyjść z lasu — choć skądinąd było oczywiste, że prędzej albo później wyjść muszę...
par³ margraf — ale nie jeno przeto, jeno ¿e przez Odrê³acniej siê przeprawiæ, w górnym biegu...
le jest potrzebny), niedostępnej dla użytkowników i przeznaczonej wy- łącznie na potrzeby administratora, — skonfigurowanie portów...
wyreperował dach i ściany, wybił otwory i wstawił okna, żeby był przewiew — zmienił całe pomieszczenie tak, że wyglądało prawie jak mieszkanie...
— Od dawna panowało przekonanie, że rzeka Nil wypływa z wielkich jezior leżących u stóp Gór Księżycowych[46]...
mogła umknąć uwagi czatowników pilnujących granicy — i niepostrzeżenie prze- dostać się w głąb terenów Armektu...
2 — Głodna kotka 33 - Świetnie się dogadujecie - stwierdził kiedyś, jeszcze w próbnym okresie Maryjkowego panowania...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Widziałeś już kogoś takiego jak ja? Podniósł na nią oczy.
— Ty... ty służysz Księżycowej Pani.
— Tak jak twoja matka. Wiesz, kto od czasu do czasu przebywa w tym schronieniu? — wskazała na zawoalowaną postać.
— Trójjedyna. — Chłopiec poruszył ręką i Firdun puścił go pozwalając, by dokończył ten gest. Nakreślone przez Hardina symbole zaświeciły niebieskim blaskiem. Młodzik jęknął, zatoczył się i byłby upadł, gdyby Kethan go nie podtrzymał.
Aylinn zbliżyła różdżkę do piersi nieszczęśnika, niemal jej dotykając.
— Hardinie z Hol! W oczach Księżycowej Pani jesteś godnym synem tej, która dobrze Jej służy. Nie ma w tobie piętna Mroku, zgnilizny duchowej, przez którą mogłaby wtargnąć Ciemność. Weź to i trzymaj. — Podała mu swój magiczny atrybut.
Chłopiec powoli, bardzo powoli sięgnął po różdżkę. Aylinn cofnęła rękę, tak że Hardin sam trzymał teraz czarodziejską pałeczkę. Księżycowy kwiat na jej czubku roztoczył wokół słodki zapach. Młóć padł na kolana i oburącz oddał różdżkę dziewczynie.
— Odrodziłeś się, Hardinie, wybrany sługo Trójjedynej. I jako taki...
— Jako taki — podchwycił stanowczym tonem — będę żył i do koi moich dni walczył z Wiecznym Mrokiem, broniąc pokoju w Arvonie. — Na jego twarzy malował się zapał i radość, kiedy wstał i podszedł prosto do Ibycusa. — Wielki Magu, powiem ci wszystko, co wiem o czarnoksiężnikach ze Stanicy Howell, a to na pewno pomoże w — w walce z nimi.
Ibycus wskazującym palcem, na którym nosił magiczny pierścień, nakreślił w powietrzu świecącą linię. Linia ta, nie dotykając Hardina wskazała na niego.
— Myślę, że bardzo nam pomoże — oświadczył Mag. — Posłuchajmy więc, co masz nam do powiedzenia.
Firdun pomyślał, że przypomina to wieczorne zgromadzenia przy kiogańskich ogniskach, kiedy starsi koczownicy opowiadali dzieciom o dziejach ich plemienia, przekazując im z trudem zdobytą wiedzę o tych, którzy odeszli na zawsze.
Jakata najwyraźniej posiadał wiele umiejętności przypisywanych Wielkim Adeptom, magom, którzy niegdyś rządzili światem, a potem zniszczyli go i omal nie doprowadzili do zagłady. Odnalazł Stanicę Howell wtedy, gdy była jedynie skarbnicą na poły zapomnianej i niemal niezrozumiałej wiedzy. Wyglądał na młodzieńca, mówiono jednak, że nie zestarzał się ani o rok, odkąd tam przybył.
Początkowo spędzał czas słuchając uprzejmie tych, którzy długo się uczyli. Zapuszczał się też sam do podziemnych magazynów, nie odwiedzanych od wielu pokoleń. Zawsze umiał rozwiązywać zagadki i zaczął poruszać na konsyliach uczonych niezwykłe, nieznane dotychczas problemy. Wreszcie weszło w zwyczaj, że co kilka tygodni organizował spotkania będące połączeniem wykładu i pokazu, co przyciągnęło doń młodszych studentów. Spośród nich wybrał gromadę najżarliwszych zwolenników, dla których każde jego słowo było jak objawienie Wielkich Adeptów z przeszłości. Jakata nigdy nie dał po sobie poznać, że szuka czegoś więcej niż czystej wiedzy. .
Powoli wśród magów w Stanicy Howell doszło do rozłamu. Starsi, bardziej przywiązani do studiów dla samej tylko nauki, trzymali się na uboczu. Jakata nie próbował wywierać na nich wpływu, co więcej, przy każdej sposobności okazywał im wielki szacunek. Garstka tych, którzy nie ulegli wpływowi Jakaty, odeszła i nikt się temu nie sprzeciwił. W końcu wszyscy energiczni członkowie wspólnoty uczonych stali się jego fanatycznymi zwolennikami.
Większość wielmożów z Czterech Klanów pozostała wierna starożytnej wierze w Głosy Wielkich Mocy. Czcili je jako duchy przodków, które zechciały pozostać w kontakcie ze światem, żeby służyć radą swym potomkom. Jednakże trafiali się wśród wielkich panów tacy jak Prytan, którego intrygowały pogłoski o tym, co się dzieje. Jeśli taki magnat był ambitny, szukał sposobów i dróg, mogących przynieść wymierne korzyści.