— Oczywiście...

Odnośniki

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.
— Proszę pani, jeśli pojedzie pani do siedziby detektywów Dystryktu Zachodniego przy Pięćdziesiątej Piątej i Pine, gdzie podpisze pani dokument...
Tak więc nie można też ustalić, czy pewne rodzaje literackie ukształtowały się raczej pod naciskiem zjawisk realnych, czy raczej — norm kulturowych jako...
dobiegł do jej wytężonego słuchu — cichy jak brzęczenie komara daleki dzwonek, za chwilę ponowny • dzwonek, już bliżej, potem stukot...
par³ margraf — ale nie jeno przeto, jeno ¿e przez Odrê³acniej siê przeprawiæ, w górnym biegu...
ciekawe i co mnie osobiście bardzo zaskoczyło — zdałem sobie spra- wę, że czasami pracując mniej i krócej, można było zrobić więcej, niż...
le jest potrzebny), niedostępnej dla użytkowników i przeznaczonej wy- łącznie na potrzeby administratora, — skonfigurowanie portów...
wyreperował dach i ściany, wybił otwory i wstawił okna, żeby był przewiew — zmienił całe pomieszczenie tak, że wyglądało prawie jak mieszkanie...
— Od dawna panowało przekonanie, że rzeka Nil wypływa z wielkich jezior leżących u stóp Gór Księżycowych[46]...
mogła umknąć uwagi czatowników pilnujących granicy — i niepostrzeżenie prze- dostać się w głąb terenów Armektu...
2 — Głodna kotka 33 - Świetnie się dogadujecie - stwierdził kiedyś, jeszcze w próbnym okresie Maryjkowego panowania...

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

Taglianie to skłócone pomiędzy sobą warcholstwo.
— I to może być jego zguba. Z politycznego punktu widzenia nie ma wyboru, jak tylko próbować szczęścia w Charandaprash. Tam go zmiażdżymy.
— A jeśli ja to zrobię wcześniej? Powinniśmy zastanowić się nad perspektywą życia bez tej zarazy zwanej Czarną Kompanią.
— O?
— Wygranie jednej bitwy nie wystarczy. Jeśli przeżyje choć jeden z nich i utrzyma Lancę Namiętności, wokół nas wyrosną nowe armie. Pani już to udowodniła.
— A zatem znowu będziesz miał przyjemność ich zniszczyć. Mogaba chciał dyskutować, ale zdecydował, że nie ma co strzępić języka po próżnicy.
— Kiedy Przeoczenie zostanie ukończone, możesz wpakować się w taką awanturę, jaka ci się żywnie podoba. Za moim przyzwoleniem i z pełnym poparciem.
— Awanturę?
— Rozumiem cię lepiej, niż przypuszczasz. Byłeś największym wojownikiem Gea-Xle, ale nadal nie jesteś tego pewny. W Czarnej Kompanii przysłaniał cię cień twego dowódcy i Sen-jak. Teraz musisz dowodzić, aby wykazać swoje kompetencje i talent. Dotychczas wszystkie twoje wysiłki spotykały się z sabotażem lub przekupstwem. Przyszedłeś do mnie, ponieważ Czarna Kompania nie dostarczyła ci sposobności, jakiej potrzebujesz.
Mogaba skinął głową, ale nie wyglądał na zadowolonego z siebie. To mnie zaskoczyło. Myślałem, że jest zbyt zarozumiały, aby przeżywać moralne rozterki.
— Idź. Podbijaj świat, generale. Z radością ci pomogę. Ale najpierw musisz zniszczyć Czarną Kompanię i powstrzymać Taglian, ponieważ jeśli przegram, nie będziesz miał nic. Czy Dusiciel będzie naprawdę pomocny?
— Mógłby być. Mówi dużo o pomocy swojej bogini, ale nie liczyłbym na to. Nigdy nie widziałem, aby bogowie mieszali się w sprawy śmiertelników.
To ciekawe. Bóg Mogaby był boginią Narayana. W każdym razie mniej więcej. Czyżby Mogaba stracił wiarę? Może Dejagore także na nim odcisnęło swoje piętno.
— Wykończ ich. Nie pozwól, aby został choć jeden, który później obróci się przeciwko nam.
Zawsze wyobrażałem sobie Władcę Cienia jako ogromne, cuchnące wcielenie samego diabła, barwnego szaleńca, najgorszego ze Schwytanych na północy. Tymczasem prawdziwy Długi Cień okazał się jedynie starcem o kiepskim poczuciu humoru, obdarzonym zbyt wielką władzą.
— Jeśli stanie się to w Roku Czaszek, chcę, żeby to był nasz rok. Nie ich.
— Zrozumiałem. Co myślisz o dziecku? Długi Cień chrząknął niepokojąco.
— Duch, co? Ma tysiąc lat. Miniatura matki, tylko jeszcze gorsza. Silniejsza. I o wiele głębsza 80
ciemność panuje w jej wnętrzu.
Być może miał rację. Na moje oko dziecko wyglądało zdecydowanie diabelsko i niesamowicie.
— Może będziemy musieli czym prędzej odesłać ją w objęcia jej bogini — zadumał się Władca Cienia.
Mogaba wzruszył ramionami i skierował się do wyjścia.
— Czy chcesz widzieć jeszcze kogoś?
— Wyjca. Zaczekaj!
— O co chodzi?
— Gdzie jest Lanca Namiętności?
— Przypuszczam, że razem z Konowałem albo z Chorążym. To nadal ten wąż Murgen, jak sądzę. Ja też cię kocham, Mogaba.
— Musimy ją zdobyć. Czyżby było to zadanie dla Kłamców? Na dłuższą metę nawet zniszczenie Czarnej Kompanii może się okazać niewystarczające. I jeszcze coś dla Kłamców. Niech się dowiedzą, po co Senjak bambus.
— Bambus? Czy to było echo?
— Od miesięcy plądruje terytoria Taglian, a jej żołnierze wszędzie zbierają bambus.
— To ciekawe. Dowiem się. Przez chwilę podążałem za Mogabą.
— Bambus. A to dopiero — mruknął, mijając parapet.
Próbowałem podróżować na południe od Przeoczenia. Kopeć przeszedł jedynie krótką drogę, zanim utknął. No cóż.
Dowiem się szybciej, niżbym chciał. Po Przeoczeniu i Długim Cieniu równina była następna na liście przeszkód stojących nam na drodze do Khatovaru.
52 Wróciłem do pomieszczenia, gdzie przebywali Kopeć oraz nasz mały, cuchnący Dusiciel. Byłem głodny i spragniony, ale równocześnie tak podniecony, że cały się trząsłem. Nie odkryłem niczego nowego, lecz bogowie! Ile się za tym kryło!
Napiłem się z dzbana i odchrząknąłem, unosząc róg szmaty okrywającej więźnia.
— Jesteś tam? Chcesz pić? Chcesz mi powiedzieć...? — Spał. — No to śpij.
I co teraz? Pomoc nie nadeszła. Wgryzłem się w jedno z ciastek Matki Goty. Złagodziło uczucie głodu, a tego w tej chwili najbardziej potrzebowałem.
Co teraz? Próbować się stąd wydostać, dopóki ktoś mnie nie wybawi? Zobaczyć się z Panią? Szukać Goblina? Zapolować na Klingę? A może dowiedzieć się, gdzie została ukryta Duszołap? Musi tu gdzieś być, chociaż ostatnio nikt się na nią nie natknął. Wrony były wszędzie tam, gdzie znajdował się choć jeden człowiek z Czarnej Kompanii.
Duszołap jest cierpliwa. To jej najbardziej paskudna cecha.
To był mój czas.
Postanowiłem poszukać Duszołap. W tej chwili była największą tajemnicą.
Kopeć podskoczył, ale zaraz zaczął udawać obojętność. Jego duszyczka, czy co tam miał w środku, stawała się coraz bardziej ożywiona, w miarę jak rosła moja niecierpliwość.
— W porządku! Zawsze sprawiała więcej kłopotu, niż mogłem znieść. Znajdźmy teraz jej głupkowatą siostrzyczkę.
Pani w najmniejszym stopniu nie przerażała Kopcia.
Odnalazłem ją w cytadeli w Dejagore. Stała w komnacie narad razem z czterema mężczyznami i pochylała się nad mapą. Linia granic zaznaczona na mapie leżała daleko na południe od Dejagore.
Wcześniejsze granice oznaczone były datami.